Op zoek naar de geneeskrachtige bron

Net aangekomen in Stünzel raakte Jessica vrijdag in gesprek met buurman Heinz. Ze vertelde dat ze nieuwsgierig was naar een plek met een bron, ergens gezien op de wandelkaart. Die wordt erbij gepakt. ‚Heiligenborn’ heet het. Oh ja, zegt Heinz das ist Wunderschön da... Daar kunnen we wel naartoe rijden. Wanneer? Nou misschien zondag?


Ik vroeg Heinz ook of hij me kon helpen met wat Zweedse fakkels te zagen, van wat stammetjes die ik nog heb liggen. Leuk voor het Oud & Nieuw-feest, prima zegt hij, doen we morgen.

Prachtige mist bij het zoeken naar Heinz.

Zaterdag gaan we een stukje lopen en zien Heinz net met zijn busje het bos inrijden. Wij erachteraan. Op de Festplatz waar je na het dorp het bos inloopt (waar hij een opslag voor zijn Hackschnitzel heeft) aangekomen geen Heinz te zien. We lopen naar het landje erachter waar zijn ezels staan, maar daar was hij ook niet. Dan maar het bos in; nat, vochtig en koud maar je loopt wel lekker je werkstress eruit.  Meestal als je links, links, links aanhoudt verdwaal je niet en kom je altijd weer uit op de Festplatz. Bijna bij de Festplatz horen we een kettingzaag, kan niet missen dat dat Heinz is maar goed als Hollanders van het platte land snappen je oren niet waar het geluid vandaan komt in de bergen. We lopen maar terug naar het dorp. Achter ons horen we al snel Heinz zijn busje aan komen rijden. Hij heeft met Robbert zijn schoonzoon maar even wat fakkels gezaagd in het bos.

Heinz is onbetaalbaar, alles wat je met hem bespreekt of als je maar even laat merken dat je iets wil dan ligt het razendsnel voor je klaar of heeft hij het geregeld.

Zij rijden naar ons Gasthaus en dumpen de fakkels naast mijn auto, reisklaar voor Nederland. Ze komen net weer aanrijden als wij net langs hun huis lopen. Ik sta even te praten met Robbert over de perikelen van hun houtsnipperkachel. (Dat ze de kachel nooit een dag alleen kunnen laten, dat als er een te groot stuk haksel ingaat hij meteen afslaat en nog zo wat probleempjes). Heinz loopt het huis in. Hij komt weer naar buiten met een bundeltje kopieën netjes met een nietje erin en geeft die aan Jessica.

Vier bladzijden geschiedenis over Heiligenborn.

‘s Avonds na het eten wagen we ons aan het gekopieerde verhaal. Ik merk dat mijn hoog-Duits niet optimaal meer is na alweer een tijdje minder Duits op het werk gepraat te hebben. Jessica is het momenteel aan het leren. Man-oh-man, wat een moeilijk Duits artikel. In eerste instantie begrepen we er bijna niets van. Maar hier komt het voordeel van het net geïnstalleerde internet van pas. Woordenboek na woordenboek wordt geraadpleegd en langzaam beginnen we in het verhaal te komen over Heiligenborn (born is dus bron). Twee en half uur hebben we gedaan over vier pagina’s (ook met wat pauze en foto’s bekijken).

Op een of andere manier (niemand weet hoe) is ontdekt dat het water van de bron geneeskrachtig was. Der Graf von Nassau-Siegen, Johann der Mittlere, und der Graf von Hachenburg machten dem Besitzer der Heilquelle, dem Grafen Ludwig von Wittgenstein, “Vorschläge zur Einrichtung einer ordentlichen Brunnenanstalt"

Aangelegde vijver om te baden

Er werd een soort wellnesscentrum gebouwd, met 40 Hütten voor de Kranken,  en ook enige onderkomens voor de welgestelden.  Bomen rondom moesten ervoor worden gerooid en we spreken nu over het jaar 1622. Er werd een opzichter voor het vuur, een opzichter voor de aalmoesbus en een waard aangesteld.  Boeren verkochten hun levensmiddelen en fruit. Er werd een grote vijver aangelegd om in te baden. Van heinde en ver kwamen zieken. Het schijnt dat er nog lang overal krukken in de bomen hebben gehangen. Het verval kwam ook weer snel vanwege de 30-jarige oorlog die al begonnen was. Maar de naam Heiligenborn is nooit echt vergeten.

