Nieuw vakwerk met spreuk en nieuwe steunbalk

Tamelijk onverwacht bleek dat de timmerman 19 Augustus aan de gang wil met het vakwerk van de hooischuur.  Hij komt alvast in het begin van onze vakantie even langs om te bespreken wanneer we gaan beginnen met ten eerste het verder stabiliseren van de dakconstructie, daarna het verwijderen van de lelijke muur en dan het  plaatsen van het nieuwe vakwerk. 

11 meter dwarsbalk vervangen

Hij is blij verrast dat de rotte balk boven al vervangen is, dat is alvast een zorg minder. Grootste overgebleven instabiliteit is de 11 m lange balk die we in de herfst al gestut hebben en niet meer met de muur is verbonden. Grofweg zijn er twee opties, oude balk oplappen en aanhechten of de balk verwijderen en een nieuwe terugplaatsen. De laatste optie is de moeilijkste, maar wel de beste omdat daarmee het verband volledig terug komt. Omdat het dak nu eenmaal te zwaar is voor de huidige balk, je kan namelijk duidelijk zien dat de huidige (dennenhout) balk te zwak is en flink door buigt, wordt  het uiteindelijke plan om een iets dikkere balk terug te plaatsen.

Als voorbereiding op D-day 19 augustus vergroten we eerst de werkvloer tot dat het gehele 11x8m oppervlak bedekt is.  Verder bereiden we (Ekko, Christiaan en Frank) het vervangen van de balk voor met drie A-vormige stutten. Voor de extra zekerheid zorgen we er voor dat de stutten precies bovenop de ijzeren balken van de vloer staan. In de stal onder de hooischuur plaatsen we ook nog extra stutten onder de ijzeren balken, zodat de krachten via meer punten dan normaal weg kunnen. De A-vorm bestaat uit een 5 cm dikke bodemplaat, met daarop twee dikke balken die het dak stutten.

11m balk naar binnen schuiven

Allereerst brengen we nu de nieuwe balk naar binnen via het luik op het zuiden. Omdat we bewegingsruimte nodig hebben om dit te doen, slaan we een stuk uit de te vervangen muur, en verwijderen we de stutten die in herfst waren geplaatst. Met een man of tien, vier beneden en zes boven en een touw trekken we de balk naar binnen. Stap twee, de balk schuiven we door het gat in de noordmuur naar buiten. Stap drie, de balk over de dwarsbalk op twee meter  hoogte tillen en dan in stap 4 weer terug schuiven richting zuiden. Stap 5, de balk aan de noord kant omhoog drukken, en aan de zuidkant omlaag, zodat hij naast de oude balk komt.  Met inmiddels nog meer sterke kerels krijgen we ook de laatste stappen met weinig moeite voor elkaar.

Met vereende krachten

De balk ligt nu in positie, nu gaan we het dak omhoog liften met een lier onder de A-stutten. De lier draait heel langzaam het dak  omhoog en tegelijkertijd worden de poten van de A naar elkaar toegeschoven. Als de nieuwe balk horizontaal ligt en het dak ook weer min of meer goed ligt, wordt de oude balk er uit gezaagd. Het stuk met de lier en het doorzagen van de oude balk is een spannend moment, iedereen merkt dit en houdt zijn adem in. Als laatste schuiven we de balk op de plaats van de oude balk en worden de balken weer permanent met elkander verbonden (schroeven van 30cm). Aan de uiteinden worden twee permanente stutten op de buitenmuren gezet, daarna is alles stabiel en kunnen de stutten weg. Bier tijd! Alles gelukt en dat in een recordtijd van nog geen drie en half uur.

