Blog over de zoektocht naar een bouwval / opknapper in het buitenland (Duitsland, Wittgenstein), het ecologische opknapproces tot droomplek / droomhuis, en de ervaringen met een tweede huis in het buitenland.
Hoe het gekomen is weet ik niet, maar ook dit jaar zijn wederom Denkmal Des Monats van januari geworden. Dit jaar staat ons Gasthaus daardoor opnieuw op de monumenten kalender, met mooie foto's. De professionele fotograaf was hartje zomer al eens langs geweest, maar ik was dit inmiddels alweer vergeten. Nu openen wij dus 2014 met mooie zomer foto's terwijl er in werkelijkheid nu 20 cm sneeuw ligt.
Het is overigens al de tweede keer, sinds wij het huis bezitten, dat ons huis op een kalender prijkt. Vorig jaar schitterden we in de maand oktober 2013 in de kalender van de FotoFreunden Feudingen. Een kalender die door heel Wittgenstein bij de boekhandels te koop was, en toevallig door Jessica werd ontdekt.
Als Denkmal des Monats krijg je de WDR op bezoek, net als vorig jaar. Dus reizen wij weer met een clubje (Erwin, Bert Z. en ik) naar Stünzel om daar samen met Heinz, Rosie en haar dochter de WDR te woord te staan.
Het verhaal dit jaar is eigenlijk een vervolg op vorig jaar, we hebben dezelfde interviewer en cameraploeg. Het verhaal gaat verder waar het vorig ophield, met het zogenaamd werken aan het vakwerk in de schuur. Alles voor de film, dus zetten we enige zaken (vrij knullig) in scene, en sta ik wat met leem te prutsen terwijl het de verkeerde leem soort is, en ook nog eens veel te koud. Verder wat interviews met de presentator en enige gefilmde gesprekken dit alles voor het dagelijkse programma Localzeit Südwestfalen.
Het geheel zorgt voor een behoorlijke drukke middag, die begint als we aankomen. Het is dan 3 graad in de kamer en we gaan eerst flink stoken, daarna koffie zetten, TV ploeg komt, voorbesprekingen, veel heen en weer lopen, nog meer besprekingen, koffie inschenken, meer koffie, biertjes halen voor de presentator, interviews geven, meer biertjes, enzovoort, enzovoort, enzovoort, geen seconde rust. En dan waren we de Kuchen ook nog vergeten, hoe kan ik nou zo stom zijn, dat is toch wel regel numero uno in Duitsland. Moet wel zeggen dat het interview niet helemaal lekker liep, had mijn media manager (PJ) en media trainer (Jessica) niet mee, ja dat merk je aan de kwaliteit en aan mijn Duits dat niet erg lukken wou.
Rond 17:00 is alles klaar, en kan ik eens eindelijk rustig gaan zitten en bijkomen. Bert en Erwin hebben de kachels goed bijgehouden en veel hout gehakt, dus inmiddels is het lekker warm en tijd om zelf ook eens een biertje te nemen. Ding dong, de bel, verzekeringsman aan de deur, helemaal vergeten dat hij langs zou komen. Hij maakt het echter gelijk goed, want hij heeft drie grote Kuchen mee, komt het toch nog goed. We bespreken snel even de zaken en dan storten we ons op de Kuchen met echt Hollandisch bier, wat onze Duitse vrienden vandaag erg kunnen waarderen. De echte passie van de verzekeringsman blijkt voetbal, en met name voetbal uit de jaren 70, de tijd van Neeskens, Cruijf, Arie Haan, etc. Hij kent noch steeds alle spelers van het Nederlandse elftal uit zijn hoofd, en kan vele anekdotes over dit elftal vertellen, zeker als je hem een bier geeft dan stopt hij nooit meer.
Kijk de reportage op de WDR site. iPad gebruikers, naar het eind van het filmpje gaan, de directe link werkt niet. Gezien het materiaal hebben ze er best iets leuks van gemaakt, profi's! Hieronder de Youtube versie met dank aan Caroline.
En dit is de kalender 2014.
Tripje Marburg
Zaterdag tijd voor boodschappen en toerisme. 's Ochtends eerst even een boswandeling. Daarna rijden we naar de bouwmarkt om te fun shoppen en kopen we een gasfles, bruinkool en wat andere zaken, daarna de supermarkt in om de nodige eerste levensbehoeften te kopen en als we klaar zijn gaan we toeristisch naar Marburg rijden. De route naar Marburg over bad Berleburg is aanmerkelijk mooier dan via Bad Laasphe, je passeert allerlei leuke dorpjes met mooie huizen (o.a. Münchhausen). In Marburg bezoeken we het kasteel, de Creperie en genieten we van de mooie pandjes. Verder bezoeken we ook hier diverse winkels om te fun shoppen, mijn reisgezelschap is namelijk op zoek naar zeer speciale Duitse drankjes die bijna nergens te krijgen blijken te zijn, behalve dan bij de Kaufland in Biedenkopf.
