Bibliotheek in Stünzeler bushokje, het kan wel een dag duren voor de bus komt.

De dorpsboekenkast / bibliotheek

Aan de befaamde weg naar Stünzel staat een eenzaam bushokje waar door de weeks twee keer per dag een gewone lijn bus komt en een schoolbus om kinderen naar en van school brengen. Kinderen waren er lange tijd niet, maar toch bleef de bus gewoon komen, inmiddels zijn er weer een aantal kleine kinderen in het dorp in de schoolgaande leeftijd die met de bus gaan.

Het bushokje is lang geleden al eens door de dorpsbewoners in vrolijke tropische Braziliaanse sfeer geschilderd. Anno 2017 is dat echter niet meer genoeg en is het bushokje nu ook voorzien van een heuse hippe openbare minibibliotheek. Buurman Heinz en de dorpsbewoners zijn er nog behoorlijk wat tijd mee bezig geweest om het kastje wildzwijn-, vocht- en stuifsneeuwdicht te maken, dit is wel essentieel in deze contreien, anders is er volgend jaar geen bibliotheek meer.

Bushokje / Bib bij nacht

Willekeurige passanten, wandelaars en wachtenden kunnen hier heerlijk even uitrusten en genieten van titels zoals:

• Tante Inge haut ab
• Flaschen Post
• Schwarzlicht
• Wie Sonne und Mond
• Katzen
• Natuurlijk mogen de Dienstagsfrauen, die tenslotte een kleine link met het dorp hebben, ook niet onderbreken.

Uiteraard verdient een dergelijk initiatief  aandacht in de lokale pers, die terstond een fotograaf en journalist stuurden om onderstaande leuke reportage te maken.  De ene keer hebben we houtkunstenaars en de volgende keer hebben een literair-festijn in een bushokje, het kan allemaal in Stünzel.

Aandacht in de krant

Rock Sommer

Prosit

Een typisch fenomeen in het graafschap Wittgenstein is de zogenaamde "Rock Sommer". Het recept is simpel, eenvoudig en voor een oud festivalorganisator uiterst fascinerend.

Bad Berleburg

Op het plaatselijke dorps/stadsplein wordt in de zomer een podium neergezet dat gedurende 6 tot 8 weken blijft staan.  Gedurende deze weken speelt er iedere week op een vaste dag een of meerdere bands. In de ene plaats vindt het gebeuren plaats op woensdag, in de andere op donderdag of vrijdags. Zaterdagen heb ik nog niet ontdekt, maar dan is het weekend en die zijn gereserveerd voor de vele Schützenfesten (Schuttersfeest) denk ik.

De entree is altijd gratis en wanneer je iets wilt consumeren dien je eerst een beker en consumptiebonnen te kopen. De beker is een soort van entreebiljet en kun je aan het eind van de rock sommer weer inleveren of  houden als aandenken. Op de beker staat heel handig de hele lineup en alle sponsors, geen gedoe met flyers wel zo handig, je staat tenslotte als bezoeker toch altijd al met een bier in je handen, dus als je even vergeten bent hoe de bands heten kun je even op je beker kijken. Of als je even zonder gespreksstof zit dan kun je iets zeggen over de te verwachten band of de vorige band, in ieder geval nooit meer de vraag hoe heette de band ook al weer.

Line up

Het terrein is altijd ingericht met een of twee bier en friswagens. Weet wel dat onder fris verstaan de Duitsers ook allerlei vage mixdranken met bijvoorbeeld appelsap en bier, of fanta met bier, of cola met bier, of wat dan ook met bier, al dan niet ook in 0.0 % of radler variant. Wijn ben ik nog niet tegengekomen, zal wel komen omdat het niet lekker mixt met bier.  Verder vinden we nog de "echte Duitse Döner" tent en een niet te missen Bratwurst stand. Toiletteren kan gewoon bij het cafe aan het plein, geheel gratis.

Hilchenbach

De bands zijn van wisselend niveau maar altijd type cover band met hoog gehalte (hard)Rock en vaak  met zanger en zangeres. De afgelopen keer in Bad Laasphe waren we getuige van een behoorlijke goede cover band die heel wat lekkere oude Duitse Rocknummers ten gehore brachten, denk aan Nena, Toten Hosen, Falco, etc.

Bad Laasphe

Het feest begint altijd om 19:00 en dat betekent dus dat de Duitsers om 18:00 massaal toestromen en dus als de eerste band begint te spelen, staan ze gelijk voor een vol plein. Dit geheel in tegenstelling tot Nederland, waar indien de aanvang 19:00 is, de eerste  bezoeker zich meldt om 21:30,wat niet leuk is voor een band.

Kreuztal

Ander opvallende fenomeen is dat de Duitsers geheel niet vergroeid blijken  te zijn met hun mobiel en gezellig samen staan te kletsen onderwijl genietend van de bands. Mensen met mobieltjes die foto's nemen zijn uitzondering, opvallend. Als het donker wordt, wordt er ook wild gedanst, dat is bij ons niet anders, eerst moet er wat drank in de mens, ook in Duitsland. Om 22:00 of 23:00 uur, verschilt per plaats, is het schluss en gaat iedereen zonder gedoe naar huis.

Deze gezellige avonden met zeker 500+ (beschonken) mensen vinden dus geheel plaats zonder incidenten, veiligheidsprotocollen, security poortjes, fouilleren, verkeersregelaars, EHBO en politie. Na afloop staat alles er nog en is er geen spoor van vernielingen veroorzaakt door naar huis gaande bezoekers. Het podium blijft zelfs weken onbewaakt staan. Zoiets is in NL volstrekt ondenkbaar, heel jammer want het concept is leuk.


