Houthakkersfestival Bad Berleburg

Elke twee jaar is er in Bad Berleburg de traditionele Wittensteiner Holzmarkt. Hier presenteert de bosbouw industrie het nieuwe speelgoed, is er een braderie, zijn er de "lumberjack games" en is er ruimte voor houtkunst.

Martina Kreitmeier

Voor de kunst waren twee kunstenaars uitgenodigd die vorig ook schitterden op de 1e Internationale Holzkunst Festival in Stünzel.  Omdat zo'n beeld maken uit een drie en halve meter lange eiken stam met een doorsnede van 80 centimeter een hele klus is waren de kunstenaars alvast een week eerder gekomen om bij ons in de tuin alvast het grove voorwerk te doen.

Wij zelf waren deze week niet aanwezig, maar buurman Heinz regelde het allemaal en stuurde regelmatig foto's per whatsapp, zodat ook wij op de hoogte bleven van de vorderingen.

Donderdagavond gingen we ook naar Stünzel, en door onoplettendheid misten we de afslag naar de A45. De navigatie stuurde ons vervolgens via een andere snelweg die echter wegens "bauarbeiten"  na enige kilometers volledig gesloten was. Hierdoor dwaalden we  bijna een half uur door Dortmund om uiteindelijk weer op de A45 te komen, maar als gevolg van deze omweg kwamen we pas heel laat aan. De volgende ochtend werden we echter alweer heel vroeg wakker geschud doordat er een LKW de kunstwerken uit de tuin kwam ophalen om ze naar Berleburg te brengen.

Met het prachtige licht van de opkomende zon ontwaarden we de twee schitterende kunstwerken van Martina Kreitmeier en Martin Bill. Nog snel een paar foto's, en weg zijn de beelden en het gevolg met een stuk of 8 zeer wakkere Duisters. Wij drinken eerst nog maar eens een koffie en realiseren ons dat we de kunstenaars helaas niet aan het werk zien, ons rest alleen een kuub zaagsel en brandhout.

Bijl werpen

Tijdens de Lumberjackgames zijn we getuige van het bijl werpen en zo snel mogelijk drie gelijke plakjes van een boomstam zagen. Zagen van boven naar beneden, dan naar boven en dan weer naar beneden. Dit is echt een serieuze sport en de deelnemer van team "Houtworm" won met gemak deze wedstrijd, volgende keer doen we ook mee, we gaan het hele jaar oefenen.

Nog een keer de E1 en het Holzbildhauerfestival

Het eerste Stünzeler internationale holzbildhauer festival is voorbij en was een groot succes mede dankzij de zeven hoog zomerse dagen op rij. Inmiddels is de boel opgeruimd en heeft de Dauerregen ingezet, perfecte timing van de weergoden!  OK, nog een keer een Holzbildhauer blog dan!

Wat over blijft zijn nog vijf  beeldhouwwerken die te koop zijn voor de liefhebber. Het werk van de Zwitser Martin Bill blijft in Stünzel omdat het de E1 langs Stünzel verbeeldt, dat zou nergens anders kunnen passen.  Er wordt inmiddels gezocht naar een passende mooie plek in het dorp, keuze uit meerdere mogelijkheden, gaat vast goed komen (ik hoop natuurlijk stiekum hier voor de deur).

Kunstwerken te koop

Talloze krantenartikelen zijn er inmiddels aan gewijd, de WDR televisie en radio hebben een reportage gemaakt en ook Radio Siegen besteedde er aandacht aan.  In de kranten vinden we dit artikel, en deze, en deze, en nog een, en nog een recensie. Te veel om op te noemen, op de website staan nog meer, en komt tzt. het volledige overzicht. 

De WDR televisieploeg aan het werk

Met de kunstenaars op stap

Een aanfluiting

E1 lopers

Het was bijzonder leuk om met de kunstenaars een middag een stuk van de E1 te lopen, langs de Waldskulpturenweg. Dat paste natuurlijk mooi bij het beeldhouw-thema, want deze skulpturen staan  ook langs de E1. De Finse kunstenaar Risto Immonen is zelf ook landschapskunstenaar en had wel enige punten van kritiek waar ik me wel in kan vinden. Erg jammer bijvoorbeeld dat de grote vogel niet meer zichtbaar is want het hele gebied is dichtgegroeid, zijn ze vergeten te snoeien?  De kunstwerken liggen ver uit elkaar, er is echter voldoende ruimte om ieder jaar wellicht nieuwe dingen toe te voegen. Jammer ook dat het groene huis kapot is, zo is het een een aanfluiting kan echt niet zoiets.