Terug gaan we via Biedenkopf naar Bad Laasphe op zoek naar een onbekend Schnitzelparadijs dat we vinden in de Königstrasse in "Zum Roten Ochsen". Heerlijke schnitzels plus salade gegeten, en voor geen geld natuurlijk maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Het bleef nog lang gezellig!
Hoe vaak word je als Nederlander nu gebeld door de Duitse TV zender WDR ? Het was mij nog niet eerder overkomen, en was dus blij verrast. Ze belden om te vragen dat ze een reportage willen maken over het Gasthaus naar aanleiding van het feit dat het Denkmal Des Monats Januar 2013 is geweest, voor het programma Lokalzeit Südwestfalen. Nu wisten wij ook niet dat we Denkmal Des Monats waren, en hoorden we dat ook pas op de laatste dag van de maand via dit krantenartikel in Der Westen. Maar altijd leuk om Denkmal Des Monats te zijn, en natuurlijk werken we graag mee aan een dergelijke reportage. Enige jaren terug hadden ze blijkbaar ook al een reportage gemaakt over ons huis en dit is dus deel twee.
Gebeld worden is één ding, maar daadwerkelijk tot een afspraak komen had nog heel wat voeten in de aarde. Eerst hoorde ik weken niks meer, en dan opeens weer een mail, telefoontje, nog een mail, en nog een, weer bellen, uiteindelijk afspraak gezet op 28 februari, want dan zou mijn architect ook al komen, dus mooi twee vliegen in een klap en hoef ik maar één keer heen te rijden.
Oorspronkelijke planning: TV einde van de dag, architect einde van de ochtend, leek me prima te combineren. Maar zoals dat soms gaat lopen dingen soms anders dan van te voren bedacht, en uiteindelijk kwam de WDR om 13:00 en de Architect om 14:00. Geen enkel probleem voor de WDR want die wilden veel actie, mensen en gebeurtenissen, maar voor mij natuurlijk wel lastig om de aandacht te kunnen verdelen.
Voor veel mensen kunnen we zorgen natuurlijk, dus reis ik donderdag de 28e af met PeterJan en Jessica richting Stünzel. Al daar aangekomen heeft onze lieve buurman Heinz de kachels alweer opgestookt, want buiten dik onder nul, en onlangs alweer 30 cm extra sneeuw. Dan komen er ook nog een heleboel dorpsbewoners en de architect, al met al een woonkamer vol gezelligheid.
Tijd voor actie!
De drie koppige WDR filmploeg begint met sfeer opnames buiten, het is prachtig weer qua licht en alle bomen zitten onder een schitterende (letterlijk door de zon) laag rijp, werkelijk betoverend. Als dat geen mooie film wordt.... jammer van die Hollander in beeld.
Dan volgen de binnenopnames, waarin de Stünzelaars over de historie van het pand vertellen en hoe ze er voor gestreden hebben dat het pand niet verloren zou gaan aan sloop, verval en projectontwikkelaars. Nu gaat een dergelijk samen zijn in Duitsland niet zonder Hausgemachte Kuchen, en ik geloof dat we op goed moment zes verschillende overheerlijke kuchen op tafel hebben staan. Leuk voor de camera, want nu konden de maaksters zelf met de Kuchen naar binnen komen lopen, en konden wij die dan als publiek weer lekker opeten, jammie jammie. Op een goed moment had ik een bord vol met vier verschillende stukken, en dit was pas de eerste ronde. Dan komt ook nog de architect binnen, precies op het moment dat de kamer vol zit, en de Kuchen op tafel staan, perfecte timing dus, hij kan gelijk aanschuiven!
Vervolgens enige binnenopnames in de keuken met de brandende haard, en de trappenhuisscene, geen film zonder trappenhuisscene natuurlijk. Daarna drie uur in de visagie voor de buitenopnames, nee hoor gewoon naturel de sneeuw in. Eenmaal, buiten verder met de opnames van de interviews met de architect, het kwam toch goed uit dat hij er net op tijd bij was, bij deze spontaan geredigeerde opnames. Vervolgens een interview met mezelf, geen visagie en een kloof in mijn lip, daar gaat mijn hollywood carrière, ik zie er niet uit. Het interview verliep volgens mij prima, al vergeet je natuurlijk altijd een en ander te vermelden, en heb ik geen flauw idee hoe mijn Rudi Carell Duits op TV zal klinken. Het interview wordt met één camera genomen, en sommige stukjes werden twee keer opgenomen, dus ben benieuwd hoe ze dat aan elkaar gaan monteren.
Take four! We gaan een verse gezaagde balk van buiten naar binnen dragen, die dan door Heinz voorzien zal worden van een huisspreuk. De balken zijn mooi lang en zwaar, dus kunnen we met veel mensen tegelijk sjouwen, leuk voor de opnames. Deze shot wordt ook in meerdere keren geschoten vanaf verschillende posities, zodat wel goed moest onthouden waar we stonden, anders krijgen we rare springers na de montage. Nu zou het me niet verbazen dat hier één en ander niet helemaal klopt, volgorde van de mensen was anders dacht ik en links / recht gewijzigd. Maar goed, dat zien we dan later wel bij de bloopers sectie van de "making of" DVD, kan niet wachten.