Overigens schreef ik er al eerder over BLB live in 2015

Gezellig

Keezen in het Blue Hotel

Winter 2017

Vorige week heerlijk genoten van een korte vakantie in ons Gasthaus. We hadden goed gezelschap uit West Friesland mee en met zijn zessen hebben we heerlijk genoten van de omgeving en natuurlijke West-Friese spelletjes doen.

We kwamen aan met storm in een koud huis, in de tuin nog de laatste restjes sneeuw. Na een lange tijd met veel sneeuw in Wittgenstein was de dooi nu echt ingetreden wat resulteerde in woest kolkende rivieren met veel smeltwater. Gelukkig voor ons kwam er na de storm ook veel zonneschijn en zowaar nog een dun laagje sneeuw, zodat het er allemaal gelijk weer idyllisch uit zag.

Biomeiler

Het mooie weer zorgde ervoor dat niet alleen leuk konden wandelen, maar ook dat we eindelijk eens naar de gezondheid van de biomeiler II konden kijken. Deze is namelijk niet zoals het hoort, hij is behoorlijk afgekoeld en is niet warmer meer dan 31 C. Dat is toch wel zo'n 20 graden beneden de verwachting.  Er zijn  verschillende  theorieën waarom dit zo zou kunnen zijn.

Man en Biomeiler

Allereerst was de biomeiler afgedekt met een dikke laag kastanje bladeren, wellicht neemt dit toch te veel licht en zuurstof weg. Zou zo maar kunnen en daarom hebben de hele top laag omgespit zodat er weer voldoende lucht en licht bij kan. Of is wellicht de thermometer stuk ? Of zou het kunnen zijn dat de slangen verstopt zijn en de thermometer stuk is ?  De thermometer deed inderdaad raar en deze hebben we dus maar geijkt met kokend water en smeltend ijs. Om er ook zeker van de zijn dat slangen niet verstopt zijn hebben we deze ook nog doorgespoeld. De conclusie is nu: de biomeiler is bijna dood en heeft even rust nodig. De komende weken ga ik er dus geen energie uit tappen en ga de bacteriën rustig hun werk laten doen, totdat we weer de 50C bereiken, dat kan echter wel even duren. Overblijvende oorzaken voor de afkoeling: te groffe snippers, te koude buiten temp (we hadden meerdere keren -19 C), te veel en te lang te koud water in de slangen hebben de meiler langzaam afgekoeld, een soort van overbelasting.  Het goede nieuws is dat de huis verwarmingsinstallatie met hulp van de biomeiler de strenge winter weer heeft overleefd. Onze compost warmte research gaat echter verder, het blijft tenslotte een spannend experiment en het houd je van de straat.

Vakantiegevoel

Marburg altijd leuk en mooi, kolkende riveiren en keezen

De avonden in ons hotel werden gevuld met keezen, het West-Friese spel dat een kruising is tussen mens-erger-je-niet en het kaartspel pesten. Ik houd helemaal niet van spelletjes maar werd hier toch aangenaam verrast, we hebben een hoop lol gehad en met een forse dosis beginners geluk bracht ik het er ook nog goed vanaf.

De laatste dag heerlijk de toerist uitgehangen in Marburg. Het blijft een prachtige stad met zijn vakwerk en kasteel bovenop de berg. We werden verder getrakteerd op een heerlijk etentje in een trendy tent (Market) op het marktplein. Daarna terug naar Stünzel voor de bonte avond, lekker meezingen en dansen op (foute) duitse muziek van Helene Fisher, die Ärtzte, Toten Hosen, Matthias Reim en vele anderen.

In het Blue Hotel is ook nog gewerkt, de dames hebben in de eetkamer de eerste twee randen opgezet en de gordijnen hangen. Hierna volgt nog een keer een sessie met ornamenten waarvan de mallen momenteel in een nieuwe stijl gemaakt worden. Het geheel wordt prachtig!!!

Heerlijk Filipijns gegeten en andere belevenissen

Der Festplatz

Het is eind van het jaar en ik loop inmiddels een behoorlijk eind achter met de blog. Er gebeurt zoveel de laatste tijd, dat ik amper tijd heb mijn belevenissen op te schrijven. Wel is het zo dat we al enige weken niet meer in Stünzel zijn geweest, maar wel op diverse andere locaties in Duitsland. Zo waren we in de Eiffel met de vriendenverjaardagsclub (ieder jaar ergens samen heen ipv.  kado's), in het prachtige Limburg an der Lahn om Peter Jan's  gestrande auto op te halen, dan ook maar gelijk even de stad bekeken als je er toch bent (aanrader!). Vorige week bezochten we een gezellige kerstmarkt bij vrienden in Hameln wat ook in een mooie omgeving ligt. We zien dus veel van Duitsland, maar nu lig nu toch uitgeput op de bank in Spierdijk, geen kerst in Duitsland dit jaar, wel tijd om even verslag te doen van onze belevenissen in Stünzel.

Arozcaldo/lugaw en Calderetta.

Leuk was ook dat Bert en Mona Liza (van de Filipijnen) op bezoek waren. Mona Liza had graag voor het eerst in haar leven een keer sneeuw gezien, maar helaas alleen maar ijs dat weekend, daar was ze overigens ook erg van onder de indruk. Wij waren vooral onder de indruk van haar kookkunsten, het was alsof we twee dagen in top Filipijns restaurant hebben gezeten, de hele dag stond het fornuis aan en het ene na het andere gerecht kwam voorbij, very delicious food!