Wie vroeg ook al weer hoe ze dat vroeger deden toen ze nog geen hijskranen hadden? Nou zo dus, alle sterke buurmannen waren aanwezig en met vereende krachten lag de balk zo boven. Hijskranen, nergens voor nodig ;)

Oude balk doorzagen, nieuwe ligt er al achter

Vakwerkhout

Voor het vakwerk hebben we dennenhout gekregen van de graaf, niks mis met deze houtsoort, wordt zeker al meer dan honderd jaar gebruikt ook voor vakwerk. Onze oostkant heeft het ook en doorstaat al sinds 1912 weer en wind en het vakwerk is in prima staat. Ook het andere Gasthaus in Schwarzennau heeft het dennenhouten vakwerk open en bloot op de windkant, ook daar zit het er al sinds 1908 zonder problemen in. Eikenhout is dan wel sterker, maar het is een fabel dat vakwerk niet gemaakt van eiken snel zal weg rotten, zal hoogstens wel wat meer onderhoud nemen en je zult goed moeten kijken of het water wel goed weg kan.

De oudere delen van het huis hebben ook eiken balken, en het leek ons wel leuk en nuttig om in het nieuwe vakwerk tenminste onderaan een grote brede sterke eiken houtenbalk (een Schwelle) te hebben waarin we dan ook een spreuk kunnen plaatsen. Maar hoe kom je aan zo´n balk ? Buurman Heinz maar eens gevraagd of hij wat weet, en wat blijkt hij heeft er wel een paar liggen, zonder bestemming, kunnen we overnemen voor een zacht prijsje. Dit is wel weer de mazzel van de week, wie heeft er nu 8 meter lange eiken balken van 14x30cm thuis liggen.

Dus we hebben een eikenhouten balk, die nogal fors is uitgevallen, op 200m van ons huis liggen, probleem is hoe krijg je die naar ons toe? Het is niet even een kwestie van een bedrijf inhuren, de balk ligt op een rottige plek en zal eerst een flink stuk met de hand verplaats moeten worden. Vele handen maken licht werk en met een hele club slepen we de voorkant van de balk op een aanhanger. De achterkant wordt op een trolley gelegd, en heel langzaam rijden we naar ons pand. Dit alles in de stromende regen, want het was eerst een stralende dag die echter precies op het afgesproken tijdstip 16:00 overgaat in stortregen. 

Bij huis aangekomen, zetten we de trolley in het midden en als ware het een grote wip-wap op wielen rijden we de balk naar achter ons huis. Als we klaar zijn en totaal doorweekt en koud,  is de kachel binnen aan, en eten we lekker rookworst. Met een biertje er bij genieten we van de volbrachte missie, ondertussen breekt ook de zon al weer door.

De Huisspreuk

Een dergelijke eiken balk vraagt om een spreuk, en hier in de omgeving is dat ook traditie om dat te doen. Het huis heeft al een inpandige spreuk, die kun je echter nauwelijks zien en is ook aangetast door een nogal rigoureuze timmerman. Wij willen echter een goed zichtbare spreuk in het nieuwe vakwerk plaatsen.

We kiezen voor een zo te onthullen tekst, die door Aafke, Heinz en Rixt in de balk is gegutst terwijl de balk nog in de tuin op een meter hoge bokken lag, wel zo makkelijk. Op een grote rol keuken papier wordt de tekst gezet, daarna rol je de rol over de houten balk en zet je hem met punaises op de juiste plek. Dan met carbon papier en een potlood de letters overtrekken/doordrukken op het hout. Vervolgens een paar uurtjes met de guts in de weer, en klaar is het, op het verven na dan.

De spreuk is  een combi is tussen, Duits, Nederlands, Gronings en (Ost) Fries:

1764 Bauernhof, 1812 Gasthaus, 1912 Umgebaut Gasthaus, 2012 Freiplatz

Beter 'n gôd Naber as 'n ferre Fründ

Groningen en Friesland zijn onze roots waar we zijn opgegroeid, en we zijn Nederlanders die iets doen in Duitsland. We hebben ontzettend veel hulp van buren, en daarom leek ons deze spreuk wel toepasselijk. Ook bevatten, de meeste spreuken een verwijzing naar God, in deze spreuk zit ook het woord god, alleen in een totaal andere betekenis (goed), grapje van de ontwerper.

