Rooms 1 and 2 Retro Recyle Retreat

Rooms 1 and 2 Retro Recycle Retreat, renewed, restyled and renovated. Niet dat ik nu een Engelstalige blog ben begonnen, maar deze alliteratie zat al en tijdje in mijn hoofd en wil ik u niet onthouden, het is tevens een mooie introductie over de vorderingen gemaakt in deze kamers.  Het renoveren is begonnen in januari en is al vaker  besproken, we naderen inmiddels de voltooiing, mwah, afwerkingsfase.

Terugblikkend kunnen we nu al stellen dat er tijdens de bouw van de keuken en badkamer er ontzettend veel materiaal is hergebruikt (hoe ecologisch bouwen we) en dat betekent weer dat er aan elk onderdeel weer een recycle verhaal verbonden is.  Immers wij gooien bijna geen bouwmateriaal resten weg en verwerken alles weer op een ander plek. Verder halen we overal restpartijtjes op, vooral mijn vrouw is hier goed in en komen allerlei mensen ons restmaterialen brengen in Nederland en Duitsland.

Recycle keukenblok

Bij binnenkomst in kamer 1 zie je gelijk links een aanrecht plus kraan dat uit het huurappartement van Bert komt en is vrijgekomen bij een renovatie.  Daarboven prachtige gele tegels uit een restpartij met vele gebroken tegels, kennelijk een pallet laten vallen. Boven de tegels zitten kasten gemaakt van een oude bedombouw, opgehaald door Aafke en haar broer bij een nicht in Nijmegen. De vracht was zo zwaar en het regende zo hard dat de aanhanger er bijna met de auto vandoor ging. Het verhaal was te mooi om de kast niet te gebruiken en hij stond al vijf jaar leeg in de weg in de kamer 1, dus eindelijk opgeruimd en hergebruikt.

Verder is het aanrecht is verlengd met een stuk aanrecht plaat uit een ander oud aanrecht, ook dat stukje hout stond al jaren bij ons op zolder in Spierdijk. Ook diverse andere latjes en plankjes en zelfs een stukje gipsplaat  uit Spierdijk zijn gebruikt om het gat in het plafond in kamer 2 te dichten.

Wastafel en WC

Douche

De badkamer bestaat uit nieuwe formaldehyde-vrije öko OSB platen, een ijzeren douchebak van een Duitser aan de andere kant van Sauerland, een hergebruikte kraan, wasbak en siphon uit het Gasthaus. Daarboven een planchet geschonken  door Saskia.  Verder zijn al het gebruikte hout en heel veel schroeven overblijfselen uit eerdere klussen en inmiddels in deze kamers verwerkt, dat ruimt lekker op. De deur van het badkamertje is de oude tussen deur van de dames WC in het trappenhuis en zelfs het retroslot zit er weer in. Alles mede dankzij Bert die wel van dat soort klussen houdt.

Nieuw zijn wel de waterleidingen, stopcontacten, het toilet en de douchedeur. Verder gebruiken we nieuwe stroomkabels want wat er zat is levensgevaarlijke oude troep die zwaar over de datum was. In sommige oude koppelingen vinden we verkoolde en zwart uitgeslagen resten, dat moet op overbelasting duiden en/of onder gedimensioneerde kabels. Ze zullen vroeger wel veel met elektrische kacheltjes hebben zitten kloten in het koude huis, kamer 1 en 2 waren namelijk het appartement van de vorige eigenaar en Gasthaus uitbater: Kurt Grubner en zijn vrouw.

Retro behang

Op de muur rechts bij binnenkomst het originele oude behang, denk uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Het was al gedeelte van de muren getrokken maar Mona heeft alles weer netjes bijgewerkt met restjes. In de andere kamer de getamponneerde muren die we misschien kunnen restaureren en de twee deuren nog in de originele 1912 kleuren, die houden we zeker zo.

