Waarom wil je dit?

Waarom ga je een oud vervallen huis in Duitsland opknappen?
Waarom een bouwval in een klein dorp?

Waarom Duitsland en niet Frankrijk ?

Waarom wil je dit ?

Zomaar een lijstje van vragen die we bijna dagelijks gesteld krijgen.  Iedereen blijkt wel te dromen van een romantisch huisje ergens op een idyllisch plekje. Maar tussen droom en daad en zit een hele grote vaak onoverbrugbare kloof, bestaande uit "ja maar", "stel dat", "eerst nog", "als ik later groot",  die er voor zorgen dat de droom nooit uit komt.

Panorama Stünzel

Toen we er eenmaal achter kwamen dat je in Duitsland wel heel goedkoop een huis met grond kan kopen, kwamen wij uit de droomstand en al wakker wordende beseften we dat we een droom kunnen gaan verwezenlijken.  Hiermee is dan ook gelijk één van de vragen beantwoord, in Duitsland kan je goedkoop droomhuizen vinden, in Frankrijk of België en zelfs Tsjechië zijn de huizen stukken duurder. We werden wakker toen we een hartstikke leuk boerderijtje vlakbij de Harz vonden voor 12.000 Euro, natuurlijk moest er veel gebeuren, maar het was wel bewoond geweest tot voor kort, en dat betekent dat je het kan benutten, zeker als je een beetje handig bent.  Had het huis nabij de Harz bijna gekocht alleen al vanwege de plaatsnaam "Gröningen", omdat we zelfs oorspronkelijk uit Groningen (NL) komen leek het ons wel leuk te kunnen zeggen dat we weer een huis in Groningen hebben.  Het huis had alleen geen grond, en is daarom is het verder niet doorgegaan.

Er zijn ook mensen die Duitsland maar een vreemde keuze vinden vanwege het klimaat en allerlei andere vooroordelen. Het klimaat is voor ons niet echt een probleem, van hitte houden we niet en qua zonnige dagen zitten we blijkbaar best goed, want we hebben al vele weekenden blakende zon gehad, terwijl het in NL stortregende. De meeste vooroordelen, zijn precies wat het woord al zegt, een vooroordeel, in werkelijkheid blijken dingen vaak heel anders en veel positiever.

Fikkie steken

De Duitsers zien ons Nederlanders overigens graag komen, toen we nog in de "droomhuis gezocht" modes waren, kregen we regelmatig persoonlijke brieven van burgemeesters om hun dorpen en huizen aan te prijzen. Ook werden (e worden) we door iedereen in Duitsland gesteund, zowel door personen als door instanties.  Mensen vinden het geweldig dat het monumentale huis is gered van de ondergang, en proberen ieder op hun eigen manier ons hierin te steunen, hartverwarmend! Speelt natuurlijk ook mee dat we de taal kennen, wellicht zouden we in Frankrijk ook gesteund worden maar hadden we het niet begrepen vanwege de taal.

Ghostbusters zijn gebeld!

Is het leuk om altijd maar aan je droomhuis te moeten werken ? Ieder weekend is een klusweekend en iedere vakantie een klusvakantie. We hebben afgesproken dat het klussen geen verplichting moet worden, en tot nu toe werkt dat allemaal prima. We gaan ook wel eens gewoon relaxen en lekker in het bos lopen. Al betrap ik me er zelf vaak op, dat ik toch nog weer wat doe, vind het nu eenmaal leuk om te doen en kan niet erg lang stilzitten blijkt.  Het is natuurlijk ook fijn om zelf dingen te creëren, en de bouwval langzamerhand te zien veranderen in  een droompaleis. Je kan alles wel uitbesteden, maar daar zou ik een stuk minder lol aan hebben.

Het klussen zelf is dus onderdeel van de lol. Valt me ook wel op dat heel veel anderen (vooral mannen) dat ook erg leuk vinden, en heel graag een dergelijk klusweekend of klusvakantie houden. Lekker overdag klussen, en 's avonds gezellig biertje en lekker eten rond het kampvuur.  Kennelijk geeft dat veel meer voldoening dan een beetje aan het strand hangen of voor de tent te zitten.

Dan is er nog een extra factor die ons drijft, we willen graag onafhankelijk worden. Je eigen waterput, je eigen stroom opwekken, zelf warmte opwekken, je eigen eten verbouwen, enzovoort. Klinkt allemaal heel idealistisch, maar als je goed nadenkt over alle keuzes die je doet, dan blijkt het allemaal helemaal niet zo ver gezocht. Gebruik je wilskracht en doorzettingsvermogen en je kan veel meer realiseren dan je zelf ooit voor mogelijk had gehouden.  Dit project biedt ons de mogelijkheid dit langzamerhand allemaal te gaan doen.