Vakwerk plaatsen

Slopers Ekko en Christiaan

Dinsdagmorgen om 7:30 precies staat Zimmermeister Lother Kuhmichel en zijn twee hulpen voor de deur. Zij gaan samen met Heinz vakwerk stukken zagen en van pen en gat verbindingen voorzien in  de tuin. Zodra dat klaar is kan het, als ware het een Ikea bouwpakket, ter plekke in elkaar gezet worden. Terwijl de timmermannen met zagen en meten bezig zijn, slopen Ekko, Christiaan, Burkhard en ik de foeilelijke schuurmuur er uit. In eerste instantie gaat dat nogal zwaar, maar naar mate we lager komen gaat het steeds makkelijker.

Voor twaalven is de muur weg en kan het eerste vakwerk worden geplaatst. We beginnen met de grote eiken balk, probleem hier is hoe krijg je die op de eerste verdieping en probleem twee hoe krijg je die achter de steiger op de beoogde plek.   Na de ervaring met 11 meter balk en wat discussie weten we hoe we het gaan doen. De balk gaat eerst naar boven schuin de ruimte in, dan leggen we hem plat en dan draaien hem zover het kan naar buiten. Het lukt dan nog net de balk terug te schuiven achter twee steiger palen. Daarna nog wat  heen en weer schuiven, en dan lukt het de balk achter de steiger op de beoogde plek in de muur te krijgen. Ook dit keer weer zonder hijskraan en met hulp van een hoop mensen.

Muur is weg voorbereiden eiken balk

Eiken balk naar boven

Nadat de balk er in ligt, wordt in een zeer rap tempo het vakwerk geplaatst, om een uur of 19:00 zit de hele gevel er in. De woensdag morgen wordt besteed aan het afmaken van de uitbouw (Gaube) en het verder verbinden met  de constructie zodat ook de laatste stutten van het dak weg kunnen.

Om 14:00 verdwijnt de timmerman op weg naar de volgende klus, de man heeft nogal veel te doen en had misschien iets meer pauze moeten nemen, de uitbouw mist namelijk nog een stuk overstek naar voren. Hij komt de volgende dag terug om dit alsnog te fixen.  Ook had hij bij nader inzien, beter de boel van boven kunnen inmeten, dan was de aansluiting met de bestaande delen van de uitbouw iets beter uitgekomen, al hoewel het huidige a-symmetrische ook wel zijn charmes heeft.

Vakwerk plaatsen, op de voorgrond pen-gat balkjes klaar om te worden verwerkt.

Het dak moet er nog op

Alle hulpjes zijn inmiddels weg, en het dak moet er nog op, zelfs de panlatten nog, en ook de nieuwe kilgoten. Ik doe nog een poging er zelf aan te beginnen, maar ben bekaf en alles gaat mis. Ik stoot tig keer mijn hoofd, de spijkers vallen, ik verlies mijn schroef-bit op 10m hoogte, ik moet steeds ladder op en af en zaag in mijn vinger. Ook mijn zoon is kapot, Rixt en Aafke doen nog een kleine poging tot helpen, maar we zijn allemaal op. We bellen uiteindelijk firma Haas de dakdekker uit Berleburg, die terstond twee man stuurt voor de volgende ochtend.

De volgende ochtend 7:25 arriveren twee hele leuke gezellige kerels, die ook ecologisch verbouwen in hun eigen huis, en in minder dan anderhalve werkdag is het dak dicht. Pak van  mijn hart, want mijn bouwenergie is even op.

