Dit was 2017. Iedereen een fijn 2018!

2017 laat zich kenmerken als een rommelig jaar waarin ik voornamelijk bezig ben geweest spullen te verplaatsen tussen Spierdijk, Delft, Amsterdam, Zuidlaren, Stünzel en Berlijn. Het dieptepunt was natuurlijk de dood van mijn vader en dat mijn moeder naar een tehuis moest, ben nog steeds blij dat ze het Stünzel project van dicht bij hebben mogen meemaken.

Verder natuurlijk heel veel credits naar Mona en Bert die in de zomer enige maanden in het Gasthaus verbleven en heel veel werk hebben verzet waar we ontzettend blij mee zijn. Kamer 1 & 2 dienen alleen nog geverfd te worden en dan heb je een volwaardig appartement met keuken, badkamer, slaap- en woonkamer.

Ook qua verwarming is er weer een hoop geëxperimenteerd met een betere biomeiler regeling die in heel Europa nu als standaard wordt gezien. Langzaam wordt de biomeiler inwendig warmer nu we hem niet meer overbelasten, al gaat het wel tergend traag. Na zes week is de binnenkomende temperatuur nu 33C, we begonnen met 26C. De biomeiler zelf is op diverse plaatsen zekere 40C als je met een prikthermometer meet. Helaas zijn de elektronische metertjes stuk, low-tech is weer eens veel betrouwbaarder. De gewonnen zonnecollector is na jaren eindelijk aangesloten maar werkt helaas niet, gaan we na de sneeuwperiode naar kijken, momenteel nog steeds een dik pak. Gelukkig kan ik nu met een appie vanaf mijn mobiel de elektro bijverwarming aanzetten als het echt koud wordt. Al met al gebeurd er dus veel en is niet alles even succesvol, zo is het leven,  gelukkig leren we veel, ontmoeten we veel leuke mensen en hebben we nog steeds veel lol.

Aafke maakte de eetkamer prachtig met de muurschilderingen van Mackintosh, die drone foto reportage was natuurlijk geweldig,  het iepenavontuur legendarisch alsmede alle mannenweekenden en alle andere gezellige weekenden met vrienden en familie. In 2018 gaan we vast ook weer heel veel leuke dingen meemaken en hoop ik jullie allemaal weer te mogen verwelkomen.

Iedereen een heel mooi 2018!

Mijn Black & White Challenge is 50 tinten grijs geworden

Steiger in de sneeuw

Stünzel 15 december 2017 - De weersverwachting voorspelt precies een uur zon voor het gehele weekend. Buurman Heinz heeft al voordat we vertrokken gemeld dat er 40 centimeter sneeuw ligt en eenmaal daar blijkt dit niet gelogen.  Het is al donker en het pad oprijden blijkt onmogelijk. Ik parkeer de witte auto maar naast de hoge witte sneeuw bulten aan de overkant. Even later komt er een grote sneeuwschuiver die bijna de gecamoufleerde witte Renault ramt, net niet. Ik besluit toch maar het pad te gaan schoon scheppen zodat in ieder geval de auto veilig staat.

Een paar uur de lamp aan geeft leuk effect

Of het echt veilig is weet ik niet, boven de auto hangen de takken van de bijna overleden  esdoorn met heel veel sneeuw er op, ze hangen vervaarlijk door. Nog meer sneeuw erbij of een storm en ze zullen welhaast zeker breken en de auto beschadigen. Buurman Robert maakt zich hier al druk om, want voor zondag op maandag is nogmaals zeer veel sneeuw voorspelt. De weg naar Bad Laasphe is al dicht wegens omgevallen bomen, de krant heeft het over een sneeuwchaos en met nog meer sneeuw kon dit nog wel eens enige weken gaan duren. Kortom Stünzel ligt op 600 meter  hoogte boven op de  berg in zijn eigen zwart wit challenge: gaan de bomen om of niet ? Blijft de sneeuw de hele winter of niet, gaat de zon nog schijnen of niet, kunnen we nog boodschappen doen of niet, komen we ooit nog thuis of stort de esdoorn op de auto?

Zwart / Wit, Frank Boeijen zong er al over maar Frank Scholtens ziet toch vooral grijstinten met een sprankje geel. De natuur is prachtig nu met dikke lagen sneeuw op de bomen en daken, alle lelijkheid is bedekt en met een sneeuw saus is alles mooi. In de tuin zitten verder sporen van vossen en allerlei andere sporen die ik niet ken. Er is blijkbaar een hoop leven 's nachts als je het niet ziet. Dat bleek ook wel in de muizenvallen die we hadden gezet, maar liefst vier grijze muizen zijn er aan hun einde gekomen, hopelijk de laatsten.