De betere straatnamen

Verder wil ik ook nog noemen, dat je zo ontzettend veel bijleert met zo'n project.  Ten eerste leren we veel over Duitsland, de Duitse taal, de geschiedenis van het land en de streek. Omdat je werkt met de mensen aldaar leer je ook hun werkmethodes en gewoontes. Dan leren we ook nog van alles op het gebied van bouwen, vakwerk, leien, 1769 en 1912 bouwmethodes. Speciaal wil ik nog een even het ecologieforum noemen, waar ik inmiddels al zeer veel kunde heb opgedaan op het gebied van warmtetechniek. Kan zo de tentamens bouwkunde doen van dochterlief op de TU Delft.

En als laatste leren we natuurlijk ontzettend veel leuke en lieve mensen kennen in NL, BE, D die spontaan meehelpen met bouwen, klussen, koken, spullen en adviezen. Het oude Gasthuis wordt steeds meer een nieuw Gasthuis waar mensen elkaar (hernieuwd) ontmoeten en beter leren kennen. En dat is dus erg leuk om te kunnen bieden en mogen meemaken.

"Platteland"

De steiger is half weg!

De buurman melde mij zojuist via zijn kleinzoon dat de steiger weg is aan de zuid- en oostkant, zodat we nu  het schilderwerk en de gerenoveerde leien in volle glorie kunnen zien.  Prachtig!

De laatste keer dat er geverfd was was in 1972, hetzelfde jaar dat de CV ketel is vervangen.De schilder, "Ludwig", had boven het hoogste raam op het afdakje zijn naam en datum gezet. Inmiddels staan daar nu ook de namen van de andere schilders.

Er was dus veertig jaar niet geschilderd en het verfwerk zag er dan ook niet meer uit. Je zou dus verwachten dat al het houtwerk nu ook wel rot zo zijn, echter niets van dat gelukkig. Op een paar kleine plekje na was al het hout nog goed en keihard. Dit komt volgens mij door het feit dat alle daken een meter overstek hebben, en er dus relatief maar weinig water op de kozijnen drupt. Verder komt daar nog bij dat het op die locatie in Stünzel maar nauwelijks waait, en de regen praktisch altijd recht naar beneden valt. Dit geheel in tegenstelling tot onze West Friese woonsituatie waar het vaak altijd waait stormt.

Drie weken waren de schilders bezig met schuren, plamuren en verven. Ze werkten zes dagen per week lange uren. Er zijn 41 ramen, en ik dacht in mijn naïviteit dat ze wel in een week klaar zouden zijn. Dat duurde dus iets langer, maar het resultaat mag er zijn. Eigenlijk hadden ze na de dakrenovatie moeten komen, maar omdat die werd uitgesteld en het daarna weer te laat in de herfst zou zijn om te verven, hebben we ze toch maar niet afbesteld. Gevolg is wel dat we her en der dus nog wat beschadigingen moesten bij stippen.

Toen de kozijnen af waren, zag het stuc- en vakwerk er natuurlijk niet meer uit, dus werd al ras besloten dat dan ook maar te doen. Vervolgens kom je er achter dat allerlei stukjes stucwerk los zitten, en dus ook gerepareerd moeten worden. Daar hebben we, joah joah, Herbert der Maurer voor! Het stucwerk werd weer strak door Herbert opgeleverd en daarna door Christa en Stefan schitterend in de verf gezet.  De finishing touches (hoe zeg je dat in het Duits) werden in oktober door Aafke, Marjolein, Karin, Jip, Paul, Anne Bouke, Cor en mezelf gedaan.

Het lei-werk is vakkundig "ineinander gefuttelt"  door Heinz, Paul, Ekko, Sicco en mezelf. Dit heeft wel heel veel dagen werk gekost, omdat restaureren in rare houdingen op rare plekken, met rare maten, met rare gaten nu eenmaal tijd vreet. Alles apart opmeten, passen, meten, breken, opnieuw........ Al doende leert men en met passen en meten gaat de meeste tijd versleten, ook in Duitsland dus.

