Lekker de toerist uithangen in Wittgenstein

De zomervakantie 2014 is weer voorbij, en dit keer hebben we ook echt vakantie gehouden. Dat betekent voor ons zoveel als lekker eten aan lange tafels in de tuin met familie, buren en vrienden, boekje lezen in de zon, wandelen in de omgeving, stadjes kijken, uit eten gaan, achterin de tuin zitten naar de ondergaande zon kijken met een biertje, (vallende) sterren kijken, kampvuurtje maken en vrienden bezoeken drie uur rijden verderop.

Schloss Berleburg

Bovenop de berg in Bad Berleburg is het Schloss Berleburg dat nog steeds in gebruik is door Richard-Casimir Karl August Robert Konstantin Prinz zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg en zijn uit Denemarken komende vrouw Nathalie Prinzessin zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Het slot, eigenlijk meer een paleis, is al meer dan 750 jaar bewoond en is ook de plek waar voormalig koningin Beatrix haar Claus voor het eerst heeft ontmoet. Voor het gewone volk is er dagelijks een kleine rondleiding door de oudste gedeelten en de semi openbare ruimten waar nog regelmatig feesten en partijen plaats vinden.  Het is leuk om eens binnen te kijken in een dergelijk ingericht slot, maar mijn smaak is het niet, krakend parket (hoe gaat zo'n feestje met kamermuziek en zo'n vloer ?), lelijke kunst, nee niet echt mijn inrichting. De nieuwste portretten van de prins en prinses zijn echt verschrikkelijk amateuristisch gedaan.  Ook goed om te weten is dat ook de Prins in zijn kasteeltje last heeft van flinke lekkages en nu met een hete luchtkanon zijn muren probeert te drogen, dat zal wel even duren vrees ik, wellicht moet hij ook een aan een temperierungssyteem gaan denken.

Relax zomer 2014

Wandelen

Niet ver van Stünzel bij het dorpje Dotzlar kun je leuk wandelen langs de Eder. Het pad loopt over het traject van een voormalige spoorlijn en is zeer mooi gelegen. Op diverse plekken kun je bij de rivier komen en pootje baden, ook wordt je getrakteerd op mooie doorkijkjes. Verder hadden we het geluk een paar herten te zien.

Gezicht op Holzhausen

De tweede grote tocht van circa acht kilometer loopt vanuit het huis naar de Festplatz, door het bos naar Holzhausen, daar de weg oversteken en dan verder links langs de beek naar Leimstruth. Aldaar pauze bij de imbiss van de twee gezellige moekes. Daarna de weg oversteken en via Drehbach, al rijpe framboos plukkende, weer terug naar het Gasthaus.

Verder zijn we nogmaals naar de Ilse bron gereden, het is niet ver van Stünzel en via Feudingen is het een mooie route.  Iedereen natuurlijk gelijk de waterflesjes gevuld met het vermeende geneeskrachtige water, je weet immers maar nooit waar het goed voor is. En de jongens in ons gezelschap begonnen als echte Hollanders gelijk de boel af te dammen. Tevergeefse actie, want de bron produceert meer water per seconde dan zij tegen kunnen houden.

Naast wandeltochten hebben we ook nog een paar erg mooie auto/fiets routes in de zeer nabije omgeving gevonden.  Ga van Stünzel naar Bad Laasphe via de autoweg en ga bij het bordje Richtstein links, je komt dan via een prachtige route in het mooie dorpje Richtstein uit. Van daar uit kun je naar Arfeld en dan via Dotzlar weer terug.

Ook een leuk rondje met fraaie uitzichten en vergezichten: Stünzel, Balde, vlak voor Erndtebrück rechts het Eder dal in, Birkelbach, Berghausen, terug naar Rinthe, via Sassenhausen terug naar Stünzel.

Behalve fraai uitzichten loop je ook vaak tegen leegstaande vervallen opknappers op mooie locaties aan. Een vrouw uit Birkelbach kwam zelfs bij ons aan de deur of wij nog Nederlanders wisten die bij hun in het dorp een bouwval onder hun hoede willen nemen. Mocht u zich geroepen voelen, neem dan contact met me op.

De mooiste stadjes in de buurt

De dichtstbijzijnde stadjes zijn Bad Berleburg en Bad Laasphe, beide voorzien van een slot en een klein oud centrum. Wil je meer, bijvoorbeeld  een sfeervolle studentenstad met leuke winkeltjes, kroegen en diverse restaurants dan is Marburg een aanrader. Marburg komt bovendien ook nog met een leuk kasteel boven op de berg en prachtig vakwerk.

Andere leuke dagtochten langs plaatsen met een historische binnenstad zijn: Frankenberg, Korbach, Fritzlar en Bad Wildungen. Met name Fritzlar is heel bijzonder vanwege zijn intacte stadsmuur met meerdere torens en een prachtig marktplein met zeer imposante vakwerk huizen. Voor de liefhebbers van Heilbaden, Bad Wildungen is het "Heilbäderzentrum"in de buurt. Ook hebben we nog Dillenburg aan gedaan, maar dat is nou niet echt bijzonder qua stad, wel kwam onze Willem van Oranje er vandaan die uiteindelijk in Delft vermoord is. Bovenop de berg vind je een standbeeld en een museum in de resten van het voormalige slot Dillenburg.

Diverse stadjes in de buurt.

Tip: zet je route planner op de kortste weg, dan kom je onderweg  ook nog langs allerlei wonderschone onverwachte locaties.