Restaurant Glashütte

Aansluitend op de bijna 12 kilometer wandeling werden we door de eigenaar Edmund Dornhöfer van top restaurant Glashütte getrakteerd op een heerlijk culinair avondje in een prachtige ambiance. Behalve het goede eten is het gebouw zelf  ook bijzonder vanwege de grote hoeveelheid moderne en oude kunst.

Ik had het al gezegd in het vorige artikel maar ik noem nogmaals het feit dat het bijzonder leuk is om kunstenaars live in actie te zien. Nog leuker is dat het meerdere zijn, en dat je goed de verschillende manieren van werken kan observeren, erg leuk en interessant. Ook met deze inspirerende mensen spreken terwijl ze werken voegt toch wel echt iets toe, een veel rijkere ervaring dan hun werk in het museum te zien.

Verder resteren er de vele positieve reacties van de bezoekers uit de buurt, en  ook van ver weg, sommigen kwamen speciaal van honderden kilometers verderop. Een behoorlijk aantal bezoekers was duidelijk toerist en velen daarvan kwamen uit Nederland. Het was de hele dag van 's morgens 07:00 tot een uur of 20:00 een komen en gaan van belangstellenden, wat zelfs kleine files in het dorp veroorzaakte, normaal staan de bewoners bij de derde auto op een dag voor de ramen te kijken wie dat dan wel niet mag zijn, nu was het een gekkenhuis.

Terugdenkend blijft vooral een goed gevoel over, het was een mooie gebeurtenis en fijn om er deel van te hebben mogen uitmaken. Zou me niks verbazen als er een deel twee komt!

Recensies

 

Houtbeeldhouwers in actie

Bezoekers helpen een handje

Er ging ongeveer een jaar voorbereiding aan vooraf om het eerste internationale houtbeeldhouwersfestival in Stünzel te organiseren, de moeite was niet voor niks want we zitten nu midden in een geweldige goed bezochte happening.

Der Festplatz

Aan het begin van het bos ligt de "Festplatz", het is hier waar het jaarlijkse Stünzelfest plaats vindt. De plaats is zeer idyllisch gelegen tussen mooie grote beukenbomen met een doorkijk naar het dal, de ideale plek voor een houtkunst festival, immers alles draait om hout hier in Stünzel (Wittgenstein), en het is goed dat ook dit culturele aspect van hout eens in de spotlights komt. Vanwege het Stünzelfest is de plek permanent van stromend water, elektriciteit en toiletten voorzien. Ook zijn er overdekte hallen, zodat zelfs in geval van regen het gehele gebeuren naar binnen kan worden verplaatst indien nodig, gelukkig hebben we al dagen mooi weer en zijn  ook de verwachtingen goed.

Onze buurman Heinz (75) is de drijvende kracht achter dit festival, hij heeft tot zijn pensioen altijd als bosarbeider gewerkt en is na zijn pensioen als houtkunstenaar verder gegaan. Hij maakt prachtige objecten die hier in de omgeving op diverse plaatsen te zien zijn.

Contouren worden zichtbaar

Opening

Afgelopen zondag was de opening, een echte ouderwetse opening zoals je ze bij ons in Nederland niet meer ziet.  Verschillende notabelen kwamen opdraven om allen hun eigen redevoering te houden. Om te beginnen is er de kerkdienst die voor de gelegenheid op de Festplatz wordt gehouden, een briljante zet want je hebt gelijk een hoop (wat ouder) publiek. De dominee had een mooie speciale preek gemaakt over de verbinding tussen bos, mensen, cultuur en onze speciale opdracht fatsoenlijk met de schepping om te gaan. Ben geheel niet kerkelijk  maar sta volledig achter deze stichtelijke woorden.

Auch Frauen lieben Stihl (sponsor)!