Geiser 3 en ook achter de kachel geverfd nu.

De badkamergeiser is al een tijdje stuk, dat was flink balen. We konden als backup wel douchen in de oude badkamer, maar dat is toch minder lekker. Bert heeft de badkamergeiser vervangen door een nieuwe zodat we nu weer heerlijk douchen kunnen in de nieuwe badkamer. Dit is dus inmiddels derde geiser, de tweede gaat hopelijk vergoed worden via de garantie, want deze was nog geen jaar oud. De eerste is waarschijnlijk opgeblazen wegens lucht in de leidingen en het niet hebben van een beveiliging, of deze was al kapot, want ik heb het ding tweedehands ongezien via E-bay gekocht en dat was niet een van mijn beste beslissingen ooit.

In de woonkamer zijn de laatste stukken muur die dicht waren gemaakt in het mannenweekend nu ook blauw geverfd. Ik schreef er al eerder over in de blog "Blue Hotel" dat het effect prachtig is, al moet het her en der nog een  keer om het helemaal goed dekkend te krijgen.

Dit is de bedoeling, bijna 40 C
binnen krijgen van de biomeiler

Met Peter Jan hebben we nog een hele dag dag de biomeiler lopen tweaken en tunen, op een of andere manier komt er niet echt heet water uit momenteel. Gelukkig nog wel genoeg om de boel niet te laten bevriezen (23 C), maar veel minder dan de bedoeling is (toch wel 35+). Het gekke is dat de kern van de meiler rond de 50-55 graden is, zelfs bij enige dagen strenge vorst tot -12 ook overdag.  Het zou kunnen zijn dat de slangen lek zijn en dat er te weinig water in zit, dat was ook het probleem in de eerste week. Ergens zou er dan nog een lek moeten zitten, ik kan helaas op afstand niet zien wat de er aan de hand is dus is het even afwachten tot we er weer heen gaan. Ik laat het maar even op zijn beloop, geen zin om me zorgen te maken.

Alleen vorst geeft ook leuke plaatjes

De weg naar het eind van de wereld

Doodlopende weg, Yes!

De weg naar het eind van de wereld, is voor ons de weg naar Stünzel. Deze inmiddels vele honderden malen gereden weg is erg speciaal, met name de laatste kilometer. Na meer dan vier uur in de auto krijg je dan eindelijk het bord Stünzel rechts af 1 km. Dan rijd je stijl de berg op, volgt een verraderlijke scherpe bocht en dan staat er bord doodlopende weg Stünzel, ik hoor ons nog juichen toen we eerste keer dit bord zagen, precies wat we zochten een dorp aan het eind van een doodlopende weg.

De weg naar het einde van de wereld

Vervolgens is het nog 50 meter tot het bordje Stünzel, alwaar je verwelkomt wordt door een mooi bord en opgeleukt met verse bloemen en tegenwoordig een achter gebleven beeld van het houtkunst festival. Dan rijd je weer iets naar beneden een prachtige laan in, met bomen links en rechts. Wie goed oplet ziet rechts al ons huis heel even oplichten vanwege de blauwe luiken en het helwitte stucwerk.

De weg is altijd anders door de seizoenen heen, maar altijd mooi. Ik maak heel vaak foto's van de weg, en heb aantal  hier onder geselecteerd

Ooit was de weg kaal, er stond geen enkele boom. De dorps bewoners zijn enkele decennia geleden begonnen met het aanplanten van een grote variatie bomen, o.a. kersen, berken, esdoorn, te veel om op te noemen. Deze variatie zorgt voor een mooi laan effect dat op verschillende tijden in de seizoenen er totaal anders uit ziet.

Aan het eind van de weg staat als eerste huis aan de rechterkant ons Gasthaus, inmiddels ook wel het Blue Hotel genoemd,  kan niet missen. Dat aankomen dat voelt nog steeds als thuiskomen in een idylle aan het eind van de wereld.

De weg, ieder seizoen weer anders

Ook mooi bij nacht

En als je weg gaat deze typische Wittgensteinse zegswijze

Houthakkersfestival Bad Berleburg

Elke twee jaar is er in Bad Berleburg de traditionele Wittensteiner Holzmarkt. Hier presenteert de bosbouw industrie het nieuwe speelgoed, is er een braderie, zijn er de "lumberjack games" en is er ruimte voor houtkunst.

Martina Kreitmeier

Voor de kunst waren twee kunstenaars uitgenodigd die vorig ook schitterden op de 1e Internationale Holzkunst Festival in Stünzel.  Omdat zo'n beeld maken uit een drie en halve meter lange eiken stam met een doorsnede van 80 centimeter een hele klus is waren de kunstenaars alvast een week eerder gekomen om bij ons in de tuin alvast het grove voorwerk te doen.

Wij zelf waren deze week niet aanwezig, maar buurman Heinz regelde het allemaal en stuurde regelmatig foto's per whatsapp, zodat ook wij op de hoogte bleven van de vorderingen.

Donderdagavond gingen we ook naar Stünzel, en door onoplettendheid misten we de afslag naar de A45. De navigatie stuurde ons vervolgens via een andere snelweg die echter wegens "bauarbeiten"  na enige kilometers volledig gesloten was. Hierdoor dwaalden we  bijna een half uur door Dortmund om uiteindelijk weer op de A45 te komen, maar als gevolg van deze omweg kwamen we pas heel laat aan. De volgende ochtend werden we echter alweer heel vroeg wakker geschud doordat er een LKW de kunstwerken uit de tuin kwam ophalen om ze naar Berleburg te brengen.