Aankomst in het donker

Rondje Stunzel

Rondom het huis. 

Hoe de iep weer terugkeerde naar Duitsland

Iepvervoer

In de bossen rond Stünzel groeiden vroeger veel iepen. De Stünzelaars en buurman Heinz in het bijzonder hielden van de iep en vinden het vreselijk jammer dat de iep is verdwenen.  De iepen, in Duitsland "Ulm" geheten en in het zuiden van Nederland "Olm", is verdwenen door de zogenaamde Hollandse iepenziekte en heeft alle iepen in het bos geveld.

Paar jaar geleden waren de buren bij ons op bezoek in Nederland en hebben wij een leuke rondvaart met Peter Jan door de grachten van Amsterdam gemaakt. Met name Heinz was helemaal lyrisch over alle prachtige majestueuze iepen langs de grachten, hij dacht dat ze uit heel Europa waren verdwenen en was zeer verheugd dat de iep nog bestond.

Een paar keer heb ik in het voorjaar geprobeerd om uit het in Amsterdam alom aanwezige iepenzaad een iepje voor Heinz op te kweken, maar dat is helaas mislukt. Ik ben dan ook geen kweker, daar zal het aan liggen. Peter Jan liet het er niet bij zitten en heeft stad en land afgezocht voor een reeds geteelde Hollandse iep (Ulmus hollandica) en is uiteindelijk geslaagd bij een kweker in Kesteren die de zeer resistente iep: Ulmus 'Columella' in de verkoop heeft.

Eind november was het dan zover en gingen met vier man de boom ophalen en naar Stünzel brengen. Het idee was de meterslange boom op de auto te binden met een paar sjorbanden en dan gaan. Het eerste probleem was natuurlijk de lak van de auto, die zou immers kunnen beschadigen.  Maar nu lieg ik want inruilwaarde boeit ons niet. Wat wel boeit is het "wel en wee" van de boom en die olm moet natuurlijk gezond en wel aankomen en mag niet kapot waaien of sterven wegens de nogal lage temperaturen die dag. Emigratie is nooit makkelijk, ook niet voor een iep.

Operatie Olm

Behalve eventuele gezondheidsproblemen van de iep hebben we ook nog te maken met Duitse regelgeving. Voor iedere oplossing is er wel een bijbehorende Duitse regel die er voor zorgt dat die oplossing toch niet zo simpel is als aanvankelijk gedacht. Nu blijkt dat bij vervoer op het dak alles hermetisch verpakt dient te zijn zodat er niks los kan raken en weg kan vliegen. Dus niet doen zoals ik, toen ik met vijf gipsplaten op de imperiaal bij de Praxis weg reed en thuis aankwam met gehalveerde platen, niets van gemerkt. Zo dus niet, wij hebben ons voorbereid en gaan met dekens, sjorbanden, matrassen, dekzeilen en extra plastic op weg naar de kweker in Kesteren, om deze mega iep op te halen en aan onze gewaagde trip te beginnen en dat ook nog zonder winterbanden (sssttt).

Eenmaal bij de kweker volgt eerst een kleine shock, de boom zou bij de ingang staan en daar staan alleen enorme bomen die krijgen we nooit op het dak van de Renault, zonder kraan en zonder de inruilwaarde direct naar het nulpunt te brengen. Dan volgt al snel de deceptie, het boompje staat toch ergens anders en blijkt zo klein dat deze met gemak in de auto past. Alle stress voor niks, maar wel weer een verhaal voor de borreltafel.

Buurman Heinz is gelukkig zeer blij met zijn boom, hij staat prachtig prominent in zijn uitzicht op een plek waar onlangs een andere boom is overleden. Ook bij ons in de tuin staat nu een iep want alleen is maar alleen. Nu maar hopen dat de iep aanslaat en het niet zo vergaat als ons appelboompje.


Check ook het leuke filmpje van Wout Boekeloo:  https://vimeo.com/243643509

Bibliotheek in Stünzeler bushokje, het kan wel een dag duren voor de bus komt.

De dorpsboekenkast / bibliotheek

Aan de befaamde weg naar Stünzel staat een eenzaam bushokje waar door de weeks twee keer per dag een gewone lijn bus komt en een schoolbus om kinderen naar en van school brengen. Kinderen waren er lange tijd niet, maar toch bleef de bus gewoon komen, inmiddels zijn er weer een aantal kleine kinderen in het dorp in de schoolgaande leeftijd die met de bus gaan.