Het  bleek dus dat de oude "Schiefers" een andere maat hebben dan de hedendaagse. Van Heinz hebben we geleerd hoe je die oude leien netjes verwijderd zonder dat alles meekomt, daar hebben ze speciaal gereedschap voor. Vervolgens moet je dan zo'n moderne steen op maat maken, er een aflopend randje aanmaken, en dan als laatste er twee gaten in slaan voor de spijkers/schroeven. Doe je het verkeerd dan breekt je steen, maar je krijgt er al snel handigheid in. Uiteindelijk bijna 400 "Oxen Tungen, Ortsteinen en Spitzenwinkels" vervangen, ja iedere steen heeft een aparte naam, en er is een linker en rechter versie.

De noordkant leien zijn echter zo slecht dat deze geheel worden vernieuwd, door profi's  in het voorjaar, daar staat de steiger nog. Als een lei oud wordt wordt deze zacht en bros, een tikje er tegen en ze vallen als poeder uit elkaar. Zo'n hele wand opnieuw be-leien (bestaat dat ?) is wel een enorme klus, het hout wat er achter zit is door ouderdom hard geworden en wordt ook verwijderd om het plaatsen van nieuwe makkelijker te maken.

Hier boven oude en nieuwe handtekeningen van de schilders.

Oud en Nieuw

In 2012 maar liefst 1400 unieke bezoekers waarvan de 60% ook nog eens regelmatig terugkomt op mijn blog. Best veel, al zeg ik zelf, en ben er erg blij mee. Belangstelling vanuit de hele wereld, zelfs iemand in de Filipijnen die regelmatig leest en commentaar geeft, leuk!  Verder zijn er vaak bezoekers die lezen via Google Translate uit Duitsland, Frankrijk, Canada en USA , erg benieuwd wat zij dan te lezen krijgen, of het verhaal "von diese verückte Holländer" nog een beetje klopt na de interpretatie van vertaalmachine ?

Ook de advertenties doen het goed, heb in 2012 maar liefst 4 Euro en 97 cent verdiend, dus het duurt niet lang meer en ik kan de hele verbouwing uit deze inkomsten betalen.  5000 keer werden ze getoond en maar liefst 14 keer werd er op geklikt, dat is een niet al te hoog doorklik percentage zullen we maar zeggen. Wel moet ik vaak lachen om de soort advertenties die worden getoond. Het algoritme probeert aan de hand van het blogartikel bijpassende advertenties te vinden. Dus als je schrijft over kou in huis, krijg je advertenties over vliegvakanties naar warme oorden, alsof ze je aanraden er mee op te houden. Soms gaat dat ook helemaal mis en dan krijg je stratemakeroffertes als je schrijft over kerstbomen en winter.

De laatste dagen van 2012 hebben we met zijn zevenen gezellig doorgebracht in het huis. Mooi droog wandelweer, maar helaas geen pak sneeuw.  Het bos is alle jaargetijden mooi, nu deze tijd is het er heerlijk stil en heb je prachtige doorkijkjes omdat de blaadjes weg zijn. Op één van akkers kwamen we, volgens mijn zwager, zeer veel sporen van everzwijnen tegen. Helaas de beesten zelf niet gezien.

Verder hadden we het lekker warm in huis met behulp van twee stookploegen, die de keuken en kamer tegen elkaar op aan het stoken waren. De keuken heeft uiteindelijk gewonnen met 26 graad en de kamer werd tweede met 24 graad. De beoogde 31 graad op de 31e december is helaas niet gehaald, maar ook Januari heeft een 31e.

Wat ook hielp om de boel warm te houden is een groot op maat gemaakt gordijn, achter de voordeur. Daarnaast hadden we een petroleum stel in de gang branden, zodat de overgang kamer/gang/keuken niet meer een al te grote temperatuurval is. 's Nachts gebruiken we nu bruinkoolbriketten, daardoor is de kachel 's morgens wel afgekoeld maar nog steeds warm en snel weer op te stoken.

De laatste dag van 2012 's avonds gezellig 'angezeten' met de Duitse buren. Zij kwamen aan met wijn, champagne, stookhout en de Duitse variant van oliebollen. Samen met onze zelfgebakken Hollandse oliebollen, beslag rijst goed naast de kachel, en andere hapjes een heel gezellig afsluiting van 2012. Daarna het nieuwe jaar ingeluid met vuurpijlen en rotjes, ook dat is in Duitsland net als ons in NL de gewoonte.

Gelukkig nieuwjaar ! Viel Glück zum neuen Jahre!

Gordijn achter voordeur.

Stoken in de keuken

Stoken in de kamer