Op zoek naar de heilige bron

Zondagmiddag gingen we op pad. Het is koud en nat, maar gelukkig iets opgeklaard. De weg er naartoe is prachtig, we rijden constant langs dalletjes met stromende beekjes (o.a. de Ilse), hier en daar oude vakwerkhuizen en vooral veel bos rondom. Het doet wat ruiger aan dan bij ons in Stünzel maar het is eigenlijk om de hoek. Bij het plaatsje Heiligenborn rijden we omhoog een bospad op. Er staat bijna niets aangegeven over de bron, maar Heinz weet de weg. Wel is er een speurtocht  voor kinderen. Een groepje kinderen in de leeftijd van 3-10 jaar loopt voor ons uit. Naarstig op zoek naar de volgende opdracht. De opdrachten zijn met kaartjes in ingezaagde boomstammetjes verborgen. Leuk bedacht.

Lekker gezond water

Na een paar 100 meter bergaf steken we een dammetje over. Dit is in ieder geval de beek de Ilse. Nu staat er ook een groot bord met ‘Ilsequelle 200 meter’ aangegeven. We lopen omhoog langs het beekje en na 100 meter ligt de steen die er dus in 1622 geplaatst is. Uit de steen stroomt dus heilig geneeskrachtig bronwater, zo de Ilse in.  Wij zijn helaas de flessen vergeten die we schoongemaakt hadden om te vullen. Gelukkig staan er bij het info-bord wat glazen. Het water smaakt heerlijk.

De informatieborden bij de bron melden dat we hier inderdaad te maken hebben met speciaal water, dat anders is dan normaal drinkwater. Een vergelijk met Lourdes wordt zelfs gemaakt in onderstaande quote:

Der Glaube an die Wunderkraft der Ilsequelle lebte durch die Jahrhunderte fort und in der Tat hat es mit diesem Wasser seine Besonderheit. Es unterscheidet sich physikalisch tatsächlich wesentlich und jederzeit nachweisbar vom normalen Trinkwasser.

Über Wasser vollziehen sich bekanntlich empfindlichste Steuerungsmechanismen im Körper. Da sich nur an fließendem Wasser Aufschlüsse über Lebensqualität, Ausstrahlung und Polarität feststellen lassen, wurde über die elektromagnetische Polarisation das Geheimnis der Ilsequelle Mitte der 80er Jahre entdeckt. Das fließende Wasser entwickelt ein Spektrum von sechs Reaktionslinien. Diese sind bei normalem Trinkwasser abwechselnd linksdrehend und rechtsdrehend und polarisiert.Bei einigen wenigen Quellen sind diese Reaktionslinien aber allesamt rechtsdrehend. Wie die Ilsequelle sind z.B. auch Lourdes oder Sulzthal positiv rechtsdrehend polarisiert. So unterscheiden sie sich eindeutig und unmißverständlich von anderen Normalgewässern. Man könnte es auch als ein wertvolles Magnetwasser bezeichnen.

De Ilse

De Ilsequelle - Heiligenborn is te vinden op mijn toeristische kaart op Google maps.