Het bushokje is lang geleden al eens door de dorpsbewoners in vrolijke tropische Braziliaanse sfeer geschilderd. Anno 2017 is dat echter niet meer genoeg en is het bushokje nu ook voorzien van een heuse hippe openbare minibibliotheek. Buurman Heinz en de dorpsbewoners zijn er nog behoorlijk wat tijd mee bezig geweest om het kastje wildzwijn-, vocht- en stuifsneeuwdicht te maken, dit is wel essentieel in deze contreien, anders is er volgend jaar geen bibliotheek meer.

Bushokje / Bib bij nacht

Willekeurige passanten, wandelaars en wachtenden kunnen hier heerlijk even uitrusten en genieten van titels zoals:

• Tante Inge haut ab
• Flaschen Post
• Schwarzlicht
• Wie Sonne und Mond
• Katzen
• Natuurlijk mogen de Dienstagsfrauen, die tenslotte een kleine link met het dorp hebben, ook niet onderbreken.

Uiteraard verdient een dergelijk initiatief  aandacht in de lokale pers, die terstond een fotograaf en journalist stuurden om onderstaande leuke reportage te maken.  De ene keer hebben we houtkunstenaars en de volgende keer hebben een literair-festijn in een bushokje, het kan allemaal in Stünzel.

Aandacht in de krant

Herfst 2017

Lekker herfst

Eindelijk weer eens een Gasthaus Stünzel blog update na een radiostilte van bijna 8 weken, zolang was het nog nooit stil op deze blog in de afgelopen 5 jaar.  Het waren voor mij zeer drukke weken met verhuizingen van kinderen en de afwikkeling van de dood van mijn vader en het verhuizen van moeders.  Inmiddels is het ouderlijk huis in Zuidlaren bijna leeg en staat het te koop.

Kamer 1&2 in de verf

Een deel van de oude sfeer uit ouderlijk huis is terug in Stünzel, waar we nu ook een snoepkast hebben en waar mijn zus direct de weg heen wist. Ook het eetkamer setje gaat gebruikt worden in kamer 1&2 en voor  de sfeer hangen we mijn ouders kunstcollectie in de kamers. Voor  het echt zover is moet er nog wel het nodige worden geverfd en behangen in kamer 1&2. Nu we hier dan eindelijk een week zitten om te niksen, kon ik eindelijk de tijd vinden om de buitenmuren van 1&2 te verven met kalkverf. Drie keer verven was nog niet genoeg om in de muren goed dekkend te krijgen, her en der moet het nog een vierde keer.

Kamer 2

Snoepkast

Het plafond in kamer 1 was een ander verhaal, daar had de vorige eigenaar tempex-plaatjes tegen het plafond gelijmd, die door mijn zwager Sicco in de zomer waren verwijderd. Er bleven alleen lelijke lijmresten over en nadat ik deze verwijderd had, bleef er een plafond over dat gedeeltelijk structuurverf had en gedeeltelijk strak was. Er zat niks anders op dan een pot strucuurverf te kopen in de bouwmarkt, is wel niet ecologisch, maar ik wil toch door nu ik hier ben. Ik heb nog geprobeerd zelf structuur verf te maken met grof zand en zaagsel en kalk, maar dit gaf niet het gewenste resultaat.  Helaas, ik heb dus gezondigd maar voel me er niet schuldig over. Ik had had gehoopt dat Obi Bad Laasphe, gewoon ecologische structuurverf zou hebben zoals Obi Berlijn. Dit bleek echter niet het geval en zo zie je maar weer dat het aanbod in een grote bouwmarkt ook vooral lokale vraag gedreven is. Ik heb dus maar even gezeurd bij het infopunt, in de hoop dat  eens het kwartje valt bij Obi en Hagebau dat we gewoon Öko-varianten willen hebben en dat zoiets regel en niet  uitzondering moet zijn.

Wandlampjes en gordijnen

Woonkamer verbeteringen, lampjes en gordijnen

In de woonkamer zijn na 5 jaar eindelijk de  oude Gasthaus wandlampjes weer in ere hersteld, het ziet er prachtig uit en Kees heeft zelfs het ene houten paneeltje wat er niet bij hoorde weer in stijl gerestaureerd. Aafke heeft een extra kleurige baan in de gordijnen gemaakt, daarna heeft echter de naaimachine het begeven, deze klus krijgt dus nog een vervolg.