Met het prachtige licht van de opkomende zon ontwaarden we de twee schitterende kunstwerken van Martina Kreitmeier en Martin Bill. Nog snel een paar foto's, en weg zijn de beelden en het gevolg met een stuk of 8 zeer wakkere Duisters. Wij drinken eerst nog maar eens een koffie en realiseren ons dat we de kunstenaars helaas niet aan het werk zien, ons rest alleen een kuub zaagsel en brandhout.

Bijl werpen

Tijdens de Lumberjackgames zijn we getuige van het bijl werpen en zo snel mogelijk drie gelijke plakjes van een boomstam zagen. Zagen van boven naar beneden, dan naar boven en dan weer naar beneden. Dit is echt een serieuze sport en de deelnemer van team "Houtworm" won met gemak deze wedstrijd, volgende keer doen we ook mee, we gaan het hele jaar oefenen.

De Pelgrim

Welkom Dominique

Het is al vaker gezegd, ook als we niet in Stünzel zijn beleven we toch dingen in Stünzel.  Ook afgelopen was dit weer eens het geval. Er had zich een reiziger gemeld aan de deur van het Gasthaus, de buren zagen hem en stonden hem te woord. De man vertelde op een pelgrimstocht te zijn en vroeg of hij mocht overnachten.  Via Whatsapp werd er aan ons gevraagd of dat goed was. Uiteraard stemmen we hier mee in, want pelgrims weiger je niet lijkt me.


De man komt uit Frankrijk en heet Dominique en loopt al jaren door heel Europa. Hij kwam nu van Schmallenberg en was onderweg naar Passau (Oostenrijk) om van daaruit naar Polen te gaan.  Hij heeft een alleraardigst  briefje achter gelaten in verschillende talen. De eerste zin is  Zweeds  (met dank aan Hubertus), daarna stukjes Frans en Italiaans. Met hulp van de vaste blog lezeressen Sil en Marjolein hebben we het kunnen vertalen in:

Leuk briefje

"Hartelijk bedank voor het overnachten. Veel dank voor je gastvrijheid in dit antieke "gast-huis". Dat God je moge zegenen en op de weg naar de vrede en de broederschap leiden. Ik ben pelgrim vanaf 1996 en mijn motto is vrede in de wereld. Ik zou een vogel willen zijn en de wereld vanaf de hoogte willen zien. Vrede en goeds."

Wat is een pelgrim eigenlijk ? De Wikipedia zegt: Redenen voor het ondernemen van een bedevaart (pelgrimage) zijn om over een hogere waarheid, God of het leven na te denken; om respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen; om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan; om 'de ervaring'; 'om er geweest te zijn'; of om andere mensen te ontmoeten.

Volgende etappe

Vind je het dan niet eng zo maar een wild vreemde in je huis te stoppen, zonder dat je er zelf bent ? Tja, wat is er anders aan een pelgrim dan een willekeurige vakantiegangers die een huisje huren? Ik heb altijd begrepen dat je pelgrims altijd onderdak verleent, zo zijn de conventies aan een lange afstands-wandelpad (E1). Ik ben ook niet zo bang voor onbekende mensen, hij had vast veel hele interessante verhalen, jammer dat we er zelf niet waren, had graag met de man gekletst.

Het past ook wel bij de traditie van het huis, dat immers altijd open is geweest voor reizigers, toeristen en niet te vergeten vluchtelingen. Na de tweede wereldoorlog is het huis jaren  toevluchtsoord geweest van gevluchte Duitsers uit heel Europa. Ja, ook vele Duisters waren ooit zelf vluchteling in 1945 en niet te vergeten 1989 voor Ossi's die, net als de vluchtelingen van nu, ook via Hongarije vluchten. Ook vandaag zijn er weer mensen op de vlucht voor de oorlog. De geschiedenis herhaalt zich helaas, het is maar goed dat er ook nog steeds mensen zijn die in vrede geloven. Het gaat je goed Dominique!

Nog een keer de E1 en het Holzbildhauerfestival

Het eerste Stünzeler internationale holzbildhauer festival is voorbij en was een groot succes mede dankzij de zeven hoog zomerse dagen op rij. Inmiddels is de boel opgeruimd en heeft de Dauerregen ingezet, perfecte timing van de weergoden!  OK, nog een keer een Holzbildhauer blog dan!

Wat over blijft zijn nog vijf  beeldhouwwerken die te koop zijn voor de liefhebber. Het werk van de Zwitser Martin Bill blijft in Stünzel omdat het de E1 langs Stünzel verbeeldt, dat zou nergens anders kunnen passen.  Er wordt inmiddels gezocht naar een passende mooie plek in het dorp, keuze uit meerdere mogelijkheden, gaat vast goed komen (ik hoop natuurlijk stiekum hier voor de deur).

Kunstwerken te koop

Talloze krantenartikelen zijn er inmiddels aan gewijd, de WDR televisie en radio hebben een reportage gemaakt en ook Radio Siegen besteedde er aandacht aan.  In de kranten vinden we dit artikel, en deze, en deze, en nog een, en nog een recensie. Te veel om op te noemen, op de website staan nog meer, en komt tzt. het volledige overzicht. 