Na de dienst komt de Ortvorsteher, de vertegenwoordigster van het dorp naar de gemeente, aan het woord. Zij heet  iedereen welkom en begroet alle genodigden.  Volgende spreker is  de burgemeester van Bad Berleburg die ook namens de burgemeester van Bad Laasphe spreekt om het kort te houden. Daarna een vertegenwoordigster van regio Wittgenstein, en als laatste de Graaf Henning von Kanitz die ook weer iedereen begroet en bedankt. En dergelijke begroeting is een opsomming van allerlei mensen van de organisatie, sponsoren en notabelen, die vervolgens andere notabelen begroeten, uiteraard met in acht neming van  de juiste hiërarchische verhoudingen. Aan de Graaf de taak  de honneurs van I.K.H. Prinzessin Benedikte von  Dänemark und S.D. Prinz Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berlburg waar te nemen, die helaas hebben moeten afzeggen vanwege een sterfgeval. Hij introduceert vervolgens Heinz die op zijn beurt de kunstenaars introduceert.  Al met al een hoop plichtplegingen die je bij ons in Nederland  niet echt meer meemaakt op deze officiële manier.

Kunstenaars

Stünzel ligt in het midden van het lange afstandswandelpad E1 dat van de Noordkaap tot Sicilië loopt. Uit alle zeven landen langs dit pad zijn kunstenaars uitgenodigd. Helaas is het met de Zweed niet gelukt en zitten we nu met zes kunstenaars, maar dat mag de pret niet drukken. Een leuke Nederlandse link is dat de Noorse kunstenaar (Hubertus Schaper) een geboren Amsterdammer is die al sinds 1977 in Noorwegen woont. Ook de aanvankelijke Deense kunstenaar (Rene van Uden) bleek een Nederlander, maar hij is echter helaas plotseling overleden. Gelukkig hebben we met Kurt Schmidt een goede vervanger gevonden. Uit Duitsland komt de enige vrouw in het gezelschap: Martina Kreitmeier, een echte power vrouw die als geen ander een kettingzaag weet te hanteren en aan het einde van de dag met haar eigen perslucht generator haar haar weer in model brengt. Uit Italië komt de  jonge talentvolle Luca John Nash die normaal met steen werkt, maar laat zien ook met hout te kunnen omgaan. Uit Finland, of eigenlijk Lapland, komt ervaren kunstenaar Risto Immonen, en uit Zwisterland Martin Bill.

Kunstenaars in actie

Het is prachtige om te zien hoe alle kunstenaar een geheel eigen stijl van werken hebben, de een doet veel met de ketting zaag, de ander gebruikt een slijpmachine en weer anderen hakken met  beitel en guts het complete kunstwerk. De kunstenaars vinden het ook prachtig om zo buiten in de natuur met elkaar en met publiek bezig te zijn, een heel andere ervaring dan in de eigen studio.

Aanloop 

We zijn blij te zien dat al het werk in de web site door aanvankelijk mijzelf en later voornamelijk Jessica de Rooij (van Zaantraining) zijn vruchten afwerpt, de site wordt goed bezocht en er is de hele dag door publiek op de Festplatz dat enige uren blijft. Ook vele Nederlanders weten de weg naar het Holzbildhauer Festival te vinden, sommigen zijn er zelfs speciaal voor gekomen.  Zelfs maandagmorgen loopt er al weer een hoop publiek, zodat wij het nu al een succes vinden, we hadden deze aanloop niet durven dromen.

Naast het aanschouwen van de kunstenaars in actie, wat op zich al erg leuk is, zijn er nog allerlei randactiviteiten zoals diverse wandelingen met en zonder begeleiding, activiteiten voor kinderen, verhalenvertellers, zelf beeldhouwen, enzovoort.

Leuk voor mijzelf is dat een aantal vaste lezers van deze blog het festival hebben aangegrepen om het festival te bezoeken en gelijk ook onze droomplek even mee te pikken, vind ik erg leuk!

Voor uitgebreide foto series en verslaggeving check www.holzkunst-stuenzel.de

Mede organisator van het Holzbildhauer Festival

Holzbildhauer Stünzel Website

Het eigenlijk nauwelijks te geloven maar inmiddels zitten we in het Duitse verenigingsleven. Zo werken we mee aan het door buurman Heinz opgestarte Holzbildhauer Festival dat in augustus gaat plaatsvinden. Daarnaast bakken we appeltaart voor het Stünzelfest en wonen we de vergaderingen van het Jagdgenossenschaft bij.