Schuur dakdekkers in actie

Het eerste wat er uit het dakdekkersbusje komt, is de onvermijdelijke kettingzaag, een stuk standaard gereedschap waar ze hier alles mee doen. Dus van panlatten tot eikenbalken, en nog recht ook, ook op moeilijke locaties. Verder gebruiken de timmermannen allemaal een loeizware en krachtige Makita schroefboormachine om de nogal oversized schroeven van 30 cm in het hout te draaien. Nu we toch over de uitrusting van de timmerman hebben, is het ook leuk te vermelden dat ze een hele handige hamer gebruiken waarin de spijker zich al klemt (dus niet meer op je vingers slaan), een scherpe punt heeft om streepjes mee te zetten en hem in het hout te slaan, als je hem even kwijt moet.  Daarbij komt dan ook een 2m lange centimeter en een broek met twee ritsen, geen idee waarom.

Het dak en de goten zitten er op, pak van mij hart, want nu blijft de boel droog en kan de schuur voorgoed gaan opdrogen. Volgende stappen zijn het vakwerk dichtmaken met stampleem, luiken maken, en het hout verven. Ik wil het wel voor de winter dicht hebben, dus wil je een keertje mee helpen en ook een leuk weekend of midweekje hebben dan valt er vast wel wat te regelen.

Dak half dicht met vakwerk

Voorlopig het nieuwe aanzicht

Vakantie houden, maar ondertussen zitten we ook niet stil

We zijn weer terug van drie weken vakantie in Stünzel met steeds wisselende gezelschappen bestaande uit familie, hun vrienden, vrienden van ons en collega’s en veel kinderen. Drie weken keihard klussen denkt u nu, dat is echter niet zo, we hebben ook heerlijk vakantie gehouden, de omgeving verkend, uitstapjes gemaakt, boeken gelezen, kampvuurtjes gemaakt, lekker gekletst met familie, vrienden en bekenden. Omdat we zoveel hebben beleefd heb ik besloten dit in een aantal blogartikelen samen te vatten, anders wordt het een heel lang onsamenhangend verhaal.  Dit artikel gaat over de vakantiebeleving, en de kleine klussen, daarna volgt een artikel over het plaatsen van het vakwerk in de hooischuur, en artikel over de isolatie en wand dicht maak werkzaamheden in kamer 7 als voor bereiding op de plaatsing van het verwarmingssysteem.

Zomervakantie 2013

Als we vrijdags aankomen worden we verwelkomd door Anne Bouke, Karin, Cor en Chris. Zij zitten al een week in het huis met Tjalling en Nina en hun kinderen. De tuin is lekker gekortwiekt door Tjalling en er wappert schone was aan de geschonken waspaal, de wasmachine heeft de winter dus overleefd. Zaterdag komen ook nog Pim, Anita en de kinderen en later die week komen Sicco met de kinderen, en komt Sandra met haar zoon.

Keuken (5 augustus 2013)

Omdat we tegenwoordig toch minstens met 15 tot 23 personen in Stünzel zitten leek het ons wel een goed idee om de keuken een kleine make-over te geven. De huidige keuken is al weer een jaar in gebruik en is dan wel functioneel maar nogal primitief en onpraktisch. Verder staan de meeste spullen in rekken, en niet in afgesloten kasten, dat is nogal vervelend met de grote hoeveelheden bouwstof die we produceren.

We besluiten een dag te besteden aan een keuken make-over, één dag om het praktisch en mooi te maken zodat we er niet te veel tijd aan verliezen en er toch nog lang plezier van hebben, want voor we de keuken echt aanpakken zijn we minstens een jaar verder, zo niet twee. Een paar nieuwe formica platen, twee nieuwe kastjes, een pot latex, stopcontacten en een algehele herschikking zijn de ingrediënten voor deze klus.

Met zijn allen ruimen we de keuken leeg, en de lelijke muren worden door Karin van een frisse witte kleur voorzien. Tegelijkertijd plaatsen mijn zwagers Sicco en Anne Bouke de kastjes voor de ramen. Daar over heen komen de perfect op maat gezaagde formica platen, dat ziet er lekker strak uit. Achter het aanrecht ook een plaat omdat het praktisch is, en het er een stuk beter uitziet. Mijn zoon maakt de elektriciteit in orde, en de onhandige verlengsnoeren worden vervangen door contactdozen op de muur.