 

 

 

 

 

Sieg-, Lahn- en Eder- bronnen

Na het bezoek aan de bron gaan we door richting Lahnquelle, dat hier vlak in de buurt is.  Heinz meent zich nog van een schoolreis 60 plus jaar geleden te herinneren dat de Lahnbron in de kelder van een cafe is, het cafe is snel gevonden. De waard zegt, echter dat dat vroeger inderdaad zo was maar dat de bron inmiddels verplaatst is naar buiten. Nadat we koffie gehad hebben  en weg willen gaan, nog even het toilet bezocht. Achter een deur hoor ik water stromen, stiekem maak ik de deur open en blijkt er een put, dus toch nog steeds een inpandige bron zo te zien. Waarom de waard hier niks over zei is mij een raadsel.

Cafe met Lahnbron in de kelder

Vanaf de Lahnquelle door richting Siegquelle en via de Eder (waarin volgens Heinz ook goud zou moeten zitten) door Erndtebrück weer terug naar Stünzel. Een prachtige rondreis is het, en volgende keer als het wat langer licht is en warmer ook deze bronnen eens van dichtbij bekijken.

In het lange weekend hebben we nog veel meer activiteiten gedaan, zelfs op het gebied van verwarming en klussen, hierover later meer in volgende blogs.

Iedereen alvast een goede jaarwisseling en een voorspoedig 2014

Het is kerst en ik verveel me

Het is kerst en de kerstboom uit de Stünzeler bossen staat in de kamer. Wat doet een mens met de kerst ? Blog schrijven natuurlijk. En ramen wassen, stoepje vegen, en stofzuigen want gasten vandaag en morgen.

De boom staat

Vorig weekend nog even op en neer geweest om de Bad Berleburgse kerstmarkt te bezoeken en een onbespoten eco kerstboom te halen, ja daar rijden we wel even 800km voor. Was op stap met drie vrouwen, inclusief mijn eigen, en dan is een kerstmarkt hoe dan ook onvermijdelijk. Maar erg is het niet, de kerstmarkt in Bad Berleburg is in het geheel niet een commercieel circus vol wanstaltige kerstversieringen en hoem-papa muziek. Het is meer een markt met de betere huisvlijt op het gebied van winter dingen  zoals shawls, handschoenen en truien. Verder veel huisgemaakt eten, heerlijke hapjes en allerlei zelfgestookte drankjes. Dit alles in rondom het kasteel en opgeluisterd met vele vuurtjes in vuurkorven en heel weinig kunstlicht. Ondanks  het ontbreken van sneeuw toch een heerlijk sfeertje.

De andere recreatieve bezigheid was het maken van boswandelingen, dit keer stiekem ook met het doel een leuk klein kerstboompje te scoren. Wat opvalt is dat iedere keer als we het bos inlopen, er steeds weer nieuwe dingen  te zien zijn. Ook heb je vaak het gevoel op een totaal nieuw pad te zitten en herken je niks meer terug. Soms zitten we dan ook op daadwerkelijk een nieuw pad (nee we zeggen niet dat we verdwaald waren), en is het even zoeken om de weg weer terug te vinden. Vaak is het gewoon een pad dat bekend zou moeten zijn, maar opeens onbekend lijkt.  We zullen nog heel vaak, in alle jaargetijden, het bos in moeten om er echt bekend te worden. Het mooie nu waren de sinister aandoende mistige open plekken die je tussen de bomen door kan zien, echt zo'n plek waar geesten rond zwermen .

Vage mist

Over verbouwen valt momenteel weinig te zeggen, het ligt allemaal een beetje stil, met stormen en temperaturen rond het vriespunt is het is veel te bar en koud om  aan de gang te gaan. Een echte bouwvakker zou zich niet laten tegen houden, maar ik ben geen echte bouwvakker, maar een simpele IT'er die rond deze tijden zich liever bezig houdt met het adagium:  "tel uw zegeningen", en dat zijn er onder tussen heel wat. Ben nog steeds heel erg blij met het huis en de plek. In het dorp zijn we ook helemaal opgenomen, en dat voelt ook heerlijk. Verder is het heel fijn dat iedereen meehelpt, langskomt en met ons mee geniet, dat is echt een enorme toegevoegde waarde en een goede manier om contacten te onderhouden en nieuwe mensen te leren kennen.