Winterklaar maken

Traditioneel met de herfst maken we het huis winterklaar, immers de sneeuw kan hier eind oktober al flink toeslaan.  Er is nu storm voorspelt dus alle losse zaken in de tuin zijn opgeruimd. Verder heb ik tien kuub droog, gekloofd en op maat gezaagd hout laten bezorgen. Met vereende krachten lag het in een paar uurtjes binnen in de koestal. Helaas had hij alleen nog naald hout in plaats van beukenhout, volgend jaar iets eerder bestellen. Of zijn er nog echte kerels die weer 10 kuub met de hand komen kloven? Dan bestel ik gewoon weer wat stammetjes.

Onder de kastanjeboom hebben we een bladcompost bult gemaakt, dat schijnt hele goede compost te zijn, dus leek me leuk dit eens te maken, omdat we zoveel bladeren hebben in de herfst.

Biomeiler status 

Biomeiler 

De biomeiler is inmiddels een jaar oud en 30 cm onder de toplaag  meten we 40C. De hele  bovenkant is begroeid met gras waaronder het lekker warm is en de wurmen welig tieren.  Dit gras is vermoedelijk meegekomen als zaden in de ezelmest die de buurman vorig jaar als toplaag op de biomeiler heeft gegooid. Dieper dan 30 cm kan ik niet meten omdat de digitale meter die ingebouwd was het al na een maand of twee begaf.

Het water wat ik uit de meiler pomp en 20 meter verder in het Gasthaus door de muurverwarming  loopt is een graad of 25 a 30C, wat ik heel acceptabel vindt, want daarmee houd ik tenminste de boel vorstvrij.

Bovenop de biomeiler heb ik nu tulpen geplant, ben benieuwd of we nu bloeiende tulpen in de sneeuw krijgen. Wordt vervolgd.

Grote verwarmingsinstallatie verbeteringen, met kleine domper

Biomeiler, 10 maand

Nu het weer september is moeten we op 600 meter  N.N. weer aan de winter gaan denken, want binnen zes weken kan er in principe weer een pak sneeuw liggen. Bijna niet voor te stellen na afgelopen warme dagen, maar in Stünzel kan de winter altijd hard en lang toeslaan, al hopen we natuurlijk eerst op een lang en warm najaar.

De voorbereidingen op de horror winter zijn echter al in volle gang, zo hebben we in het voorjaar door de plaatselijke loodgieter een platenwisselaar in de terugloop van de verwarming geplaatst. Afgelopen weken is de biomeiler hierop aangesloten met als doel dat de biomeiler warmte direct het huis in gaat en niet eerst wordt gebufferd.  Op internet had ik goedkoop een pompunit gevonden en deze heeft Bert zeer professioneel aangesloten inclusief kortsluit-circuit.  De bedoeling daar van is dat we alleen warm (>35C) biomeiler water het huis insturen, kouder water (bv. uit de lange aanvoerleiding) wordt teruggestuurd naar de biomeiler om eerst verder opgewarmd te worden.

Zon maar geen warmte

De tweede verbetering is de zonnecollector, die er in de winter voor moet gaan zorgen dat het buffervat zo warm mogelijk blijft. Afgelopen winters hebben we gemerkt dat het vat tot soms 5 graden afkoelt, wat dan weer heel veel tijd (en hout) kost om warm te stoken. De zonnecollector hebben we ooit gewonnen met een fotowedstrijd en stond al een paar jaar werkloos in de schuur, zonde. Luuk heeft een mooi frame gelast en Bert heeft alles aangesloten. De plaatselijke loodgieter heeft geholpen door ons dozen vol benodigde koppelingen, adviezen, het vullen met glycol en specialistisch gereedschap te leveren.  Hoewel de man een chaoot is in het nakomen van afspraken is hij een kampioen in behulpzaamheid. Het kan alleen zijn dat je om 18:00 afspreekt en dat hij dan pas de volgende dag komt, of je spreekt af om 13:30 en komt dan on 08:45 aanrijden. Of helemaal niet, of ongevraagd wel, ik weet nu hoe hij is, ik kan er mee leven.

Biomeiler pomp met kortsluit-
circuit en nieuwe pomp

De biomeiler gaat inmiddels zijn tweede winter in en is nog steeds heel heet. Als je er bovenop staat en je hand in de snippers steekt loop je bijna brandwonden op, op slechts 15 cm diepte. Het water dat we er uit pompen is tussen de 35 en 45 C en gaat nu dus rechtstreeks het wandverwarmings / tempierungssysteem in. Dat is dus veel hoger dan toen het nog via de buffer ging, toen kwamen vaak niet hoger dan 25C omdat de buffer zelf verder te koud was.  Wel nog even een kleine domper gehad, want de goedkope pompunit bleek duurkoop omdat na een week draaien de pomp het begeven heeft. Gelukkig had de loodgieter nog een reserve exemplaar liggen. De biomeiler draait nu dus goed en het enige wat nu nog ontbreekt is een elektronische regeling om de kortsluitklep optimaal te regelen, we werken er aan.