Eind van de dag zijn we klaar, en kunnen we weer koken in keuken, heerlijk met de ramen open, want buiten is het 25 graden. We zitten er lekker met zijn allen bij met een biertje, en genieten van ons werk, weer een beetje meer comfort gecreëerd.

Droomkeuken!

Douche (5 augustus)

Steentje in de leiding

We hebben al een tijdje een probleem met het warm water van de douche. Probleem is dat meestal, maar niet altijd, er in eerste instantie heet water uitkomt maar dat na verloop van tijd de druk steeds lager wordt. Draai je dan de heet water kraan nog verder open dan valt uiteindelijk de druk helemaal weg en sta je onder een koude douche. Verschillende mensen hebben verschillende theorieën over de oorzaak, de een denkt dat de geiser een probleem heeft, de ander denkt dat het probleem aan de kraan ligt of aan de douche kop. Omdat dit toch wel heel irritant is, besluit ik de kraan er eens af te draaien, ik zie gelijk de oorzaak, er zit  een steentje ter grote van de leiding in de kraan. Dat steentje blokkeert natuurlijk de doorstroming en naar mate de kraan verder open staat wordt het probleem erger, logisch. Steen er uit, kraan er weer op en klaar, douchen maar, geen centje pijn meer.

Antiek (7 augustus 2013)

Terwijl we gezellig op het terras zitten met de halve familie en vrienden uit West Friesland, wordt er aan de deur gebeld en staat er een man voor de deur die we kennen als (hobby) antiekhandelaar van een aantal dorpen verderop. Hij was al eens eerder aan de deur geweest en had ons verteld dat hij nog oude deurklinken had, we moesten maar eens langskomen in zijn winkel. De winkel bezoeken stond eigenlijk op het programma voor deze vakantie, echter hij was ons voor, en nu staat hij bij ons op de stoep. In zijn auto een kastje, een bijzonder kastje want het schijnt uit het oude Gasthuis gekomen te zijn, en nu komt het dus weer terug.

Orginele kast kamer 6

Hij hoeft er niks voor te hebben, hij wil schoon schip maken en is gestopt met roken, drinken en verzamelen, dit alles voor "der Liebe". Zijn vriendin is weggelopen en hij zet alle zeilen bij om haar terug te winnen. Ik wou hem nog een fles wijn geven maar dat lijkt me niet gepast nu, maar iets anders verzinnen dus, rode rozen uit Amsterdam wellicht.

Later lopen we in het bos, en vertel ik net aan Ger en Thea dat je maar zeer zelden iemand tegenkomt hier in de bossen, komt er prompt een mountainbiker voorbij, even later gevolgd door een auto, die waarachtig nog stopt ook. Stapt de antiekhandelaar weer uit, dit maal met nog een kastje, de deurklinken en allerlei borden en vazen. Of we die ook willen hebben, hij brengt het wel even naar ons huis, dat doet hij liever dan naar de stort brengen. Later volgen nog drie kasten, een buitenlamp en diverse andere dingen, wellicht gewoon maar een antiekwinkel beginnen dus.

Gasthaus Schwartzenau (9 augustus)

In Stünzel staan er altijd wildvreemde mensen voor de deur, die het huis nog kennen van vroeger toen er nog wilde feesten werden geven in de Glitzerbar in de kelder, of mensen die het kennen uit de krant, of lezers van deze blog zoals deze keer een West-Friese motor club die het hele gebeuren eens even in het echt kwamen bewonderen.

