Mooie ontmoetingen

Het is al vaker gezegd een weekendje Stünzel is nooit zonder verrassingen of interessante gebeurtenissen. Ook de afgelopen twee weekenden kunnen wat dat betreft weer worden bijgeschreven in de lijst van leuke en interessante ontmoetingen.

Vooral dat kalfje stal de show.

Twee week geleden was het weer de jaarlijkse veemarkt, het Stünzelfest, op deze dag komen er vanaf zes uur 's morgens  20.000 mensen naar Stünzel om de markt te bezoeken, veekeuringen bij te wonen en daarbij flink veel te eten en sommigen ook veel te drinken. Onze buren hebben ieder jaar een leuke kraam met zelf gebakken taart en Kuchen, koffie, thee, zelf geperst bio-sap en, onder de tafel, ook eigen gestookte schnaps. Dit jaar had Aafke twee heerlijke appeltaarten gebakken, welke natuurlijk aan het einde van de dag uitverkocht was, jammer want daardoor hebben geen stukje gehad (volgend jaar een taart extra Aafke).  Er kwamen zelfs Duitsers de recepten van de taarten vragen, dat werd dus recepten vertalen in het Duits op een servetje. Met behulp van Duits, Engels en Nederlands is dit nog gelukt ook, gelukkig hebben de Duitsers ook grammen en kilo's, dat scheelt een hoop werk.

De kraam

Op een goed moment komen er drie mannen naar de kraam, die duidelijk niet in een boerenoutfit waren gestoken, dit leek meer op een stelletje weggelopen van een golfbaan. De buurman bleek ze te kennen en op een bepaald moment werden ze voor gesteld als zijnde de prins (en gevolg) van Wittgenstein en nog zo wat gebieden in Duitsland en Tsjechië.  De buurman had verteld over ons Gasthaus, de biomeiler en ons unieke tempierungs-verwarmingssysteem. Met name de laatste had zijn interesse, want de stookkosten in zijn drie eeuwenoude vochtige kastelen lopen op tot astronomische bedragen, en als dat wat minder kan dan heeft dat zeker zijn interesse. Al met al een heel leuk gesprek gehad met iemand die oprecht geïnteresseerd is, nu aan mij de taak aan hem een uitgebreide email te sturen over dit onderwerp, daar heeft hij namelijk om gevraagd.

Brauhaus zur Sonne - Bad Laapshe

De tweede ontmoeting vond afgelopen weekend plaats  in Brauhaus zur Sonne in Bad Laasphe. Bert en ik kwamen daar terecht omdat we na een slopend dagje badkamer klussen (en Holzbildhauerfestival voorbereiden) wel eens een keertje een lekker biertje in een echt café wilden drinken. Maar waar is die Kroeg dan?  We begonnen in Bad Berleburg, daar is een kroeg die "Brittania Inn" heet, leek me wel een keer leuk maar de eigenaar blijkt enige tijd te zijn overleden en nu is de tent dicht. Dan is er nog een sport-cafe, maar daar houd ik niet van vanwege het feit dat men daar alleen maar naar een  TV met vage sporten zit te kijken. Dubai open Darts, Extreme mountainbiken on the Northpole challenge,  WK achteruitlopen op de maan, dat soort werk errrruuuuug saai.

We rijden via allerlei dorpjes met of alleen een restaurant, of een gesloten cafe en komen uiteindelijk in het stadje Bad Laasphe.  Hier vinden we ook  weer een sports-bar, en nog twee andere kroegen. Bert besluit een van de kroegen in te gaan, we treffen stamgasten rond de stammtisch, wat Nederlanders in de hoek, en een lege bar. We blijven toch, want we hebben wel zin in een biertje. Al snel komen we erachter dat de man achter de bar een Nederlander is.

Na verloop van tijd blijkt de man sinds november de nieuwe uitbater van het café, en al snel komt het gesprek op wat hij allemaal van plan is. Ik vang iets op over live muziek en als oud concert organisator klinkt me dat als muziek in de oren. Gezellig af en toe bandjes kijken in Bad Laasphe, nu al zin in. Al snel praten we over vroeger tijden en hij blijkt gevormd te zijn in het Zwolse Hedon, waar mijn roots liggen in het Groningse Simplon.  Vroeger kwam ik wel eens in Hedon, en heel toevallig kwam er net vorige week ook een leuke blog over die tijd voorbij van Sarah Vermoolen, dat kan toch haast geen toeval zijn. We hebben nog veel meer raakvlakken, ecologisch bouwen, bandjes, de Boegies, Duitsland, we gaan dit café vast nog vaak bezoeken!