De WDR televisieploeg aan het werk

Met de kunstenaars op stap

Een aanfluiting

E1 lopers

Het was bijzonder leuk om met de kunstenaars een middag een stuk van de E1 te lopen, langs de Waldskulpturenweg. Dat paste natuurlijk mooi bij het beeldhouw-thema, want deze skulpturen staan  ook langs de E1. De Finse kunstenaar Risto Immonen is zelf ook landschapskunstenaar en had wel enige punten van kritiek waar ik me wel in kan vinden. Erg jammer bijvoorbeeld dat de grote vogel niet meer zichtbaar is want het hele gebied is dichtgegroeid, zijn ze vergeten te snoeien?  De kunstwerken liggen ver uit elkaar, er is echter voldoende ruimte om ieder jaar wellicht nieuwe dingen toe te voegen. Jammer ook dat het groene huis kapot is, zo is het een een aanfluiting kan echt niet zoiets.

Restaurant Glashütte

Aansluitend op de bijna 12 kilometer wandeling werden we door de eigenaar Edmund Dornhöfer van top restaurant Glashütte getrakteerd op een heerlijk culinair avondje in een prachtige ambiance. Behalve het goede eten is het gebouw zelf  ook bijzonder vanwege de grote hoeveelheid moderne en oude kunst.

Ik had het al gezegd in het vorige artikel maar ik noem nogmaals het feit dat het bijzonder leuk is om kunstenaars live in actie te zien. Nog leuker is dat het meerdere zijn, en dat je goed de verschillende manieren van werken kan observeren, erg leuk en interessant. Ook met deze inspirerende mensen spreken terwijl ze werken voegt toch wel echt iets toe, een veel rijkere ervaring dan hun werk in het museum te zien.

Verder resteren er de vele positieve reacties van de bezoekers uit de buurt, en  ook van ver weg, sommigen kwamen speciaal van honderden kilometers verderop. Een behoorlijk aantal bezoekers was duidelijk toerist en velen daarvan kwamen uit Nederland. Het was de hele dag van 's morgens 07:00 tot een uur of 20:00 een komen en gaan van belangstellenden, wat zelfs kleine files in het dorp veroorzaakte, normaal staan de bewoners bij de derde auto op een dag voor de ramen te kijken wie dat dan wel niet mag zijn, nu was het een gekkenhuis.

Terugdenkend blijft vooral een goed gevoel over, het was een mooie gebeurtenis en fijn om er deel van te hebben mogen uitmaken. Zou me niks verbazen als er een deel twee komt!

Recensies

 

Houtbeeldhouwers in actie

Bezoekers helpen een handje

Er ging ongeveer een jaar voorbereiding aan vooraf om het eerste internationale houtbeeldhouwersfestival in Stünzel te organiseren, de moeite was niet voor niks want we zitten nu midden in een geweldige goed bezochte happening.

Der Festplatz

Aan het begin van het bos ligt de "Festplatz", het is hier waar het jaarlijkse Stünzelfest plaats vindt. De plaats is zeer idyllisch gelegen tussen mooie grote beukenbomen met een doorkijk naar het dal, de ideale plek voor een houtkunst festival, immers alles draait om hout hier in Stünzel (Wittgenstein), en het is goed dat ook dit culturele aspect van hout eens in de spotlights komt. Vanwege het Stünzelfest is de plek permanent van stromend water, elektriciteit en toiletten voorzien. Ook zijn er overdekte hallen, zodat zelfs in geval van regen het gehele gebeuren naar binnen kan worden verplaatst indien nodig, gelukkig hebben we al dagen mooi weer en zijn  ook de verwachtingen goed.

Onze buurman Heinz (75) is de drijvende kracht achter dit festival, hij heeft tot zijn pensioen altijd als bosarbeider gewerkt en is na zijn pensioen als houtkunstenaar verder gegaan. Hij maakt prachtige objecten die hier in de omgeving op diverse plaatsen te zien zijn.

Contouren worden zichtbaar

Opening

Afgelopen zondag was de opening, een echte ouderwetse opening zoals je ze bij ons in Nederland niet meer ziet.  Verschillende notabelen kwamen opdraven om allen hun eigen redevoering te houden. Om te beginnen is er de kerkdienst die voor de gelegenheid op de Festplatz wordt gehouden, een briljante zet want je hebt gelijk een hoop (wat ouder) publiek. De dominee had een mooie speciale preek gemaakt over de verbinding tussen bos, mensen, cultuur en onze speciale opdracht fatsoenlijk met de schepping om te gaan. Ben geheel niet kerkelijk  maar sta volledig achter deze stichtelijke woorden.

Auch Frauen lieben Stihl (sponsor)!

Na de dienst komt de Ortvorsteher, de vertegenwoordigster van het dorp naar de gemeente, aan het woord. Zij heet  iedereen welkom en begroet alle genodigden.  Volgende spreker is  de burgemeester van Bad Berleburg die ook namens de burgemeester van Bad Laasphe spreekt om het kort te houden. Daarna een vertegenwoordigster van regio Wittgenstein, en als laatste de Graaf Henning von Kanitz die ook weer iedereen begroet en bedankt. En dergelijke begroeting is een opsomming van allerlei mensen van de organisatie, sponsoren en notabelen, die vervolgens andere notabelen begroeten, uiteraard met in acht neming van  de juiste hiërarchische verhoudingen. Aan de Graaf de taak  de honneurs van I.K.H. Prinzessin Benedikte von  Dänemark und S.D. Prinz Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berlburg waar te nemen, die helaas hebben moeten afzeggen vanwege een sterfgeval. Hij introduceert vervolgens Heinz die op zijn beurt de kunstenaars introduceert.  Al met al een hoop plichtplegingen die je bij ons in Nederland  niet echt meer meemaakt op deze officiële manier.