Zondags stopt er een man op een motor voor de deur, en zegt dat hij een vergelijkbaar Gasthaus heeft. Het bouwjaar van zijn Gasthaus is 1908, de onze is in 1912 grondig gerenoveerd. We komen aan de praat over details, en al snel geef ik de man een rondleiding, hij herkent o.a. de trap, deuren, en ook de indeling van de kamers. Vrijdags en zaterdag is hij open, en serveren ze traditioneel schnitzels. Een vrijdag later, rijden we toeristisch via de prachtige route Diedingshauzen, Alertshausen, en Elsoff naar Schwartzenau. Vlak voor de brug over de Eder ligt het Gasthaus, wat is het mooi gelegen zo aan de rivier en tegenover het Jachtschloss.

We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar, en krijgen een rondleiding. Inderdaad treffen we dezelfde trap, alleen iets smaller, maar wel dezelfde kleuren. Ook heeft hij nog veel authentiek meubilair, dat bij ons helaas verloren is gegaan. Verder leuk om het café gedeelte, dat ook een voor en achter kamer heeft, in actie te zien. We eten lekker schnitzels terwijl de stamgasten langzaam binnendruppelen en zich aan de bar nestelen. Ik kan me nu een stuk beter voorstellen hoe het er vroeger in ons Gasthaus aan toe zal zijn gegaan.

Wisseling van de wacht

Een week na ons komen Karin, Jessica, Marijke en kinderen, Paul en Anja en zijn mijn zwagers weer naar huis. Mijn zus, man en kinderen rijden vanuit Vogezen ook nog even langs Stünzel en zetten de tent in de tuin op. We eten met best wel een grote groep met aansluitend kampvuur en hopen op een sterrenregen (Perseiden), maar we zien niet veel, tenminste minder dan ik van te voren had verwacht.

De groep wordt onderhand zo groot, dat we onderhand op een echt hotel gaan lijken. Qua planning heb ik wel geleerd, om volgende keren beter de aankomst en vertrek data te plannen. Er zat nu meer overlap in dan aanvankelijk de bedoeling was. Ook stellen we boodschappenpot in om de huishoudelijke kosten te dekken. Volgende keer moeten we ook maar eens over kook-, boodschap-, afwas- en schoonmaakroosters gaan denken, wel zo duidelijk.

Dagtripjes

We maken verder diverse leuke dagtripjes naar Feudingen, Biedenkopf, over het Rothargebirge naar de hoogste top: Kahler Asten waar je prachtig uitzicht hebt over de hele regio, je kan Stünzel zien liggen. We bekijken verder Winterberg, en concluderen dat het een totaal uit zijn krachten gegroeid dorp is dat  zijn ziel heeft verloren, lijkt in de verste verte niet op de andere dorpen in Sauerland/Wittgenstein.

Met een oude Zwitserse postbus uit 1951 gaan we net als vorig jaar met het hele Stünzel dorp met een dagtrip naar de Brückermühle. Dit is een oude watermolen aan rivier Ohm aan de voet van de Amöneburg. Tegenwoordig wekt de molen stroom op, fungeert het geheel als een bio-winkel en restaurant. Na een lekkere lunch rijden we met de bus naar de stad bovenop de berg, en genieten we van het uitzicht, de mooie stad en heerlijke ijsjes. Terug rijden we via een prachtige route naar Stünzel, ook nog via een museum waarvan me de naam even is ontschoten.

Onder begeleiding van buurman Heinz gaan we een dagje naar universiteitstad Marburg. Deze stad heeft erg bijzonder vakwerk en is o.a. bekend ook van de gebroeders Grimm  en doet inderdaad een beetje sprookjesachtig aan. De stad heeft een kasteel bovenop een berg, diverse leuke winkeltjes een restaurants. Recht tegenover de stad een toren die lijkt op de toren in de film: The Grimm Brothers, helaas nu niet van dichtbij gezien, maar Marburg gaan we zeker nog vaker bekijken.

