Herfsttradities 2016

Afgelopen weekend bouwden we de tweede biomeiler in Stünzel, daar komt nog een aparte blog over, deze blog  is een kort verslag van de heerlijke herfstvakantie die we een week eerder hadden. De weergoden waren ons bijna de hele week goed gezind, en dat gaf ons mooi de gelegenheid het huis weer winter klaar te maken en allerlei andere typische herfstklussen te doen.  We hadden een hoop aanloop van familie, kinderen, vrienden en vrienden van de vrienden, al met al 17 mensen gezien die week, en dan tel ik de Stünzelaars nog niet mee.

Lekker herfst, wandelen en genieten.
Links onder de marterdrol.

Winterklaar 

Houtstapels

Een van de tradities in de herfstvakantie is het winterklaar maken van het huis en de tuin. Het droge hout is naar binnen gebracht zodat het voor het grijpen ligt. Hopelijk hebben we genoeg want er gaat ongeveer een kruiwagen per dag door heen  en dat is aardig wat. Verder lag er nog een hele bult ongezaagd en ongekloofd hout, dat hebben we dus als stoere kerels (Martin, Sicco en ik) even opgelost.

Boven het plafond van het trappenhuis hoorden we van de zomer getimmer en gerommel, en er lag isolatiemateriaal op de trap, vermoedelijk zat of zit er een Marter. In het kader van het tocht dicht maken hebben we gekeken of de marter er misschien toevallig zat, echter we zagen echter alleen een drol liggen. Ekko heeft er een heleboel extra isolatie ingestopt, en hopelijk helpt dit om de marter even buiten te houden. In het voorjaar maar een (houten)steiger bouwen aan de buitenkant, en de vermoedelijke ingang dichtmaken.

Verder hebben we de steiger achter opgeruimd zodat we volgend jaar daar weer verder kunnen met het maken van ramen en luiken. Tegen stuifsneeuw hebben we oud zinkwerk weer vastgezet, en een schot geplaatst in het rotte raam.

In huis heeft Aafke op diverse kamers en gangen gordijnen opgehangen, dat gaat ook weer helpen tegen warmteverlies.  Alle ramen in de slaapkamers hebben nu ook werkende gordijnen, en niet meer van die gevallen die amper sluiten.

Ook de tuin is opgeruimd, het traditionele kastanjebladeren aanvegen is weer gedaan, en het traditionele tulpenbollen poten kwam ook weer voorbij (de muizen lagen stonden al op wacht). Minder leuk is dat het appelboompje dat we van het dorp hebben gekregen het niet goed doet. We dachten dat het de woelmuizen waren, maar dit bleek niet zo.  We hebben de boom uitgegraven en er bleken geen haarwortels meer aan te zitten, wellicht stond de boom te diep. We hebben hem nu minder diep terug gepoot, op hoop van zegen. Andere tips welkom, deze boom betekent veel voor ons.

Appelsap

Appelsap

Behalve appelbomen en Apfelkuchen hebben we ons, net als in 2015, ook beziggehouden met appels plukken in de boomgaard van Heinz de buurman. Met elkaar verzamelden we in een paar uur tijd een hele aanhangwagen plus nog enkele cementtonnen vol met appels. Deze appels hebben we zaterdags geperst en dat leverde 400 liter heerlijke appelsap op.  De appels werden geperst door de firma dassaftmobil.de, een leuk stel dat zelf ook al eens een biomeiler had gebouwd.

De resten van het appelsap persen hebben we ook weer meegenomen voor onze nieuwe biomeiler, we hergebruiken alles tegenwoordig.

Om ook onze Apple Macbooks en iPhone aan de gang te houden heeft Ekko nog het internetgebeuren gereorganiseerd, maar daarover had ik al bericht.

Verder deden we nog wat voorbereidingen voor het biomeiler project, ik wilde bijvoorbeeld onze eigen put gaan gebruiken voor het water, maar de put stond half leeg door de langdurige droogte. Onze krachtige pomp trok de rest van de put in een half uur leeg, onbruikbaar dus.

Het was een geslaagde vakantie, leuk dat jullie er allemaal waren, volgend jaar weer!

Wij hebben internet, praten hoeft niet meer

Internet op het Duitse platteland

Richtantennes op zolder

Aanvankelijk hadden we geen Internet in Stünzel, het bestond hier namelijk niet, en dat beviel prima want de mobieltjes waren onbruikbaar en dat was best gezellig.  In de afgelegen gebieden in Duitsland liggen alleen ouderwetse koperlijnen beheerd door de Deutsche Telekom, en hoewel je Internet kan krijgen, is de snelheid nog langzamer dan een ouderwets 56k modem (u weet wel dat piepende ding dat Internet belt), nog langzamer dan ISDN. Dermate langzaam Internet is alleen geschikt om email te lezen, maar verder te duur en onbruikbaar, we zijn we er maar nooit aan begonnen.