Geen vereniging kan zonder vergaderen, en ook voor het Holzbildhauer Festival vinden er regelmatig vergaderingen plaats bij het café tegenover ons huis. Nu heb ik ook in Nederland jarenlang in verenigingen gezeten (o.a. On(w)ijs Festival) en daardoor een leuk inzicht in overeenkomsten en verschillen in hoe zulk soort dorpsvergaderingen er aan toe gaan.

In Nederland begonnen we altijd met koffie en koek,  maar in Duitsland beginnen we gelijk met bier en radler en dat maakt de tongen lekker los. Gelukkig houdt de café bazin het strak in de hand en straft gelijk diegenen af die door elkaar praten en van het onderwerp afdwalen met de opmerking dat ze "een aantekening in het klassenboek krijgen"! 

Al met al zijn er niet veel verschillen, en gaan dergelijke dorpsvergaderingen er in Duitsland net zo aan toe als in Nederland. De enige kleine verschillen die er zijn zitten in officiële dingen zoals wetgeving, de Duitsers zijn meer geneigd zich precies aan de wet te houden, de Nederlanders zijn daar wat losser in. Verder merk je in de vergadering dat er een soort hiërarchie is, hoe ouder hoe wijzer en meer respect men krijgt.  

Gezien het feit dat het dorp nog geen twee jaar Internet heeft en niemand verstand heeft van Internet is mij gevraagd de web site van het Holzbildhauer Festival te maken. Dat doe ik natuurlijk graag al is het niet mijn beroep, maar ja als IT'er wordt je geacht de web site te maken en ieders computer probleem op te lossen.  Verder kijkt men ook naar mij voor flyers, promotie, persberichten en wordt ik gevraagd voor de bewaking en de kassa. Inmiddels krijg ik ook hulp van Jessica voor de plaatjes, want ook dat vereist bepaalde vaardigheden die ik niet echt heb.

Het was best moeilijk het symposium financieel op de rit te krijgen, ik heb zelfs nog zonder succes een crowdfunding campagne gestart. Die liep helaas dood op de crowd-funding  website, die veel te veel barieeres heeft waardoor vele geïnteresseerden toch afhaakten en we niet de benodigde 50 stemmen haalden. Gelukkig was daar de graaf die de ruimhartig sponsort en Heinz die ondanks zijn 74 jaar niet snel opgeeft en honderden telefoontjes heeft gepleegd om de benodigde sponsor gelden bij elkaar te brengen.

Het Holzbildhauer Festival

Houtbeeldhouwers in actie

Het  hout-beeldhouwers-festival zal plaats vinden van 9 tot 15 augustus op de Festplatz in Stünzel.  Stünzel ligt precies in het midden van de E1 lange afstands wandelroute die van de Noordkaap naar Italië loopt. Van alle landen langs deze weg zijn de beste professionele kunstenaars uitgenodigd om te werken aan het volken verbindend thema: “Der gemeinsame Weg ist das Ziel”.  Van de groep geselecteerde kunstenaars blijkt er een oorspronkelijk uit Nederland te komen, dat kan haast geen toeval zijn. Inmiddels verwelkomen we: Finland: Risto Immonen,  Noorwegen: Hubertus Schaper, Denemarken: Kurt Schmidt, Duitsland: Martina Kreitmeier en uit Zwitserland: Martin Bill. Italië en Zweden zijn nog open op dit moment.

Bent u in augustus in de buurt, dan kunt u de kunstenaars live aan het werk zien op de Festplatz in Stünzel, leuk om in de vakantie even te gaan kijken! Je kan natuurlijk ook via de E1 naar Stünzel lopen, ik ken inmiddels helden die dit gaan doen.

Check ook de web site: http://www.holzkunst-stunzel.de/


Dit is trouwens de eerste keer dat ik een web site in het Duits gemaakt heb, dat viel nog niet mee, Duits is moeilijker te schrijven dan te spreken.  Het resultaat is nu een site met Rudi Carell Duits, wat overigens door de Duitsers hier weer als schattig wordt ervaren, er wordt nog aan gewerkt.

Werk van de exposerende kunstenaars

Festplatz Stünzel en omgeving