Collector closeup

Zaterdag de zonnecollector (Paradigma CPC 14 star azzurro) vastgezet met hulp van John uit de Wogmeer die samen met Maud op bezoek was. Hij had een hele handige schroeven draaier die om een hoek kan werken, zodat we op de achterkant twee  RVS plaatjes konden schroeven om de collector stormvast te borgen.

Wat helaas niet goed werkt is de zonnecollector, alles is goed aangesloten, er is geen lekkage, de druk is goed, de boel is ontlucht, de pomp draait maar er komt geen warmte uit, flinke domper. Het is een volkomen raadsel, ook de loodgieter heeft dus geen idee hoe dit kan, maar het probleem moet wel haast in de collector liggen. De collectorbuizen zijn wel draaibaar, maar ik kan niet ontdekken of dat er wat mee te maken hoeft. Tips zijn welkom.

Het verwarmingssysteem ziet er onderhand imposant uit met vier pompen en een buffervat. Hopelijk fixen we de collector nog en lukt het nog voor de winter een automatische regeling te plaatsen.

Vlnr: houtkachelpomp, zonnecollectorpomp, boven huisverwarmingpomp, onder biomeilerpomp

Het complete schema 31 aug 2017

Prachtige beelden gemaakt met een drone

Afgelopen weekend was Jordi op bezoek met een drone, dat levert prachtige beelden op van het huis en het drop Stünzel. Het was niet echt helder en het was vochtig vanwege de regen, dat geeft een hele mooie sfeer en maakt de beelden alleen maar mooier. Ik ken Jordi niet persoonlijk, hij kwam mee met Luuk die een frame voor de zonnecollector  heeft gemaakt. Kom gerust nog eens langs Jordi!

Kijkend richting oost, het blauwe huis

Richting Festplatz

Richting de Festplatz (zuid)

De zonnecollector hangt aan de gevel met een slimme constructie

Zonnecollector hangt, nu nog aansluiten

Een aantal jaren geleden in 2013 hebben we met een fotowedstrijd een zonnecollector gewonnen. Het ding werd echter niet geleverd omdat de firma allerlei voorwaarden stelde. Uiteindelijk  is door tussenkomst van buurman Heinz en de organisatie de collector alsnog geleverd in 2015 en stond het sindsdien  al een tijdje werkloos in de schuur, zonde.

Het is natuurlijk leuk om een collector te krijgen, alleen is de vraag natuurlijk wat doe je er mee? Je kunt er water mee verwarmen om te douchen of voor gebruik in de keuken. Je kunt het ook gebruiken als ondersteuning van je verwarmingssysteem, alleen moet je dat dan wel goed uitdenken.

Onder de  leien vast

Voor de verwarming van ons douchewater gebruiken we inmiddels een doorstroomgeiser op krachtstroom en besparen we energie door het koude kraanwater voor te verwarmen door middel va n een warmtewisselaar in de afvoer. Verder kunnen we het water ook voorverwarmen door het eerst via de biomeiler te laten lopen.

Een zonnecollector met boiler zouden we kunnen gaan toepassen in de nog te verbouwen keuken, maar daar zijn we nog niet aan toe, eerst nog maar wat kamers afmaken is het plan. We willen de zonnecollector nu echter gaan toepassen om het buffervat van de huisverwarming op temperatuur te gaan houden zodat dit 860 liter vat niet te veel afkoelt als we er niet zijn. Met name in de winter kost het steeds weer een hoop energie (hout) en tijd  om dit vat op 30 a 40 C te krijgen zodat het ook ten volle kan mee draaien in de huisverwarming (het tempierungssysteeem). Op sommige koude dagen koelt het buffervat wel af richting de 5 C en dat is de koud. De biomeiler zelf wordt gebruikt om het huis vorstvrij te houden, we sluiten deze nu aan met een platenwisselaar rechtstreeks op de wandverwarming. Als alles weer draait, zal ik een schema posten.

Making of

De plaatsing van de collector is een puzzel op zich, allereerst wil je zoveel mogelijk zon meepakken, met name in de donkere winter dagen. Op het dak denk je dan, echter je krijgt dan 16 meter lange aanvoerleidingen naar het buffervat in de kelder.  Ten tweede ligt het dak onder een hoek van 45 graden en dat is suboptimaal in de winter, dan wil je de collector juist onder een hoek van ongeveer 18 graden want de zon staat laag en de collector moet haaks  op de zon voor een optimale opbrengst. Verder kan op het dak de collector makkelijk onder een dikke laag sneeuw verdwijnen, juist als je hem nodig hebt in  de winter. Ten derde krijg ik een dergelijke collector zonder hijskraan niet  op het dak, het dak valt dus af, te veel nadelen.