In 2013 veranderde dat en kwam er 4G in de regio, mede doordat de Duitse regering een programma heeft om het platteland versneld op Internet te krijgen zodat de achterstand wordt ingehaald. Dit is ook nodig voor de jeugd, want die moesten vrijwillig nablijven  op school om huiswerk te maken, omdat ze dat thuis niet kunnen doen vanwege het niet hebben van Internet. In 2013 maakte men  hier dus voor het eerst kennis met online shoppen, Youtube, Whatsapp en Faceboook, er ging een wereld open.

zes streepjes

Ook wij besloten in 2013 4G Internet te nemen, want zonder Internet is best wel lastig als je veel dingen moet opzoeken en uitzoeken. Het was alleen niet zo makkelijk als het klinkt, want Internet komt dan weliswaar tot Stünzel, echter niet tot ons huis,  Verder is er maar een provider en dat is Vodafone. Die kijken op de kaart, en zeggen dan dat je geen Internet krijgt omdat er geen dekking is bij jouw huis.

De  man van de Telekomshop in Kreuztal had echter een slim plan, en liet ons een heel weekend een 4G setje meenemen met buitenantenne,  omdat er wellicht toch wel iets van signaal was. Dit bleek inderdaad het geval, en de unit gaf 1 a 2 streepjes (van 10) signaal sterkte. Dit was dus technisch net genoeg voor functionerend Internet, maar niet genoeg voor de Vodafone bureaucratie. Dus moest de Vodafone administratie worden misleid. Dit heeft de beste man gedaan door de Vodafone router administratief te registreren op zijn eigen adres binnen het Vodafone bereik.

De nieuwe Wifi

De truc werkte en sindsdien hadden we dus Internet. Meestal gaat het goed en af en toe ging het toch mis, bijvoorbeeld met langdurige regen, stuifsneeuw of andere weersomstandigheden.  Ook waren er administratieve fouten waardoor we opeens weer administratief buiten het Vodafone gebied "woonden".   We kregen nog een keurig bedank briefje voor onze klant zijn, maar dat op het nieuwe  adres helaas geen Vodafone service was.

Om dat het slecht signaal hebben toch best wel irritant was hebben we vandaag twee richtantennes op zolder geplaatst, en nu hebben we zes streepjes ontvangst zelfs bij langdurige regen. De Vodafone router stond daardoor echter weer te ver van de huiskamer om Wifi te ontvangen en dat hebben we ondervangen door ook een zeer krachtige Wifi te plaatsen, waardoor je nu zelfs in de schuur bij de veranda nog Internet hebt.

Denk dat er een hoop bezoekers blij van worden, en dat zullen we gaan merken in megabytes per maand gebruik vrees ik. Momenteel betalen we 39 Euro per maand voor 15 GB, dat is best wel veel geld, en 15G is zo op met Youtube en Facebook met al zijn filmpjes die gelijk starten. We studeren nog op een permanente Facebook filmpjes blok, en een gecentraliseerde advertentie blokker dat scheelt ook weer een hoop onzin downloaden.

Zelfs bij de veranda Wifi ontvangst

De weg naar het eind van de wereld

Doodlopende weg, Yes!

De weg naar het eind van de wereld, is voor ons de weg naar Stünzel. Deze inmiddels vele honderden malen gereden weg is erg speciaal, met name de laatste kilometer. Na meer dan vier uur in de auto krijg je dan eindelijk het bord Stünzel rechts af 1 km. Dan rijd je stijl de berg op, volgt een verraderlijke scherpe bocht en dan staat er bord doodlopende weg Stünzel, ik hoor ons nog juichen toen we eerste keer dit bord zagen, precies wat we zochten een dorp aan het eind van een doodlopende weg.

De weg naar het einde van de wereld

Vervolgens is het nog 50 meter tot het bordje Stünzel, alwaar je verwelkomt wordt door een mooi bord en opgeleukt met verse bloemen en tegenwoordig een achter gebleven beeld van het houtkunst festival. Dan rijd je weer iets naar beneden een prachtige laan in, met bomen links en rechts. Wie goed oplet ziet rechts al ons huis heel even oplichten vanwege de blauwe luiken en het helwitte stucwerk.

De weg is altijd anders door de seizoenen heen, maar altijd mooi. Ik maak heel vaak foto's van de weg, en heb aantal  hier onder geselecteerd

Ooit was de weg kaal, er stond geen enkele boom. De dorps bewoners zijn enkele decennia geleden begonnen met het aanplanten van een grote variatie bomen, o.a. kersen, berken, esdoorn, te veel om op te noemen. Deze variatie zorgt voor een mooi laan effect dat op verschillende tijden in de seizoenen er totaal anders uit ziet.

Aan het eind van de weg staat als eerste huis aan de rechterkant ons Gasthaus, inmiddels ook wel het Blue Hotel genoemd,  kan niet missen. Dat aankomen dat voelt nog steeds als thuiskomen in een idylle aan het eind van de wereld.

