Lente 2015 in mooie plaatjes

Lente 2015, tel uw zegeningen!

Even geen zin in verhaaltjes over biomeilers, verwarmingssystemen, houtkunst festivals organiseren, de plaatjes zeggen genoeg, het is hier idyllisch!

Fruitbomen bij die biologische kweker in Arfeld.

Onze andere buurman, het is een prachtig paard, winnaar van Stünzelfest.2014

De Eder bij Schwarzenau, bij mijn weten is er geen kano mogelijkheid. Waarom niet eigenlijk?

Die "Goldeiche" oftwel de "Goud Eik"

Kan zo op  een kalender.

Het was een mega klus, maar nu vooral: Trots!

Ik mis nog een zwembad

Houtstapel met huis, er ligt weer vers hout klaar om te kloven. Zullen we er zonnepaneel dakje op bouwen ?

Ik wacht nog steeds op die prijs van de gevelwedstrijd, dat is een blog op zich.

Een boomknuffelaar bij de Waldskulpturenweg hier vlakbij, aanrader!

Dit prachtige beeld krijg je als je eens een tijdje wacht met maaien.

Ga eens stil zitten man! (Biomeiler nog steeds rond de 60 graad na 6 maand.)

Roofvogels spotten in de tuin, o.a. een rode wouw.

Een stukje NL in D

Uitzicht

Zaken doen anno 2015.

Behalve de toerist uithangen in Wittgenstein en mooie plaatjes schieten  is er ook nog wel een en ander gedaan: stucwerk in de eetkamer, elektriciteit is af op de bovenverdieping en in de eetkamer, gras maaien, plantjes, verf afbranden, en nog veel meer.  Laat het vooral ook een relax plek blijven om te genieten van het leven, zoals: Stünzelfest, vrienden, familie, Holzbildhauer festival en nog  veel meer.

Foto credits: Jessica de Rooij en Ekko de Bakker

Mijn zwagers houden van grote klussen

Steiger westzijde

Mijn zwagers waren langs in het Gasthaus en dan moet er altijd wat groots worden gedaan. Zo hebben ze al eens de oude hooischuur van stutten voorzien toen ik er even niet was, met stampleem gewerkt  en hebben ze vorig jaar een veranda gebouwd. Dit jaar is er een slechts enkele uren een twaalf meter hoge houten steiger gebouwd.

Gaten en rottigheid

U vraagt zich af al weer een steiger?  Maar deze is  nodig voor de achterkant van het huis, de kant die je van de straat niet ziet. Ook hier is het oude overstek volledig verrot net zoals wij de voorkant aantroffen in 2012. Inmiddels is het drie jaar verder en begint de situatie gevaarlijk te worden omdat er af en toe hout en pannen naar beneden komen. Dit kan natuurlijk alleen worden opgelost met een steiger en toevallig hadden we daar al vijf over de lengte doorgezaagde bomen voor liggen.

Steiger bouwers

Buurman Heinz zit natuurlijk ook in het complot en hij had vorig jaar al het idee gekregen om voor deze klus een speciale houten steiger te bouwen die rustig een jaar kan staan. Aangezien ik in Bulgarije ook regelmatig hele hoge houten steigers heb gezien, wist ik dat het geen raar idee was, en het leek me dan ook heel  leuk dit eens te doen, gewoon omdat het kan. Heinz had de bomen alweer geregeld en in de herfst hebben we ze samen gekapt en had hij ze al over de lengte doorgezaagd, de mannenclub heeft ze toen achter de auto bij het huis afgeleverd.

Toen mijn zwagers na deze voorbereidingen met de steiger aan de gang gingen, stond het hele gevaarte in slechts enkele uren.  Leuke is dat alle planken en balken die je ziet meerdere keren zijn vast gezet, net zolang totdat het geheel rotsvast stabiel stond.  We begonnen met de linker staanders, ten eerste werden de twee boomhelften aan elkaar gemaakt met planken. Daarna werd het gevaarte met vereende krachten rechtop gezet, en toen het eenmaal stond werd het loodrecht gezet met driehoek-constructies. Toen de tweede staander er ook  stond, konden de eerste driekhoek-constucties  weer weg want het geheel zat nu aan elkaar verbonden wat voor stevigheid zorgt. Toen  staander drie er ook geplaatst was, ontstond er steeds meer verband tussen de delen, en de eerst nog vervaarlijk bewegende uiteinden kwamen steeds verder muurvast te zitten.