Marburg vakwerk

Marburg vakwerk

BLB Live

In de hele maand augustus zijn er iedere week live rock concerten op het centrale plein in zowel Bad Laasphe als Bad Berleburg. Als oud organisator van het On(w)ijs Festival was ik wel benieuwd naar het BLB-Live gebeuren, dus wij er heen. Het plein was goed vol, maar er speelden helaas alleen maar cover bands, zelf houd ik meer van bands met origineel eigen werk. Sfeer was in ieder geval goed en gezellig was het ook. Vermeldenswaardig is het entree systeem, in principe kun je alles gratis zien, wil je echter wat drinken dan moet je een beker kopen van vier euro, die beker is dan wel geldig voor alle concerten in de reeks. Wellicht een idee voor andere festivals.

Keukenkachel

Als laatste wapenfeit moet ik toch nog even Gandalf van het ecologieforum bedanken die met zijn scherpe blik opmerkt dat de keukenkachel niet in orde is. Blijkt namelijk dat er een compleet stuk rookkanaal is afgesloten met een ingemetselde steen die daar niet hoort. Na het verwijderen van de steen wordt de oven goed warm en verstoken we nog maar een kwart van de normale hoeveelheid hout per kookbeurt.

Mooie ondergaande zon in de achtertuin

Gasthaus nu ook camping

Nu het zomer is wordt het Gasthaus weer volop benut, net als in de hoogtijdagen. In de tot nu toe heetste week van jaar bivakkeren mijn zwager Sicco en zijn dochters er, samen met zijn Nederlandse buren en de kinderen, lekker een week met zijn zessen in het huis.  Omdat zij totaal niet kunnen stil zitten, hebben zij maar even de gehele zolder leeg geruimd en volledig schoon en kaal opgeleverd. Dit is echt een ongelooflijke prestatie, er lag ongeveer een 15 cm dikke laag duivenstront,  een enorme bult puin en hout, en het was er die week echt zeer heet. Ik had niet kunnen dromen dat deze rot klus gedaan is, petje af mensen.

Helemaal schoon, geweldig!

ruimers in actie

De zolderruimte blijkt  nu echt een mooie ruimte waar je in potentie nog veel mee zou kunnen doen. Ik denk aan een extra kamer, alsof we er nog niet genoeg hebben, maar dan zal wel eerst de duivenstront stank er uit moeten. Verder kun je er nog flink wat warmte oogsten, de pannen worden enorm heet aan de binnenzijde, genoeg warmte om in de zomer een boiler mee te vullen denk ik. Met die afgevoerde warmte kan zou je dan de kamer weer koel kunnen houden, en verder dan lekker  douchen met het warme water. Of wat te denken van een inpandige windmolen, ik heb er nog nooit een gezien, maar er schijnt mee geëxperimenteerd te worden. Wie wil, kan er een komen bouwen naar eigen inzicht, ik stel mijn zolder 5x12m beschikbaar. Verder kan je de zolder natuurlijk ook als opslag gebruiken, van ongebruikte spullen, maar dat is wel een heel saaie functie.

Even weer chronologisch verder, donderdagavond kwamen wij dus met zijn vijven in Stünzel aan en konden we gelijk aanschuiven bij het kampvuur, heerlijk. Laat naar bed, en ook vroeg weer op want Herbert de metselaar was er weer om de laatste voegen dicht te smeren van de schuur.  Maar mooi op tijd om nog even naar de bakker te gaan voor verse broodjes.

In de loop van de vrijdag vertrekken Sicco en consorten en komen er een aantal mensen  die ik weer  ken via het ecologie forum. Verder komen de onderhand andere vaste Stünzelgangers, mijn zwager Anne Bouke en Karin en kinderen. Dan komen nog op terugweg vanuit Hongarije de ex van mijn zwager en vriend hun zoon afleveren.  Ze besluiten maar een nachtje te  blijven en dat brengt dan de teller op 19 mensen slapend in het huis, een tent en een caravan, mini camping Stünzel is een feit.