Alternatief is de collector aan de gevel bevestigen, voordeel is dat de hoek van 18 graden dan te realiseren is en dat de collector onder het overstek zit, dus veel minder last van sneeuw. Echter zitten er in de gevel ramen en leien in de weg, waar iets op gevonden moest worden, want daar kunnen we niet in gaan boren en hakken. De beste plaats met de meeste zon is helemaal rechts op de hoek van het huis, hier komt in de winter nog de meeste zon omdat dan de bladeren van de bomen zijn. In de herfst en voorjaar komt er  ook nog aardig wat zon en als we de buurman zo gek krijgen de enorme spar te kappen hebben we enkele uren meer zon per dag. Hij heeft al toegestemd, maar we moeten het zelf organiseren, een project op zich want de boom is heel hoog en kan niet vallen zonder schade aan te richten, maar moet in stukjes worden gekapt.

Om het zonnepaneel netjes en windvast aan de muur te krijgen heb ik Luuk de meester-lasser uit Castricum gevraagd een frame te maken. Luuk is al vaker betrokken geweest bij het Gasthuis en heeft in 2014 ook de stuts in de hooischuur berekend en gelast, alsmede is hij de ontwerper en bouwer van een kloofmachine. Het kostte Luuk slechts een dag om een frame te maken dat onder de leien aan de muur is verankerd en onder de juiste hoek staat. Inmiddels zit de collector  er  in en hangt het solide aan de muur, klaar om aangesloten te worden op het verwarmingssysteem. Het resultaat mag er zijn en ik  ben erg blij met deze bijdrage, bedankt Luuk!

Bert, Luuk en Jordi, Hajetoo!

Rock Sommer

Prosit

Een typisch fenomeen in het graafschap Wittgenstein is de zogenaamde "Rock Sommer". Het recept is simpel, eenvoudig en voor een oud festivalorganisator uiterst fascinerend.

Bad Berleburg

Op het plaatselijke dorps/stadsplein wordt in de zomer een podium neergezet dat gedurende 6 tot 8 weken blijft staan.  Gedurende deze weken speelt er iedere week op een vaste dag een of meerdere bands. In de ene plaats vindt het gebeuren plaats op woensdag, in de andere op donderdag of vrijdags. Zaterdagen heb ik nog niet ontdekt, maar dan is het weekend en die zijn gereserveerd voor de vele Schützenfesten (Schuttersfeest) denk ik.

De entree is altijd gratis en wanneer je iets wilt consumeren dien je eerst een beker en consumptiebonnen te kopen. De beker is een soort van entreebiljet en kun je aan het eind van de rock sommer weer inleveren of  houden als aandenken. Op de beker staat heel handig de hele lineup en alle sponsors, geen gedoe met flyers wel zo handig, je staat tenslotte als bezoeker toch altijd al met een bier in je handen, dus als je even vergeten bent hoe de bands heten kun je even op je beker kijken. Of als je even zonder gespreksstof zit dan kun je iets zeggen over de te verwachten band of de vorige band, in ieder geval nooit meer de vraag hoe heette de band ook al weer.

Line up

Het terrein is altijd ingericht met een of twee bier en friswagens. Weet wel dat onder fris verstaan de Duitsers ook allerlei vage mixdranken met bijvoorbeeld appelsap en bier, of fanta met bier, of cola met bier, of wat dan ook met bier, al dan niet ook in 0.0 % of radler variant. Wijn ben ik nog niet tegengekomen, zal wel komen omdat het niet lekker mixt met bier.  Verder vinden we nog de "echte Duitse Döner" tent en een niet te missen Bratwurst stand. Toiletteren kan gewoon bij het cafe aan het plein, geheel gratis.

Hilchenbach

De bands zijn van wisselend niveau maar altijd type cover band met hoog gehalte (hard)Rock en vaak  met zanger en zangeres. De afgelopen keer in Bad Laasphe waren we getuige van een behoorlijke goede cover band die heel wat lekkere oude Duitse Rocknummers ten gehore brachten, denk aan Nena, Toten Hosen, Falco, etc.