Kunstenaars

Stünzel ligt in het midden van het lange afstandswandelpad E1 dat van de Noordkaap tot Sicilië loopt. Uit alle zeven landen langs dit pad zijn kunstenaars uitgenodigd. Helaas is het met de Zweed niet gelukt en zitten we nu met zes kunstenaars, maar dat mag de pret niet drukken. Een leuke Nederlandse link is dat de Noorse kunstenaar (Hubertus Schaper) een geboren Amsterdammer is die al sinds 1977 in Noorwegen woont. Ook de aanvankelijke Deense kunstenaar (Rene van Uden) bleek een Nederlander, maar hij is echter helaas plotseling overleden. Gelukkig hebben we met Kurt Schmidt een goede vervanger gevonden. Uit Duitsland komt de enige vrouw in het gezelschap: Martina Kreitmeier, een echte power vrouw die als geen ander een kettingzaag weet te hanteren en aan het einde van de dag met haar eigen perslucht generator haar haar weer in model brengt. Uit Italië komt de  jonge talentvolle Luca John Nash die normaal met steen werkt, maar laat zien ook met hout te kunnen omgaan. Uit Finland, of eigenlijk Lapland, komt ervaren kunstenaar Risto Immonen, en uit Zwisterland Martin Bill.

Kunstenaars in actie

Het is prachtige om te zien hoe alle kunstenaar een geheel eigen stijl van werken hebben, de een doet veel met de ketting zaag, de ander gebruikt een slijpmachine en weer anderen hakken met  beitel en guts het complete kunstwerk. De kunstenaars vinden het ook prachtig om zo buiten in de natuur met elkaar en met publiek bezig te zijn, een heel andere ervaring dan in de eigen studio.

Aanloop 

We zijn blij te zien dat al het werk in de web site door aanvankelijk mijzelf en later voornamelijk Jessica de Rooij (van Zaantraining) zijn vruchten afwerpt, de site wordt goed bezocht en er is de hele dag door publiek op de Festplatz dat enige uren blijft. Ook vele Nederlanders weten de weg naar het Holzbildhauer Festival te vinden, sommigen zijn er zelfs speciaal voor gekomen.  Zelfs maandagmorgen loopt er al weer een hoop publiek, zodat wij het nu al een succes vinden, we hadden deze aanloop niet durven dromen.

Naast het aanschouwen van de kunstenaars in actie, wat op zich al erg leuk is, zijn er nog allerlei randactiviteiten zoals diverse wandelingen met en zonder begeleiding, activiteiten voor kinderen, verhalenvertellers, zelf beeldhouwen, enzovoort.

Leuk voor mijzelf is dat een aantal vaste lezers van deze blog het festival hebben aangegrepen om het festival te bezoeken en gelijk ook onze droomplek even mee te pikken, vind ik erg leuk!

Voor uitgebreide foto series en verslaggeving check www.holzkunst-stuenzel.de

Mooie ontmoetingen

Het is al vaker gezegd een weekendje Stünzel is nooit zonder verrassingen of interessante gebeurtenissen. Ook de afgelopen twee weekenden kunnen wat dat betreft weer worden bijgeschreven in de lijst van leuke en interessante ontmoetingen.

Vooral dat kalfje stal de show.

Twee week geleden was het weer de jaarlijkse veemarkt, het Stünzelfest, op deze dag komen er vanaf zes uur 's morgens  20.000 mensen naar Stünzel om de markt te bezoeken, veekeuringen bij te wonen en daarbij flink veel te eten en sommigen ook veel te drinken. Onze buren hebben ieder jaar een leuke kraam met zelf gebakken taart en Kuchen, koffie, thee, zelf geperst bio-sap en, onder de tafel, ook eigen gestookte schnaps. Dit jaar had Aafke twee heerlijke appeltaarten gebakken, welke natuurlijk aan het einde van de dag uitverkocht was, jammer want daardoor hebben geen stukje gehad (volgend jaar een taart extra Aafke).  Er kwamen zelfs Duitsers de recepten van de taarten vragen, dat werd dus recepten vertalen in het Duits op een servetje. Met behulp van Duits, Engels en Nederlands is dit nog gelukt ook, gelukkig hebben de Duitsers ook grammen en kilo's, dat scheelt een hoop werk.

De kraam

Op een goed moment komen er drie mannen naar de kraam, die duidelijk niet in een boerenoutfit waren gestoken, dit leek meer op een stelletje weggelopen van een golfbaan. De buurman bleek ze te kennen en op een bepaald moment werden ze voor gesteld als zijnde de prins (en gevolg) van Wittgenstein en nog zo wat gebieden in Duitsland en Tsjechië.  De buurman had verteld over ons Gasthaus, de biomeiler en ons unieke tempierungs-verwarmingssysteem. Met name de laatste had zijn interesse, want de stookkosten in zijn drie eeuwenoude vochtige kastelen lopen op tot astronomische bedragen, en als dat wat minder kan dan heeft dat zeker zijn interesse. Al met al een heel leuk gesprek gehad met iemand die oprecht geïnteresseerd is, nu aan mij de taak aan hem een uitgebreide email te sturen over dit onderwerp, daar heeft hij namelijk om gevraagd.