Mini camping Stünzel

Zaterdag weer een wisseling van de wacht, tien mensen gaan weg en  negen komen weer terug. We zitten en eten weer aan lange tafels in de tuin, kampvuur er bij, reuze gezellig precies wat we vroeger altijd op campings zochten en nooit vonden, dit stukje droom is alvast gerealiseerd, en dat al meerdere keren achter elkaar. We hebben ook wel mazzel met het weer, het is heerlijk zomer, de nog steeds verse herinneringen aan bergen sneeuw beginnen nu wel op de achtergrond te raken, al doemt er af en toe nog wel een witte den op in gedachten.

Dat is dan gelijk een mooi bruggetje naar het serieuze gedeelte van dit weekend, want de ecologen waren op bezoek. Ik had ze uitgenodigd om eens te filosoferen over de do's and don'ts in dit gigantische project. Ben inmiddels al wel begonnen met het aanleggen van leidingen voor het temperierungssysteem, maar er bleven toch  nog wel een hoop open vragen en dan is ieder advies welkom.

Grote centrale vraag van de dag was hoe de energie op te wekken, die nodig is om het pand op de basis temperatuur van 14 graden te houden, in de lente, herfst en winter. Wij komen uit op een benodigde hoeveelheid van 46.000 kilowatt per jaar. Was eerst mijn plan dit elektrisch op te wekken, hier ben ik nu wel van af gebracht, dat zou echt een vermogen gaan kosten aan stroom, tenzij je je eigen windmolen hebt, maar dat is geen optie. De gedachte is nu toch maar pellets te gaan gebruiken of houtsnippers als we er niet zijn, zijn we er wel, dan doen we aan houtstook. Ga nu op zoek naar een dergelijke ketel, er schijnen zelfs combinatie ketels te zijn, die zowel houtsnippers als pellets aankunnen, tips welkom.

Verder punt was het advies om de schoorsteenbuis van een RVS binnenbuis te voorzien, is veiliger en voorkomt condens en teer dat naar binnen trekt.  Vorig jaar had ik hier al een bedrijf voor, maar zij kwamen nooit opdagen. Ga ze nog een keer vragen, en als ze dan nog niet komen doe ik het zelf.  Punt met de schoorsteen is wel, dat er in dan in de kelder pellets worden gestookt, en in de kamer hout. Nu schijn je wel meerdere apparaten op een schoorsteen te kunnen hebben, mits ze maar hetzelfde type brandstof verbranden. Pellets zijn natuurlijk hout, dus wellicht kan het, ik moet dit echter nog checken met de almachtige schoorsteenveger.

Heb echt ontzettend veel geleerd van de ecologen, en ook leuk dat ze nog iemand mee hadden die een dergelijk monument in België bezit dat hij ook met temperierung wil gaan verwarmen.  Vind het erg leuk om zo mensen te ontvangen en kennen te leren, dat was precies een van de doelen van het huis, een fijne plek waar je met gelijkgestemden kan afspreken en filosoferen en ook nog veel leert. Vond het erg geslaagd, en wil deze formule wel verder gaan uitbouwen.

Trampoline bij zonsondergang

Er waren veel kinderen dit weekend, en daarom hadden we met veel passen en meten de trampoline mee kunnen nemen in de auto, groot succes natuurlijk want daar houden kinderen van. Verder valt me op dat kinderen zich behoorlijk vermaken zo zonder internet. Opeens veel aandacht voor kampvuur, spelletjes, fietsen, ravotten en zo voort.  Kan me nog herinneren dat we enige jaren terug zochten naar campings met wifi, nu moet ik er echt niet meer aan denken, zo veel leuker als de kinderen gewoon spelen en meedoen, en niet zich terug trekken in een virtuele wereld.

PS. ik heb weinig foto's gemaakt, als jullie nog leuke foto's hebben stuur ze dan op.