zondag 5 oktober 2014

Alles komt samen op een veldje Knöterich

Knöterich oogsten
Het biomeiler avontuur begint steeds meer bizarre aspecten te krijgen. Allerlei op zich zelf staande feiten en gebeurtenis blijken totaal verbonden te zijn en vallen precies op een dag, op een moment samen hier midden in Stünzel. We hebben de volgende ingrediënten: een goede vriend die ik niet meer  gezien had sinds begin jaren negentig,  een veld vol Knöterich (Duizendknoop), een boer die failliet is, een graaf, een Chinees uit de achtste eeuw, een biomeiler, grijs haar en een lang en gezond leven. 

Voor de biomeiler (warmte bron voor de verwarming) zijn we op zoek naar houtsnippers en ander materiaal dat samen met wat ezelmest een goede mix moet opleveren voor de te bouwen biomeiler. Nu blijkt hier aan de rand van het dorp al vijf jaar een veld te staan met Knöterich, eh wat is dat? Dit  Knöterich veld is oorspronkelijk aangeplant als experiment door een boer die het als houtsnippers wilde verkopen. De boer is echter bankroet gegaan en het veld is al jaren onaangeroerd. De grond behoort echter aan de graaf en buurman Heinz heeft hem gevraagd of wij het mogen hebben voor de biomeiler.

We kennen de Knöterich plant eigenlijk niet, dachten eerst dat het een soort bruidssluier was, daarom eerst maar eens onderzoeken of we het wel kunnen gebruiken. Dit blijkt geen enkel probleem volgens de biomeleir experts, dus we besluiten het te proberen, het is een hectare groot dus wel de moeite waard.

De graaf vind het  prima en gunt ons de Knöterich. De volgende  vraag is nu, hoe oogst je dit materiaal ? We praten hier over struiken van drie meter hoog die behoorlijk sterk zijn. Via via is een boer geregeld met een machine die mais rooit en de restanten gelijk hakselt, in eerste instantie om te kijken of het met deze machine kan. De boerenzoon van de buren is verder bereid gevonden met een kar achter de machine aan te rijden om de snippers op te vangen.

Grof geschut in actie

Hier gaat het om
Op de dag van de Duitse eenheid gaat het allemaal gebeuren en om 17:00 zullen alle partijen zich verzamelen op de akker. De zojuist gearriveerde verloren vriend valt gelijk in de prijzen en gaat graag mee naar de akker. Zodra hij het veld ziet, wordt hij razend enthousiast, hij kent deze plant (als chemicus) en weet er bijzonder veel over te vertellen. Ik herken onmiddellijk weer de oude vriend, razend snel (Duits) pratend en overlopend van enthousiasme, geen spat veranderd!

De interessante aspecten van deze planten zijn niet zichtbaar en zitten onder de grond, de wortels. Deze wortels doen zo wel goed als kwaad. Het goede begint in de achtste eeuw in China met de man  He shou wu, wat betekent "De man met de zwarte haren". Deze man was oud en kinderloos en vroeg een wijze monnik om raad, deze rade hem aan de wortel van de salomonszegel  / duizendknoop (Polygonatum multiflorum) te eten. Hij volgde de raad op en werd snel vader, kreeg weer zwart haar en werd uiteindelijk 130!

De werkzame stof in de wortels is resveratrol en  heeft een gunstige werking bij het voorkomen van hartaandoeningen en kanker. Het heeft ook een positief effect op de stofwisseling bij obese mannen. Ook is er een aantoonbaar levensverlengend effect.  Resveratrol komt verder ook voor in blauwe druiven en daardoor ook in rode wijn. Zoek even op internet en je vindt er een schat aan interessante informatie over.

Nadeel van de wortels is dat ze onuitroeibaar zijn, uit een klein stukje wortel groeit zo weer een nieuwe plant en ik ben bang dat ze het veldje nooit meer weg krijgen (wat weer heel gunstig is voor de biomeiler). De variant die hier staat (vermoedelijk Igniscum) woekert gelukkig niet, en blijft keurig binnen de perken. Maar daar binnen blijft het groeien in hoog tempo tot wel drie meter hoog. Deze soort wordt in Duitsland meer ingezet voor biomassa energie. Gelukkig plant het zich niet voort via de zaden,  de wortels blijven keurig in de grond en zijn er nauwelijks uit te krijgen.

Het test-oogst-ritje met de combine ging goed, en de overburen van het veld zijn blij dat ze weer uitzicht krijgen, we lopen geen gevaar op een overwoekerde tuin en de biomeiler kan tot 30% worden aangevuld met dit materiaal, daarom durf ik het aan en gaat het veldje geoogst worden.

Het is werkelijk niet te geloven dat keer op keer hier in Stünzel steeds van die bijzondere dingen precies op het goede moment samen komen. Prachtig materiaal voor de biomeiler, met een prachtig verhaal op het juiste moment, doordat net op het juiste moment de juiste mensen bij elkaar zijn (zonder dat dit gepland was).  Natuurlijk gaan wij ook de wortelextracten tot ons nemen in een nog nader te bepalen vorm. Met 53 ben ik nog lang geen 130, ik zie de grijze haren al verdwijnen, tijd zat nog!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Google+