Uiteindelijk staat er nu een prachtige basis constructie waarin nog loopplanken en veiligheids-hekken moeten worden geplaatst, daar had ik echter geen hout meer voor.  Had er even niet op gerekend dat het zo snel ging jongens.... om 17:00 zaten wij lekker met een biertje in de zon!  Top weekend gehad!

Gezocht: steigerplanken.

Overleggen, plaatsen, stellen

Mede organisator van het Holzbildhauer Festival

Holzbildhauer Stünzel Website

Het eigenlijk nauwelijks te geloven maar inmiddels zitten we in het Duitse verenigingsleven. Zo werken we mee aan het door buurman Heinz opgestarte Holzbildhauer Festival dat in augustus gaat plaatsvinden. Daarnaast bakken we appeltaart voor het Stünzelfest en wonen we de vergaderingen van het Jagdgenossenschaft bij.

Geen vereniging kan zonder vergaderen, en ook voor het Holzbildhauer Festival vinden er regelmatig vergaderingen plaats bij het café tegenover ons huis. Nu heb ik ook in Nederland jarenlang in verenigingen gezeten (o.a. On(w)ijs Festival) en daardoor een leuk inzicht in overeenkomsten en verschillen in hoe zulk soort dorpsvergaderingen er aan toe gaan.

In Nederland begonnen we altijd met koffie en koek,  maar in Duitsland beginnen we gelijk met bier en radler en dat maakt de tongen lekker los. Gelukkig houdt de café bazin het strak in de hand en straft gelijk diegenen af die door elkaar praten en van het onderwerp afdwalen met de opmerking dat ze "een aantekening in het klassenboek krijgen"! 

Al met al zijn er niet veel verschillen, en gaan dergelijke dorpsvergaderingen er in Duitsland net zo aan toe als in Nederland. De enige kleine verschillen die er zijn zitten in officiële dingen zoals wetgeving, de Duitsers zijn meer geneigd zich precies aan de wet te houden, de Nederlanders zijn daar wat losser in. Verder merk je in de vergadering dat er een soort hiërarchie is, hoe ouder hoe wijzer en meer respect men krijgt.  

Gezien het feit dat het dorp nog geen twee jaar Internet heeft en niemand verstand heeft van Internet is mij gevraagd de web site van het Holzbildhauer Festival te maken. Dat doe ik natuurlijk graag al is het niet mijn beroep, maar ja als IT'er wordt je geacht de web site te maken en ieders computer probleem op te lossen.  Verder kijkt men ook naar mij voor flyers, promotie, persberichten en wordt ik gevraagd voor de bewaking en de kassa. Inmiddels krijg ik ook hulp van Jessica voor de plaatjes, want ook dat vereist bepaalde vaardigheden die ik niet echt heb.

Het was best moeilijk het symposium financieel op de rit te krijgen, ik heb zelfs nog zonder succes een crowdfunding campagne gestart. Die liep helaas dood op de crowd-funding  website, die veel te veel barieeres heeft waardoor vele geïnteresseerden toch afhaakten en we niet de benodigde 50 stemmen haalden. Gelukkig was daar de graaf die de ruimhartig sponsort en Heinz die ondanks zijn 74 jaar niet snel opgeeft en honderden telefoontjes heeft gepleegd om de benodigde sponsor gelden bij elkaar te brengen.

Het Holzbildhauer Festival

Houtbeeldhouwers in actie

Het  hout-beeldhouwers-festival zal plaats vinden van 9 tot 15 augustus op de Festplatz in Stünzel.  Stünzel ligt precies in het midden van de E1 lange afstands wandelroute die van de Noordkaap naar Italië loopt. Van alle landen langs deze weg zijn de beste professionele kunstenaars uitgenodigd om te werken aan het volken verbindend thema: “Der gemeinsame Weg ist das Ziel”.  Van de groep geselecteerde kunstenaars blijkt er een oorspronkelijk uit Nederland te komen, dat kan haast geen toeval zijn. Inmiddels verwelkomen we: Finland: Risto Immonen,  Noorwegen: Hubertus Schaper, Denemarken: Kurt Schmidt, Duitsland: Martina Kreitmeier en uit Zwitserland: Martin Bill. Italië en Zweden zijn nog open op dit moment.