PS. Het Holzbilhauer Festival nadert snel en  Jessica de Rooij van Zaantraining Taleninstituut heeft een mooie internet flyer gemaakt. Over het festival volgende keer meer, maar deze mag alvast gedeeld, vermeld dan wel de link: www.holzkunst-stuenzel.de

Nederlands elftal maakt ook indruk op het Stünzelfest

De monsterzege van het Nederlands elftal op de Spanjolen was ook de Duitsers niet ontgaan. Het was dit weekend het jaarlijkse Stünzelfest (20.000 mensen, veekeuringen en markt) en zodra men ook maar in de gaten had dat wij Nederlanders waren, ging het gesprek al snel over deze historische overwinning.

Zelf ben ik helemaal niet zo'n voetbalfan en van de wedstrijd Nederland Spanje had ik al helemaal geen grote verwachtingen. Zeker niet iets om voor thuis te blijven. Kan me de avond de 2010 finale nog goed herinneren, we keken grootbeeld van top kwaliteit, het spel was echter van dramatisch slechte kwaliteit en de hele wedstijd tenenkrommend. Nu was de situatie omgekeerd, we keken via de livestream van het zdf.de op een postzegel formaat met lage kwaliteit beeldscherm op mijn laptop. Het spel was echter van werldklasse, en de euforie fantastisch. Wat een revanche, heerlijk!

Ook de ZDF commentator kon zijn enthousiasme en onafhankelijkheid  niet helemaal bedwingen en ik voelde een duidelijk voorkeur voor het Nederlandse elftal. Overigens heerlijk die ZDF, in de rust geen reclames, geen zeikende voetbal experts, nee gewoon even het nieuws en doelpunten op een rij, wat een verademing.

Onze favoriet, lullig dat hij niet won.

Het Stünzelfest zelf verliep weer als vanouds, hengsten- en merriekeuringen, stieren- en koeienkeuringen, en ook nog schapen die voor de keurmeesters indruk moesten maken.  Stieren zijn echt zeer indrukwekkende  grote beesten, ze worden gekeurd zowat midden in het publiek, en toen er eentje een klein beetje onrustig begon te loeien en stampen vlogen de mensen alle kanten op, ik was net te laat met de camera. Ongelooflijk dat de Spanjaarden deze beesten voor de lol vermoorden,  Spanje kan weinig goeds doen, en daarmee is de link met het WK weer gelegd.   Hoe de Jury de winnaars bepaald  is mij een raadsel, zelf kwamen wij op heel andere winnaars, maar wij zijn dan ook geen deskundigen.

De Stieren

In de middag mooi aangestaan met de Duitsers uit het dorp en omstreken. Men is zeer onder de indruk van ons werk en hoe we het dorp weer een mooi aangezicht geven,  dat geeft me wel een trots gevoel. Nog meer is men onder de indruk van het Nederlands elftal en na vele uren kletsen met heel wat blaadjes bier in echte glazen waren we het er over eens dat de beste finale Nederland Duitsland moet zijn, en dan moet Nederland winnen, maar dat vonden de Duitsers dan weer niet. We zullen zien.


Foto's in de Siegener Zeitung en ook een recensie.

Stünzelfest 2013

Eén keer per jaar wordt het rustige dorpje Stünzel het centrum van Wittgenstein en ver daar buiten, dan vindt het legendarische Stünzelfest plaats. Dat wilden we natuurlijk wel eens meemaken en daarom gingen we met een ploegje notoire feestvierders die kant op.  Vrijdag halverwege de middag kwamen we  na een lange rit over drukke wegen, zelfs de landelijke wegen waren druk, aan in Stünzel. Het weer zat gelukkig goed mee, 27 graden en zonneschijn, dus snel alle ramen open gezet om het koude huis op te warmen.

Stünzelfest

Toen we 's morgens om 07:30 wakker werden keken we opeens  uit op een veld vol auto's, het jaarlijkse festijn begint al vroeg, de eerste bezoekers komen al om zeven uur. De aanvoer van vee is de hele nacht doorgegaan, maar wij hebben er niets van gemerkt. Grote drommen mensen, 20.000 ieder jaar, passeren vanaf het parkeerterrein ons huis  en lopen richting de Festplatz aan de andere kant van het dorp. In het voorbij gaan hoor je ze iets fluisteren over die Holländer in Das Alte Gasthaus, maar wat precies is net niet te verstaan.

Al 181 jaar vindt er in Stünzel jaarlijks een veemarkt plaats met paarden en koeien. Daaraan gekoppeld zijn er diverse veekeuringen en demonstraties.  We hebben prachtige paarden gezien die voor de gelegenheid natuurlijk helemaal mooi gemaakt waren. Behalve de paarden ook nog imposante stieren, sommige groter dan een paard, erg mooi om te zien. Ik bedenk me opeens dat je tegenwoordig eigenlijk nog maar zelden een stier ziet, de meeste zullen wel snel in het vlees verdwijnen met de hedendaagse fokprogramma's, zonde want het zijn erg mooie beesten.  Ook ontbrak natuurlijk niet een bonte verzameling  soorten koeien. 