De weg, ieder seizoen weer anders

Ook mooi bij nacht

En als je weg gaat deze typische Wittgensteinse zegswijze

En dan organiseer je een Biomeiler conferentie in je huis.

"Wat ga je met het huis doen ?", is een van de meest gestelde vragen.  Nou, bijvoorbeeld een conferentie organiseren omdat je Biomeiler twee jaar oud is, en volgens de theorie op zijn eind moet zijn. Omdat ik wel ideeën heb hoe het verder moet met deze in de prijzen gevallen biomeiler, maar omdat anderen misschien wel veel betere ideeën hebben. Omdat het gewoon leuk is met een clubje lekker te bomen over dingen die je leuk vindt. Omdat je zulke dingen dus kan doen in Gasthaus Stunzel, ons Blue Hotel.  En zo kon het gebeuren dat de Nederlandse stichting Biomeiler en onze Duitse vrienden van Native Power de "1st International Biomeiler Conference" organiseerden voor biomeiler bezitters.

De deelnemers

De weken hiervoor stonden al een beetje in het teken van de biomeiler conferentie, zo'n activiteit zorgt voor een extra duw om een en ander af te maken. Zo is de woonkamer gestuct en geschilderd, zijn alle kamers van gordijnen voorzien, is de boel weer eens flink opgeruimd en anders ingedeeld. We verwachten immers 18 gasten waarvan een deel bij ons zal overnachten in ons nul sterren hotel. Uiteindelijk komen er zelfs 21 mensen uit alle windstreken. We hebben een Fin, die een biomeiler heeft gebouwd bij -20 met vis resten en witte kool, Italianen die al sinds 2006 bezig zijn en zeer veel experimenteren, Oostenrijkers met een focus op compost, Zwitsers, Nederlanders o.a. de mensen achter de biomeiler met menselijk uitwerpselen, Chilenen, veel Duitsers, en de Amerikaan Gaelan Brown per Skype.

Silvia schetst er real time op los

Behalve een mooie geografische spreiding hebben we ook qua deskundigheid alles in huis, architecten, een doctor  in de meet en regel techniek, bodemdeskundigen, compost experts, elektronici, IT'ers, boeren, permacultuur experts. Verder is er onze top kok Aafke die in  haar eentje iedere drie dagen lang heerlijk ontbijt, lunch en diner op tafel zette. En niet te vergeten Silvia Machgeels die twee dagen lang aantekeningen maakte in de letterlijke zin van het woord, een prachtige real time tekening (info graphic) die precies laat zien wat er bedoeld werd.


Vorig jaar hadden we de Fin Risto Immonen op bezoek voor het internationale houtkunst festival. Als er dan weer een Fin op bezoek komt vraag je voor de grap of hij de man soms kent, en dan verwacht je niet dat hij zegt dat hij wel eens kluste bij deze kunstenaar, de wereld is klein. Nog een erg leuke ontmoeting was met een Duits architecten paar uit München, dat net als wij sinds een paar jaar een 17e eeuws vakwerk monument bezit als vakantiehuis, met daarin een tempierungs verwarmingssysteem (daar zijn er maar een paar honderd van), en een biomeiler. Daar moeten we dan tzt. ook maar eens een kijkje gaan nemen.

Biomeiler 2014, 2015, 2016

De biomeiler zelf doet het na twee jaar nog steeds erg goed en heeft een temperatuur van rond de 38 graden. Omdat de geiser stuk is gebuiken we de biomeiler als warm water voorziening, en iedereen melde ons dat ze heerlijk warm hadden gedoucht, sommigen moesten zelfs koud bijmengen. Toch gaan we eind van de maand de biomeiler vernieuwen. We gaan de inmiddels flink gekrompen bult leeg scheppen en het materiaal verder laten composteren in een tweede  bult. Ook in deze bult stoppen we slangen om de warmte te oogsten, de temperatuur gaat door dit omzetten weer een paar maand stijgen en dat komt  mooi uit vlak voor de winter.  De lege cilinder gaan we weer vullen met verschillende soorten biomassa en 5 lagen slangen, zodat we  meer warmte kunnen oogsten. Als je mee wilt doen met het opbouwen van de nieuwe biomeiler kun je je aanmelden via Native Power Duitsland of via mij.

38 C

De conferentie zelf was zeer geslaagd, doel was elkaar te leren kennen, ervaringen uit te wisselen en te komen tot een aantal standaard aanbevelingen, deze doelen zijn allemaal gehaald. Voor ons als Gasthaus bezitters  was het natuurlijk erg fijn om te ervaren dat we werkelijk in staat zijn om dit soort leuke evenementen te organiseren. Wie weet wat er nu allemaal nog meer gaat komen.

druk overleg

En zelfs de pers was er, mooie kop. Ik heet dus nu "Frank Scholten en Jan Scholten", in het zelfde stukje.

Siegener Zeitung - 7 Oktober 2016