Bad Laasphe

Het feest begint altijd om 19:00 en dat betekent dus dat de Duitsers om 18:00 massaal toestromen en dus als de eerste band begint te spelen, staan ze gelijk voor een vol plein. Dit geheel in tegenstelling tot Nederland, waar indien de aanvang 19:00 is, de eerste  bezoeker zich meldt om 21:30,wat niet leuk is voor een band.

Kreuztal

Ander opvallende fenomeen is dat de Duitsers geheel niet vergroeid blijken  te zijn met hun mobiel en gezellig samen staan te kletsen onderwijl genietend van de bands. Mensen met mobieltjes die foto's nemen zijn uitzondering, opvallend. Als het donker wordt, wordt er ook wild gedanst, dat is bij ons niet anders, eerst moet er wat drank in de mens, ook in Duitsland. Om 22:00 of 23:00 uur, verschilt per plaats, is het schluss en gaat iedereen zonder gedoe naar huis.

Deze gezellige avonden met zeker 500+ (beschonken) mensen vinden dus geheel plaats zonder incidenten, veiligheidsprotocollen, security poortjes, fouilleren, verkeersregelaars, EHBO en politie. Na afloop staat alles er nog en is er geen spoor van vernielingen veroorzaakt door naar huis gaande bezoekers. Het podium blijft zelfs weken onbewaakt staan. Zoiets is in NL volstrekt ondenkbaar, heel jammer want het concept is leuk.


Overigens schreef ik er al eerder over BLB live in 2015

Gezellig

Rooms 1 and 2 Retro Recyle Retreat

Rooms 1 and 2 Retro Recycle Retreat, renewed, restyled and renovated. Niet dat ik nu een Engelstalige blog ben begonnen, maar deze alliteratie zat al en tijdje in mijn hoofd en wil ik u niet onthouden, het is tevens een mooie introductie over de vorderingen gemaakt in deze kamers.  Het renoveren is begonnen in januari en is al vaker  besproken, we naderen inmiddels de voltooiing, mwah, afwerkingsfase.

Terugblikkend kunnen we nu al stellen dat er tijdens de bouw van de keuken en badkamer er ontzettend veel materiaal is hergebruikt (hoe ecologisch bouwen we) en dat betekent weer dat er aan elk onderdeel weer een recycle verhaal verbonden is.  Immers wij gooien bijna geen bouwmateriaal resten weg en verwerken alles weer op een ander plek. Verder halen we overal restpartijtjes op, vooral mijn vrouw is hier goed in en komen allerlei mensen ons restmaterialen brengen in Nederland en Duitsland.

Recycle keukenblok

Bij binnenkomst in kamer 1 zie je gelijk links een aanrecht plus kraan dat uit het huurappartement van Bert komt en is vrijgekomen bij een renovatie.  Daarboven prachtige gele tegels uit een restpartij met vele gebroken tegels, kennelijk een pallet laten vallen. Boven de tegels zitten kasten gemaakt van een oude bedombouw, opgehaald door Aafke en haar broer bij een nicht in Nijmegen. De vracht was zo zwaar en het regende zo hard dat de aanhanger er bijna met de auto vandoor ging. Het verhaal was te mooi om de kast niet te gebruiken en hij stond al vijf jaar leeg in de weg in de kamer 1, dus eindelijk opgeruimd en hergebruikt.

Verder is het aanrecht is verlengd met een stuk aanrecht plaat uit een ander oud aanrecht, ook dat stukje hout stond al jaren bij ons op zolder in Spierdijk. Ook diverse andere latjes en plankjes en zelfs een stukje gipsplaat  uit Spierdijk zijn gebruikt om het gat in het plafond in kamer 2 te dichten.

Wastafel en WC

Douche

De badkamer bestaat uit nieuwe formaldehyde-vrije öko OSB platen, een ijzeren douchebak van een Duitser aan de andere kant van Sauerland, een hergebruikte kraan, wasbak en siphon uit het Gasthaus. Daarboven een planchet geschonken  door Saskia.  Verder zijn al het gebruikte hout en heel veel schroeven overblijfselen uit eerdere klussen en inmiddels in deze kamers verwerkt, dat ruimt lekker op. De deur van het badkamertje is de oude tussen deur van de dames WC in het trappenhuis en zelfs het retroslot zit er weer in. Alles mede dankzij Bert die wel van dat soort klussen houdt.

Nieuw zijn wel de waterleidingen, stopcontacten, het toilet en de douchedeur. Verder gebruiken we nieuwe stroomkabels want wat er zat is levensgevaarlijke oude troep die zwaar over de datum was. In sommige oude koppelingen vinden we verkoolde en zwart uitgeslagen resten, dat moet op overbelasting duiden en/of onder gedimensioneerde kabels. Ze zullen vroeger wel veel met elektrische kacheltjes hebben zitten kloten in het koude huis, kamer 1 en 2 waren namelijk het appartement van de vorige eigenaar en Gasthaus uitbater: Kurt Grubner en zijn vrouw.