Voor wie niet van vee houdt is er verder nog een uitgebreide markt, kermisattracties, de fanfare en natuurlijk lekker eten en bier. Op de markt diverse bio-voedsel kramen, lekkere eet-dingetjes, bloemetjes, planten, kleding, eet-tentjes, en standwerkers, zelfs een Nederlandse bloemenhandelaar die goede zaken deed. Dan is er ook nog wat gevolgelte, veel mensen kopen bij het huiswaarts gaan een gans of een kip in een doos voor in de tuin of in de pan.  De buren stonden er met een zelfgemaakte Kuchen-kraam, en ze serveerden er onkruidsap betaande uit: vers appelsap met zevenblad, brandnetel en munt, een bijzonder lekkere combi.

De Festplatz is een plek aan de rand van het dorp aan het begin van het beukenbos, waar het festijn plaats vindt. De paarden en koeien boxen staan er permanent het gehele jaar door, sommigen hebben zelfs een naambordje van de eigenaar. Dan heb je nog een overdekt muziekkapel, een bargebouw en een toiletgebouw. De biertenten bestaan uit een boomstammenskelet en worden voor de gelegenheid met een zeil dichtgemaakt. Verder zijn er permanente wateraansluitingen op het terrein en is er een mobiel stroomsysteem. De opbouw van het gebeuren gebeurd in slechts één dag en een dag later is alles weer weg, alsof er nooit wat gebeurd is.

Het was een prachtige dag en op zo'n dag wordt er natuurlijk flink gedronken, de eersten zagen we 's morgens rond 10:30 al terug waggelen, de laatsten om een uur of acht 's avonds. Taxi's en bussen reden af en aan en deden goede zaken. De volgende dag komen de laatsten hun vergeten auto van het parkeerterrein halen, en is de rust weer helemaal terug.

Ook in NL kennen we dit soort feesten, een paar verschillen die me opvielen wil ik toch wel vermelden. Er ligt nauwelijks troep op het terrein zelf, en ook de weg er heen vanaf het parkeerterrein blijft geheel schoon.Verder wordt alle drank in echte glazen verstrekt, dus geen plastic, toch blijven bijna alle glazen heel en worden ze door de mensen zelf teruggebracht.  Er is geen loeiharde muziek, de muziek die er is op normaal nivo, dat is wel zo prettig.

Terugkijkend kan ik zeggen dat het een erg leuk en gezellig Fest was, bijzonder  voor echte paardenliefhebbers en mensen werkzaam in de veeteelt. Maar ook als je geen beroepsmatige interesse hebt, dan is het zeker de moeite waard. Dit jaar hadden we bovendien ook nog een zon overgoten editie, zie ook het artikel in de Siegener Zeitung voor het verslag.

Zeis

Behalve feestvieren zijn we ook nog bezig geweest het inmiddels alweer flink gegroeide gras te maaien met een zeis.  De zeis intrigeert me nogal vanwege een artikel waarin wordt gesteld: "Down at the human scale, though, the scythe still reigns supreme". We hadden dat zeisen al eens eerder geprobeerd, maar toen ging het niet vanwege het feit dat de zeis nogal bot was. Nu hadden we deskundige hulp mee in de persoon van Peter die precies weet hoe je een zeis scherp kan maken. Allereerst heb je een klein aambeeld nodig, dat we kochten op de Stünzelfest markt, echte DDR kwaliteit werd er nog bij gezegd. Dan ga je het zeisblad met een zware hamer plat slaan, zodat het iets oprekt en scherp wordt, mijn zoon had direct de slag te pakken. Daarna met een slijpsteen nog even navijlen.  Dan laat je je zoon het gras zeisen, en dat blijkt hij dan ook nog spontaan te kunnen! In no time werden er flinke stukken gras gekortwiekt, zouden we dan toch zonder lawaaiige bosmaaier kunnen ?

Ekko in actie met de zeis. Op de achtergrond parkeerterrein.

Het het hele feest en weekend was weer heerlijk genieten, lijkt wel of we een week weg zijn geweest. Van klussen komt natuurlijk helemaal niks, maar we praten er leuk over en zo doe je ook weer nieuwe ideeën en inzichten op. Niets overhaasten is het devies, we hebben nog alle tijd, het huis is prima bruikbaar zoals steeds maar weer blijkt in weekenden zoals deze.