Vooralsnog is het wachten op de uitzending, geen idee wanneer dat zal zijn, maar zodra ik het weet zal ik dit artikel aanpassen. Of de uitzending ook in NL te zien is via WDR weet ik ook niet, maar er komt sowieso een online versie op de WDR site. En ik zal proberen een Youtube versie te maken die dan ook in deze blog kan worden geplaatst. Nader nieuws in dezen volgt dus nog.
Vanwege het feit dat in huis de temperaturen ver onder nul gaan tijdens onze afwezigheid en ik niet één twee drie weet wat de beste oplossing hier voor is, en tevens vanwege de overweldigende hoeveelheid input op het gebied van warmte van het ecologie forum, heb ik een architect in de arm genomen om mijn warmte plannen door te nemen. Probleem is dat er zo veel mogelijkheden zijn met elk met hun eigen voors en tegens dat het volgens mij een goed idee is eerst te investeren in een goede architect om duidelijkheid te krijgen. Op korte termijn wellicht duur, maar op lange termijn gaat dit veel besparen is het idee.
Plan is om de warmte problematiek ter plekke te laten doorrekenen. Het gaat om het bepalen wat de echte wensen, en de echte bouwkundige problemen zijn. Vervolgens dan oplossingen te zoeken die niet afhangen van wat de leverancier toevallig graag verkoopt. Verder wil ik dit graag met een ecologische saus opgediend. Kan dat ? Ja dat kan, in de vorm van architect Florian Kurz, van Slow House punkt d.e.
Florian Kurz is een bijzonder kundig en humoristische architect die vaker een oud pand onderhanden heeft genomen. Leuke van zijn werkwijze is dat hij een huis beschouwd als een levend organisme waarin alle onderdelen samen horen te werken, als ware het een menselijk lichaam.
De eerste dag loopt hij alles langs, stelt veel vragen en maakt heel veel foto's. Dat neemt hij allemaal mee en slaapt er dan een nachtje over. De volgende dag kwam hij terug met een uitgewerkte agenda met schetsen van bouwkundige punten die aandacht behoeven. Hij begint bij het fundament van het gebouw en neemt dan alle aspecten door tot we boven in de nok eindigen. Daarbij blijft geen punt onbelicht, zelfs verf, behang, cement, schroeven in plaats van pen gat verbindingen, vakwerk, glas, houtsoorten, straling en stromingswarmte en zo voort. Alle architectonische aspecten die hem zijn opgevallen worden geanalyseerd en van commentaar voorzien.
De tweede dag is samen te vatten als een snelcursus bouwkunde, heel intensief maar erg leuk en leerzaam. Als tastbaar resultaat ontvang ik zeer binnenkort een compleet uitgewerkt rapport met alle details. Het goede nieuws is dat het pand met +/- 20KW warm gestookt kan worden, zonder isolatie en allerlei andere ingewikkelde systemen. Hoe dat kan, ga ik binnenkort in een apart artikel uitleggen.
Onthaasten
Na twee intensieve dagen met veel inspanning is het tijd om te onthaasten voor mij. Lekker eten en genieten, wandelen, de omgeving bekijken, shoppen in de Hagebau en relaxen. Jessica kookt lekker en PeterJan hakt hout en gezamenlijk houden we de kamer en keuken heerlijk warm. We eten nog een keer Stünzel schnitzels bij het cafe van de buren, en een lunch in Bad Laasphe, die laatste was een goede bodem voor de twee en half uur durende bosrondleiding van Heinz.
Een Vos
PJ en Jessica eet, stook en entertainment team
Heinz heeft ons een paar mooie en bijzondere stukken bos laten zien met 45 meter hoge lariksen, een stuk eiken bos, beschermde bodembedekkers waar ik de naam van kwijt ben, omvallende bomen en vooral heel veel sporen in de sneeuw. Sporen van herten, reeën, eekhoorns, hazen, wildzwijn, marters en nog veel meer.
Lopen in het bos met Heinz
Op een bepaald moment komen we op een open plek waar ooit een huis stond, met een waanzinnig mooi uitzicht. Het huis is afgebrand, en al wat rest is een oude waterput en het graf van de hond. Eeuwig zonde van het huis, maar een mooie picknick plek. Net voor het donker zijn we weer thuis en zijn we verder helemaal niemand tegengekomen, wat is het toch heerlijk onthaasten daar.
Hoe het gekomen is weet ik niet, maar ook dit jaar zijn wederom Denkmal Des Monats van januari geworden. Dit jaar staat ons Gasthaus daardoor opnieuw op de monumenten kalender, met mooie foto's. De professionele fotograaf was hartje zomer al eens langs geweest, maar ik was dit inmiddels alweer vergeten. Nu openen wij dus 2014 met mooie zomer foto's terwijl er in werkelijkheid nu 20 cm sneeuw ligt.