Over deze blog mag ik ook niet klagen, dik 3600 unieke bezoekers hebben dit jaar mijn  blog gelezen, en dat is meer dan twee keer zo veel als vorig jaar. De advertentie inkomsten zijn ongeveer anderhalve euro per maand,  je begrijpt dat ik voorlopig nog niet kan leven van het schrijversbestaan.

Prettige kerst allemaal, en een voorspoedig 2014!

Collectie wilde kerstbomen

Storm en Stuifsneeuw

Afgelopen vrijdag (6 december 2013) maar eens wezen kijken of de Sinterklaasstorm, in Duitsland Xaver genoemd, nog schade had aangericht. Niet alleen in NL lag het treinverkeer plat ook in Duitsland, nou dan moet het wel een enorme storm geweest zijn, en je weet het maar nooit als bouwvalbezitter.

's Morgens Erwin opgepikt en op weg gegaan, her en der wat omgewaaide bomen gezien, maar verder viel de schade mee, zo bezien vanuit de auto. Toen we Hagen voorbij waren en Sauerland in zicht kwam begonnen de temperaturen rap te dalen, de motregen werd langzamerhand sneeuw, en de wereld werd wit. Moest wel weer even aan de sneeuw wennen, de vorige winter is nog maar zo kort geleden en daar gaan we alweer, winter 2013 twee punt nul, waarom heb ik geen huis in Spanje gekocht ?

Winter 2.0 in 2013

Behalve sneeuw begon het ook weer steeds harder te waaien, en eenmaal bij Stünzel  lagen er  al 50 cm hoge sneeuwduinen, een prachtig gezicht. Het pad opdraaien met de auto lukte niet, veel te glad en te stijl. Eerst maar de auto aan de weg gezet, en de kachels aangemaakt want min twee graad buiten en plus twee binnen, midden op de dag. Toen de kachels branden het pad sneeuwvrij gemaakt en de auto voor de deur gezet.

Een eerste inspectie rond het huis gemaakt en gelukkig vakt de schade mee, alleen de oude schuurdeur is open gewaaid, en het luikje boven het eendehok. Alle zeilen en plastic windvangers zijn keurig blijven zitten, dat is mooi want er zullen nog wel meer stormen komen deze winter. Ondertussen waait en sneeuwt het nog flink, en dat betekent stuifsneeuw in Stünzel.  De hele schuur is dan wel dicht met een zeil, maar helemaal bovenin zit een klein gat van 10x15 cm, weet nog goed dat Bert en ik het wel goed genoeg vonden zo. Nou, door dat kleine gat is een enorme hoeveelheid stuifsneeuw naar binnen gewaaid, in het midden van de schuur liggen zelfs kleine bultjes sneeuw. Samen met Erwin er maar een plankje voor gezet. Ook op zolder kleine bulten stuifsneeuw, die door de nokken naar binnen zijn gewaaid.  Daar moeten we dan nog maar eens naar kijken hoe dat opgelost kan worden. Stuifsneeuw is hardnekkig spul, dat door de kleinste kieren naar binnenkomt, en meters verderop neer komt. 

Stuifsneeuw

Elektricien

Tweede  doel van deze trip was een gesprek met de elektricien, onder zijn supervisie leggen we zelf de elektriciteit aan.  Plan is namelijk om met een elektrische doorloopgeiser  warm water te gaan opwekken, verder wil ik voor de verwarmingsinstallatie een elektrische backup ketel indien alle andere (hout/pellet) warmte bronnen het opgeven. Voor dit soort apparaten is krachtstroom afgezekerd op 40A nodig, dat is niet standaard, en daarom maar eens nagevraagd of dat wel kan en mag. Gelukkig is dat dit geen enkel probleem en kunnen we doorgaan met deze plannen. Verder was hij te spreken over de keurig aangelegde stroomleidingen in kamer 7, 8 en 9, we zijn op de goede weg dus, altijd fijn om te weten.