Retro behang

Op de muur rechts bij binnenkomst het originele oude behang, denk uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Het was al gedeelte van de muren getrokken maar Mona heeft alles weer netjes bijgewerkt met restjes. In de andere kamer de getamponneerde muren die we misschien kunnen restaureren en de twee deuren nog in de originele 1912 kleuren, die houden we zeker zo.

Qua inrichting zullen we oude lampen en meubels uit de 50'er en 60'er jaren gaan gebruiken. Een deel hiervan zal uit het huis van ouders komen. Maar eerst nog maar even schilderen voordat we aan de inrichting beginnen.  Voor seizoen 2018 kunt u het "Retro & Recycle Retreat" alvast boeken.

Behang losweken in kamer 2

PS. excuus voor de vage foto's, er is iets mis met de camera of mijn bril.

De dood kruist iets te vaak mijn pad

Mijn ouders op bezoek

Het is al enige tijd stil op deze blog, sommigen denken hij is op sterven na dood, er zijn echter goede redenen voor de blog stilte.

Het begon in het voorjaar van 2017, het appelboompje dat we van de dorpsbewoners als welkomstgeschenk, blijkt ook na de reanimatie in de herfst dood.  Op zich een slecht teken, want dit jaar zitten we er precies vijf jaar en dat zou reden tot een feestje moeten zijn. Het feestje stellen we nog maar even uit want rampspoed komt nooit alleen.

De appelboom wordt geplant in  2013

Na het dode boompje kregen we te maken met een half dode auto bij Berlijn en niet lang daarna was ook de andere auto rijp voor het autokerkhof. Reparaties, wachten nieuwe auto zoeken het kost allemaal zeeën van tijd en we zijn hier nog niet klaar  mee.  Benzine en ik zijn geen vrienden, dat begon al met die Tomos brommer in 1975. Apparaten op brandstof ze gaan in mijn handen altijd stuk, in Stünzel hebben we inmiddels al een motormaaier, kettingzaag en bosmaaier versleten. Ben intussen bezig al deze apparaten te vervangen door elektrische varianten op accu. De E-auto laat echter nog wel even op zich wachten nog.

Vader en moeder in 2013

Een grotere shock is dat op 9 juni 2017 mijn vader op 89 jarige leeftijd  is overleden op de dag dat mijn vader en moeder zouden verhuizen naar een tehuis. De verhuizing en de zorg voor mijn moeder zijn hem teveel geworden. Het tehuis is uiteindelijk niet door gegaan en mijn moeder zit nu een ander verpleeghuis waar ze goed word opgevangen.Vier jaar  geleden in 2013 zijn ze nog een keer in Stünzel wezen kijken wat ze prachtig vonden, ik schreef toen dit artikel.  Ben erg blij dat ze het projekt en de plek nog bewust hebben meegemaakt.  Veel van hun spullen zullen een tweede leven krijgen in het Gasthaus nu wij druk zijn met het ontruimen van het ouderlijke  huis.

Donderdagavond reed ik weer een keer naar Stünzel waar Bert en Mona Liza momenteel langere tijd verblijven. Dus het is niet zo dat er niks meer gebeurd, het is meer dat ik momenteel weinig tijd en inspiratie heb om een verhaaltje te typen. Alles loopt een beetje door elkaar in mijn hoofd en met de concentratie is het ook al niet best.

Alleen in een busje vol spullen en tegels voor de douche in kamer 1 hoorde ik via de Duitse radio (Eins live) dat Chester Bennington, de zanger van een van mijn favorite bands, zich zelf het leven had genomen. Drie week geleden had ik ze nog gezien op Rock Werchter, sterker nog zij waren de reden dat ik vorig jaar november direct kaarten had gekocht toen ik hoorde dat Linkin Park zou spelen. De Duitse radio paste de programmering direct aan en draaide de restende drie uur van de rit voornamelijk nog Linkin Park als eerbetoon. Ik mooi lekker meebrullen alleen in de auto, al greep het me wel aan af en toe.

Om toch positief te eindigen de schimmel die al witte kozijnen grijs laten kleuren aan de buitenkant is plotseling overleden en het verfwerk wordt weer helder wit, ooit wonnen we er een gevelwedstrijd mee.  Soms is de dood ook  mooi en hopelijk de toekomst ook weer. Volgende keer weer verbouw nieuws.