Bent u in augustus in de buurt, dan kunt u de kunstenaars live aan het werk zien op de Festplatz in Stünzel, leuk om in de vakantie even te gaan kijken! Je kan natuurlijk ook via de E1 naar Stünzel lopen, ik ken inmiddels helden die dit gaan doen.

Check ook de web site: http://www.holzkunst-stunzel.de/


Dit is trouwens de eerste keer dat ik een web site in het Duits gemaakt heb, dat viel nog niet mee, Duits is moeilijker te schrijven dan te spreken.  Het resultaat is nu een site met Rudi Carell Duits, wat overigens door de Duitsers hier weer als schattig wordt ervaren, er wordt nog aan gewerkt.

Werk van de exposerende kunstenaars

Festplatz Stünzel en omgeving

Er zit een slapende horeca vergunning op de Glitzer Bar

Glitzer Bar, zoals wij deze aantroffen..... Time stood Still

Gisteren even op bezoek geweest bij de burgemeester,  om eens te praten over de exploitatie mogelijkheden van het alom bekende Altes Gasthaus Stünzel.  Ik sta op goede voet  met de burgemeester, hij kwam hier onlangs zelfs nog even langs met zijn  vrouw om  haar onze vloer in de gang  te laten zien.  Niet dat ze  speciaal hiervoor naar Stünzel waren gekomen, maar hier tegenover is een café en daar waren ze op een familie-feestje. Dus in de rookpauze even naar de overburen  gelopen, om een praatje maken met die gekke Hollander, bekend van de Klima-Schutz-Preis.

Oorspronkelijk was de aanwezigheid van een naburig café een van onze onmogelijke eisen bij het zoeken naar ons droomhuis. Het bleek echt te bestaan,  en we zijn er nog steeds heel blij mee. Maar nu blijkt dat de eigenaresse gezondheidsproblemen heeft en aan het eind van jaar stopt met het café. Dat is echt heel jammer voor het dorp, want het café heeft een enorm aantrekkingskracht op dagjes mensen die hier in het bos eerst een rondje lopen en dan daarna lekker Kaffe und Kuchen, of een lekkere Schnapss komen nuttigen. Verder zijn er veel besloten feestjes in het café en vinden alle verenings-vergaderingen daar plaats.

Het weg vallen van het café zal een gemis zijn voor het dorp, en als voorproefje hadden we hier gisteren in het Gasthaus al een vergadering van een van de verenigingen want de overbuurvrouw-café-houdster ligt in het ziekenhuis. Koffie, thee en biertjes schenken was mijn lot, gelukkig voor het goede doel: een houtkunst beeldhouwers festival dat hier van de zomer gaat plaats vinden (later meer).

The party is over now

Ons Gasthaus is tot midden jaren 80 van de vorige eeuw in functie gebleven, en is nog steeds weid en zijd bekend. Vooral de "Glitzer Bar" hier in de kelder is beroemd en berucht vanwege de wilde feesten die hier ten tijden van de Glitterock hier werden gegeven. Nog regelmatig staan er mensen aan de deur om te vragen wanneer wij het Gasthaus en de bar weer openen? Iedereen heeft hier wel eens een feest gehad lijkt wel. Toen dit Gasthuis weg viel is de overbuurvrouw een lunch cafe begonnen, naar eigen zeggen om eens wat anders om handen te hebben dan agrarische zaken, maaar het kwam natuurlijk goed uit dat ons Gasthaus dicht was en er nog steeds aanloop is.

Gang vloer

Terug naar de burgemeester, hij vertelde ons dat er slapende horeca en gasthuis vergunning (met sterke drank) op ons pand zit. Als we willen kunnen we die weer tot leven wekken, de gemeente zal ons daarin volledig ondersteunen, en dat is fijn om te horen. Het is een enorme papierwinkel maar niet onmogelijk, zeker met hun hulp. Vind het sowieso mooi dat gemeente altijd klaar staat om te helpen, daar zijn ze voor, zeggen ze zelf, prachtig die instelling.

Vanwege het feit dat het pand een monument (Denkmal) is, schijnen we ons geen zorgen te hoeven maken over kostbare bouwkundige veranderingen (zoals trappen die niet aan de normen voldoen). Dat schept weer mogelijkheden naar de toekomst, we kunnen wellicht dus meer gaan doen dan alleen een vakantie huis. Ik denk aan een motorcamping, wandelaars Gasthaus, een gezellige bar, een lunchroom, een restaurant, een locatie voor allerlei ecologische workshops, genoeg om over na te denken.