Brauhaus zur Sonne - Bad Laapshe

De tweede ontmoeting vond afgelopen weekend plaats  in Brauhaus zur Sonne in Bad Laasphe. Bert en ik kwamen daar terecht omdat we na een slopend dagje badkamer klussen (en Holzbildhauerfestival voorbereiden) wel eens een keertje een lekker biertje in een echt café wilden drinken. Maar waar is die Kroeg dan?  We begonnen in Bad Berleburg, daar is een kroeg die "Brittania Inn" heet, leek me wel een keer leuk maar de eigenaar blijkt enige tijd te zijn overleden en nu is de tent dicht. Dan is er nog een sport-cafe, maar daar houd ik niet van vanwege het feit dat men daar alleen maar naar een  TV met vage sporten zit te kijken. Dubai open Darts, Extreme mountainbiken on the Northpole challenge,  WK achteruitlopen op de maan, dat soort werk errrruuuuug saai.

We rijden via allerlei dorpjes met of alleen een restaurant, of een gesloten cafe en komen uiteindelijk in het stadje Bad Laasphe.  Hier vinden we ook  weer een sports-bar, en nog twee andere kroegen. Bert besluit een van de kroegen in te gaan, we treffen stamgasten rond de stammtisch, wat Nederlanders in de hoek, en een lege bar. We blijven toch, want we hebben wel zin in een biertje. Al snel komen we erachter dat de man achter de bar een Nederlander is.

Na verloop van tijd blijkt de man sinds november de nieuwe uitbater van het café, en al snel komt het gesprek op wat hij allemaal van plan is. Ik vang iets op over live muziek en als oud concert organisator klinkt me dat als muziek in de oren. Gezellig af en toe bandjes kijken in Bad Laasphe, nu al zin in. Al snel praten we over vroeger tijden en hij blijkt gevormd te zijn in het Zwolse Hedon, waar mijn roots liggen in het Groningse Simplon.  Vroeger kwam ik wel eens in Hedon, en heel toevallig kwam er net vorige week ook een leuke blog over die tijd voorbij van Sarah Vermoolen, dat kan toch haast geen toeval zijn. We hebben nog veel meer raakvlakken, ecologisch bouwen, bandjes, de Boegies, Duitsland, we gaan dit café vast nog vaak bezoeken!

PS. Het Holzbilhauer Festival nadert snel en  Jessica de Rooij van Zaantraining Taleninstituut heeft een mooie internet flyer gemaakt. Over het festival volgende keer meer, maar deze mag alvast gedeeld, vermeld dan wel de link: www.holzkunst-stuenzel.de

Relax weekend in winterse sferen

Winter!

Dit keer geen verhalen,  problemen of opmerkelijke zaken, we gaan ook wel eens naar het Gasthaus om te relaxen . Met stromende  regen en storm waren we met zijn vieren naar Duitsland gereden, en eenmaal daar viel de winter in en zaten we heerlijk in de sneeuw en op de kerstmarkt in Bad Berleburg. Echt een cadeautje. Verder lekker gewandeld in het bos en genoten van de prachtige natuur,die iedere keer weer anders is, en ook ik verdwaal nog regelmatig.

De enige korte kluspoging die ik heb gewaagd stopte vrij snel omdat de schroefboormachine het begaf, kapot, stuk, overbelast of een combinatie. Ding was ook niet echt berekend voor een dergelijk project, inmiddels maar een profi versie besteld. Dat het apparaat het begaf, is misschien ook wel een teken, een teken om het maar eens een tijdje kalm aan te doen, en zelf te genieten van het bereikte resultaat.

Natuurlijk geen Stünzel zonder verrassingen, dit keer mochten we een paar heerlijke verse worsten ontvangen van de buren. Hadden zij ook weer gekregen van een jager, lekker!

Zomaar maar een paar mooie winter plaatjes,met dank aan Jessica de huisfotografe.

Kerstmarkt Bad-Berleburg met middeleeuws thema! We werden dronken gevoerd met Glühwein met amaretto door nieuwsgierige Duitsers.

Lekker de toerist uithangen in Wittgenstein

De zomervakantie 2014 is weer voorbij, en dit keer hebben we ook echt vakantie gehouden. Dat betekent voor ons zoveel als lekker eten aan lange tafels in de tuin met familie, buren en vrienden, boekje lezen in de zon, wandelen in de omgeving, stadjes kijken, uit eten gaan, achterin de tuin zitten naar de ondergaande zon kijken met een biertje, (vallende) sterren kijken, kampvuurtje maken en vrienden bezoeken drie uur rijden verderop.

Schloss Berleburg

Bovenop de berg in Bad Berleburg is het Schloss Berleburg dat nog steeds in gebruik is door Richard-Casimir Karl August Robert Konstantin Prinz zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg en zijn uit Denemarken komende vrouw Nathalie Prinzessin zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Het slot, eigenlijk meer een paleis, is al meer dan 750 jaar bewoond en is ook de plek waar voormalig koningin Beatrix haar Claus voor het eerst heeft ontmoet. Voor het gewone volk is er dagelijks een kleine rondleiding door de oudste gedeelten en de semi openbare ruimten waar nog regelmatig feesten en partijen plaats vinden.  Het is leuk om eens binnen te kijken in een dergelijk ingericht slot, maar mijn smaak is het niet, krakend parket (hoe gaat zo'n feestje met kamermuziek en zo'n vloer ?), lelijke kunst, nee niet echt mijn inrichting. De nieuwste portretten van de prins en prinses zijn echt verschrikkelijk amateuristisch gedaan.  Ook goed om te weten is dat ook de Prins in zijn kasteeltje last heeft van flinke lekkages en nu met een hete luchtkanon zijn muren probeert te drogen, dat zal wel even duren vrees ik, wellicht moet hij ook een aan een temperierungssyteem gaan denken.