En verder genieten

Genieten, gewoon lekker hangen en niks moeten, dat is vakantie. Ondertussen wordt je ook nog uitgenodigd bij de buren om hun traditionele halve bol pizzaoven uit te testen. We waren met een grote club, en iedereen hielp mee met de pizza bodems en vulling. Als de oven eenmaal warm is, zijn de pizza's zo klaar! Het was een heerlijk zwoele avond met heerlijke pizza's en goed gezelschap. Nu willen we ook zo'n oven natuurlijk. Gelukkig staat er nog een pallet leemsteen, dus zou zo  maar kunnen dat de oven er binnenkort staat.

Aanvang week drie is het afgekoeld tot elf graden op de berg, en we overwegen nu de gehele dag maar binnen te gaan stoken. Weg kunnen we namelijk niet, omdat de uitlaat is onder de auto weggevallen, dus de auto staat ter reparatie bij de Ford garage in Bad Berleburg.

Dit keer ook eens de kat meegenomen, en deze heeft zich uitstekend vermaakt, heerlijk de tuin verkennen en iedere dag muizen vangen, op een dag zelfs vier.

De vakantie is helaas weer afgelopen, en we hebben alles om het huis netjes opgeruimd achter gelaten, want Stünzel dingt mee in de dorpen wedstrijd:  "Unser Dorf hat Zukunft", een wedstrijd waarin dorpen laten zien dat ze werken aan de leefbaarheid van het dorp en het behoud van het karakter, inmiddels spelen wij hier ook een rol in (leuk mee vergaderen in het plaatselijk café onder het genot van  een lekker pul bier), en wellicht dat alle arbeid in de gevel nog eens een prijs oplevert (trouwens de vorige nog niet ontvangen.......).

Update: dorpskeurings commissie was tevreden aldus de "Der Westen" en de "Siegener Zeitung". Nieuwsgierig naar de uitslag.

Later meer over het klussen tijdens de vakantie, want helemaal stil zitten lukte niet.

De vervallen hooischuur schittert weer in volle glorie

De aanblik van de hooischuur.

De vervallen hooischuur, die aanvankelijk zelfs mocht worden afgebroken van monumentenzorg, is weer in volle glorie herstelt.  De steiger is weg, het vakwerk is af, en het is werkelijk prachtig geworden al zeg ik het zelf. De aanblik van het dorp is hiermee wezenlijk anders en vooral mooier geworden. Ben blij dat we de kleur blauw hebben gekozen voor de luiken, maakt het net even anders en ook de spreuk is eindelijk mooi in het zicht. Het is jammer voor de mensen die van verval houden, die zullen voortaan ergens anders moeten gaan kijken.

Terugblik

 

Pinksteren 2013 is het hooi uit de hooischuur gehaald, begin juli hebben we een werkvloer gemaakt, een inpandige steiger en zijn we begonnen met de afbraak van de oude rotte delen. Augustus 2013 is een grote draagbalk vervangen is het vakwerk geplaatst met het geschonken hout en van een spreuk voorzien.  Daarna is het dak weer dicht gemaakt. En in oktober 2013 hebben we de balken geverfd en hebben we aantal vakken dicht geleemd met stampleem.  Daarna heeft het werk stil gelegen tot april 2014, sindsdien zijn we bijna elk weekend bezig geweest met leem, stuc, stuifsneeuw gaten dichtmaken, luiken maken, vensterbanken, hoekjes aftimmeren, verven en bijverven en weer bijverven, de lijst is eindeloos en het duurde lang, maar het was de moeite waard.

Zo troffen we het pand aan op 3 maart 2012, de hooischuur totaal vervallen, lek en op een verschrikkelijke manier dicht gemetseld.Dit noemen de Duitsers een "bouwzonde".

Een nog duidelijker beeld

Moet eerlijk toegeven dat we ook fouten hebben gemaakt, behoorlijk wat zelfs: stampleem ipv. leemsteen (niet doen veel te bewerkelijk), leemstenen flexen in plaats van hakken (duurt veel te lang en veel te veel stof), stucwerk zit er niet overal strak en vlak op, te laat om aan te passen, maar weet nu wel voor de volgende keer hoe het niet moet. Gelukkig kun je van dit soort fouten leren, en we moeten nog twee kanten vakwerk vernieuwen, dus ooit wordt het perfect.

In totaal zijn er heel wat klusuren in operatie hooischuur met vakwerk gaan zitten, de totale doorlooptijd komt dus op ongeveer 15 maanden. Qua materiaalkosten valt het allemaal erg mee, leem en kalk zijn niet duur en het vakwerkhout is geschonken en zelf gezaagd. De grootste kostenpost zijn waarschijnlijk de goten en de regenpijpen, op de voet gevolgd door hang en sluitwerk voor de luiken en het timmerhout voor de luiken.

Wat leuke afstand foto's en de spreuk

Aan het hele project hebben heel wat mensen en firma's meegewerkt, het halve  dorp dat werd gemobiliseerd om de elf meter lange balk naar binnen te werken, de lokale dakdekkersfirma Haas en de eigenaar van de steiger die uit goodwill of noaberplicht van alles hebben geleverd. Bert die heel veel weekenden heeft geholpen, vele andere vrienden en kennissen die hier geweest zijn om te helpen, alsmede ook mijn naaste familie die ook niet echt stil kunnen zitten en wel houden van een flinke klus, Aafke en mijn kinderen en natuurlijk buurman Heinz (zonder hem waren we nergens). Denk bij elkaar wel 50 mensen, ongelooflijk wat een hulp, daar zijn we echt oprecht blij mee, en zonder al die mensen waren we al lang huilend opgehouden.

Een paar actie foto's van het bouw proces.