Relax

De rest van het weekend gebruikt om te relaxen. Dit onder andere door eens bij de rommelmarkt in bad Berleburg rustig rond te kijken. Heb hier het missende kachel dekseltje gevonden, beter gezegd Erwin vond het in een enorme stapel rotzooi, precies elf en halve centimeter doorsnee. De man heeft verder ook nog veel andere interessante spullen, maar iedere keer weer andere prijzen, dit keer was hij erg duur.  Ook moet je nog al zoeken, want alles ligt in diverse kleine schuurtjes die zo vol zijn dat je er amper doorheen kan lopen.  Mocht je nog interesse hebben in een klein of groot gewei, die kan ik wel meenemen voor een leuk prijsje.

Verder even boodschappen gedaan want de gehele inhoud van de vriezer was ontdooid. Want blijkbaar bij twee graden boven nul slaat de koelkast, en daarmee ook het vriezer gedeelte niet meer aan. Gevolg is dat na een week, het in de vriezer boven nul wordt en je het ingevroren brood en vlees ontdooid en kan weggooien, zonde.  Snel boodschappen gedaan en weer terug want de kachel moet blijven branden natuurlijk.

Toen we terugkwamen sneeuwde  het zo hard dat we amper het dorp nog in konden, we moesten in het donker manoeuvreren tussen hoge sneeuwduinen, en het pad van het huis kwamen we niet meer op. De auto maar aan de weg laten staan en snel naar binnen gegaan. De buren kwamen even later nog even langs met heerlijke Nikolaus Schnapps en koekjes, zo aardig! Gezellig een houtje op het vuur, drankje er bij, zo komen we de winter wel door.

De Dinsdagsvrouwen

Dat is leuk wakker worden, ligt er opeens een pakje in de brievenbus met daarin een boek en een briefje. Blijkt deze blog onder andere als inspiratie is gebruikt voor het net uitgekomen nieuwe boek van de Duits/Nederlandse schrijfster Monika Peetz getiteld: "De Dinsdagvrouwen - Te hooi en te gras" (originele Duitse versie Die Dienstagsfrauen zwischen Kraut und Rüben). Mooi dat ik in de aftiteling genoemd wordt, en een handtekening van de schrijfster, maar leukste is toch dat al ons werk en inspanningen anderen weer inspireert, ja dan voel je je wel vereerd.

Ben natuurlijk direct het boek gaan lezen, en kon gelijk ook niet meer stoppen ook. In het boek wordt heel subtiel de spanning langzaam opgebouwd,  tegelijkertijd is het ook humoristisch, en bevat allerlei punten waarvan deze blogschrijver denkt komt me bekend voor (big smile).

Verhaal speelt zich af in klein Duits dorpje ver weg van het stadse leven in en rond een oude vervallen school.  Bedoeling is de school om te bouwen tot een B&B voor gestreste stedelingen. Het dorp en zijn bewoners spelen een rol, de onderschatting van de hoeveelheid werk,  geldzorgen zo'n bouwval is altijd duurder dan vooraf gedacht, dan is er nog een vreemde man en een club (dinsdags) vrouwen die te hulp, kortom alle ingrediënten voor een goed boek.

Voor lezers van deze blog en  bezoekers van het huis zitten in het boek leuke herkenbare details, o.a. dat de eigenaresse van de school een blog schrijft, 41 ramen en nog zo wat. Ik ga hier echter niet uit de school klappen en zeg: ga dat boek lezen!

PS. kan niet wachten op de film, heb nog wel een filmset locatie in de aanbieding trouwens.

Afgelopen vrijdag gespot in de boekhandel in de Goorn.
Ook leuk om te geven voor Sint en kerst!