Relax zomer 2014

Wandelen

Niet ver van Stünzel bij het dorpje Dotzlar kun je leuk wandelen langs de Eder. Het pad loopt over het traject van een voormalige spoorlijn en is zeer mooi gelegen. Op diverse plekken kun je bij de rivier komen en pootje baden, ook wordt je getrakteerd op mooie doorkijkjes. Verder hadden we het geluk een paar herten te zien.

Gezicht op Holzhausen

De tweede grote tocht van circa acht kilometer loopt vanuit het huis naar de Festplatz, door het bos naar Holzhausen, daar de weg oversteken en dan verder links langs de beek naar Leimstruth. Aldaar pauze bij de imbiss van de twee gezellige moekes. Daarna de weg oversteken en via Drehbach, al rijpe framboos plukkende, weer terug naar het Gasthaus.

Verder zijn we nogmaals naar de Ilse bron gereden, het is niet ver van Stünzel en via Feudingen is het een mooie route.  Iedereen natuurlijk gelijk de waterflesjes gevuld met het vermeende geneeskrachtige water, je weet immers maar nooit waar het goed voor is. En de jongens in ons gezelschap begonnen als echte Hollanders gelijk de boel af te dammen. Tevergeefse actie, want de bron produceert meer water per seconde dan zij tegen kunnen houden.

Naast wandeltochten hebben we ook nog een paar erg mooie auto/fiets routes in de zeer nabije omgeving gevonden.  Ga van Stünzel naar Bad Laasphe via de autoweg en ga bij het bordje Richtstein links, je komt dan via een prachtige route in het mooie dorpje Richtstein uit. Van daar uit kun je naar Arfeld en dan via Dotzlar weer terug.

Ook een leuk rondje met fraaie uitzichten en vergezichten: Stünzel, Balde, vlak voor Erndtebrück rechts het Eder dal in, Birkelbach, Berghausen, terug naar Rinthe, via Sassenhausen terug naar Stünzel.

Behalve fraai uitzichten loop je ook vaak tegen leegstaande vervallen opknappers op mooie locaties aan. Een vrouw uit Birkelbach kwam zelfs bij ons aan de deur of wij nog Nederlanders wisten die bij hun in het dorp een bouwval onder hun hoede willen nemen. Mocht u zich geroepen voelen, neem dan contact met me op.

De mooiste stadjes in de buurt

De dichtstbijzijnde stadjes zijn Bad Berleburg en Bad Laasphe, beide voorzien van een slot en een klein oud centrum. Wil je meer, bijvoorbeeld  een sfeervolle studentenstad met leuke winkeltjes, kroegen en diverse restaurants dan is Marburg een aanrader. Marburg komt bovendien ook nog met een leuk kasteel boven op de berg en prachtig vakwerk.

Andere leuke dagtochten langs plaatsen met een historische binnenstad zijn: Frankenberg, Korbach, Fritzlar en Bad Wildungen. Met name Fritzlar is heel bijzonder vanwege zijn intacte stadsmuur met meerdere torens en een prachtig marktplein met zeer imposante vakwerk huizen. Voor de liefhebbers van Heilbaden, Bad Wildungen is het "Heilbäderzentrum"in de buurt. Ook hebben we nog Dillenburg aan gedaan, maar dat is nou niet echt bijzonder qua stad, wel kwam onze Willem van Oranje er vandaan die uiteindelijk in Delft vermoord is. Bovenop de berg vind je een standbeeld en een museum in de resten van het voormalige slot Dillenburg.

Diverse stadjes in de buurt.

Tip: zet je route planner op de kortste weg, dan kom je onderweg  ook nog langs allerlei wonderschone onverwachte locaties.

En verder genieten

Genieten, gewoon lekker hangen en niks moeten, dat is vakantie. Ondertussen wordt je ook nog uitgenodigd bij de buren om hun traditionele halve bol pizzaoven uit te testen. We waren met een grote club, en iedereen hielp mee met de pizza bodems en vulling. Als de oven eenmaal warm is, zijn de pizza's zo klaar! Het was een heerlijk zwoele avond met heerlijke pizza's en goed gezelschap. Nu willen we ook zo'n oven natuurlijk. Gelukkig staat er nog een pallet leemsteen, dus zou zo  maar kunnen dat de oven er binnenkort staat.

Aanvang week drie is het afgekoeld tot elf graden op de berg, en we overwegen nu de gehele dag maar binnen te gaan stoken. Weg kunnen we namelijk niet, omdat de uitlaat is onder de auto weggevallen, dus de auto staat ter reparatie bij de Ford garage in Bad Berleburg.

Dit keer ook eens de kat meegenomen, en deze heeft zich uitstekend vermaakt, heerlijk de tuin verkennen en iedere dag muizen vangen, op een dag zelfs vier.

De vakantie is helaas weer afgelopen, en we hebben alles om het huis netjes opgeruimd achter gelaten, want Stünzel dingt mee in de dorpen wedstrijd:  "Unser Dorf hat Zukunft", een wedstrijd waarin dorpen laten zien dat ze werken aan de leefbaarheid van het dorp en het behoud van het karakter, inmiddels spelen wij hier ook een rol in (leuk mee vergaderen in het plaatselijk café onder het genot van  een lekker pul bier), en wellicht dat alle arbeid in de gevel nog eens een prijs oplevert (trouwens de vorige nog niet ontvangen.......).

Update: dorpskeurings commissie was tevreden aldus de "Der Westen" en de "Siegener Zeitung". Nieuwsgierig naar de uitslag.

Later meer over het klussen tijdens de vakantie, want helemaal stil zitten lukte niet.