Qua inrichting zullen we oude lampen en meubels uit de 50'er en 60'er jaren gaan gebruiken. Een deel hiervan zal uit het huis van ouders komen. Maar eerst nog maar even schilderen voordat we aan de inrichting beginnen.  Voor seizoen 2018 kunt u het "Retro & Recycle Retreat" alvast boeken.

Behang losweken in kamer 2

PS. excuus voor de vage foto's, er is iets mis met de camera of mijn bril.

De dood kruist iets te vaak mijn pad

Mijn ouders op bezoek

Het is al enige tijd stil op deze blog, sommigen denken hij is op sterven na dood, er zijn echter goede redenen voor de blog stilte.

Het begon in het voorjaar van 2017, het appelboompje dat we van de dorpsbewoners als welkomstgeschenk, blijkt ook na de reanimatie in de herfst dood.  Op zich een slecht teken, want dit jaar zitten we er precies vijf jaar en dat zou reden tot een feestje moeten zijn. Het feestje stellen we nog maar even uit want rampspoed komt nooit alleen.

De appelboom wordt geplant in  2013

Na het dode boompje kregen we te maken met een half dode auto bij Berlijn en niet lang daarna was ook de andere auto rijp voor het autokerkhof. Reparaties, wachten nieuwe auto zoeken het kost allemaal zeeën van tijd en we zijn hier nog niet klaar  mee.  Benzine en ik zijn geen vrienden, dat begon al met die Tomos brommer in 1975. Apparaten op brandstof ze gaan in mijn handen altijd stuk, in Stünzel hebben we inmiddels al een motormaaier, kettingzaag en bosmaaier versleten. Ben intussen bezig al deze apparaten te vervangen door elektrische varianten op accu. De E-auto laat echter nog wel even op zich wachten nog.

Vader en moeder in 2013

Een grotere shock is dat op 9 juni 2017 mijn vader op 89 jarige leeftijd  is overleden op de dag dat mijn vader en moeder zouden verhuizen naar een tehuis. De verhuizing en de zorg voor mijn moeder zijn hem teveel geworden. Het tehuis is uiteindelijk niet door gegaan en mijn moeder zit nu een ander verpleeghuis waar ze goed word opgevangen.Vier jaar  geleden in 2013 zijn ze nog een keer in Stünzel wezen kijken wat ze prachtig vonden, ik schreef toen dit artikel.  Ben erg blij dat ze het projekt en de plek nog bewust hebben meegemaakt.  Veel van hun spullen zullen een tweede leven krijgen in het Gasthaus nu wij druk zijn met het ontruimen van het ouderlijke  huis.

Donderdagavond reed ik weer een keer naar Stünzel waar Bert en Mona Liza momenteel langere tijd verblijven. Dus het is niet zo dat er niks meer gebeurd, het is meer dat ik momenteel weinig tijd en inspiratie heb om een verhaaltje te typen. Alles loopt een beetje door elkaar in mijn hoofd en met de concentratie is het ook al niet best.

Alleen in een busje vol spullen en tegels voor de douche in kamer 1 hoorde ik via de Duitse radio (Eins live) dat Chester Bennington, de zanger van een van mijn favorite bands, zich zelf het leven had genomen. Drie week geleden had ik ze nog gezien op Rock Werchter, sterker nog zij waren de reden dat ik vorig jaar november direct kaarten had gekocht toen ik hoorde dat Linkin Park zou spelen. De Duitse radio paste de programmering direct aan en draaide de restende drie uur van de rit voornamelijk nog Linkin Park als eerbetoon. Ik mooi lekker meebrullen alleen in de auto, al greep het me wel aan af en toe.

Om toch positief te eindigen de schimmel die al witte kozijnen grijs laten kleuren aan de buitenkant is plotseling overleden en het verfwerk wordt weer helder wit, ooit wonnen we er een gevelwedstrijd mee.  Soms is de dood ook  mooi en hopelijk de toekomst ook weer. Volgende keer weer verbouw nieuws.