Blog over de zoektocht naar een bouwval / opknapper in het buitenland (Duitsland, Wittgenstein), het ecologische opknapproces tot droomplek / droomhuis, en de ervaringen met een tweede huis in het buitenland.
Na vier jaar andere klussen werd het tijd om de woon- en eetkamer te schilderen. De kozijnen stonden al in de grondverf en afgelopen weekend waren dan muren en plafonds aan de beurt. Aafke heeft het oude 1912 ontwerp met lambrisering eigentijds ingevuld met onze geliefde kleur blauw. De schilder ploeg bestaande uit Jessica, Sarah, Aafke en mijzelf zijn twee en halve dag volle kracht bezig geweest om er iets moois van te maken.
Omdat we de woonkamer ook gebruiken om in te wonen, en omdat de oude kraakpand look ook wel is gaan bevallen, is het schilderen er lang bij ingeschoten, mede ook omdat dan alle meubels er uit moeten, en waar moeten we dan zitten? Uiteindelijk toch maar besloten een schilder weekend te organiseren, om dit achterstallige klusje te klaren en omdat er volgende week 18 biomeiler deskundigen op bezoek komen, die laat je toch niet in zo'n aftands voormalig hotel zitten.
Blue Hotel
Natuurlijk gaan er dingen mis, en vielen er hele stukken stucwerk van de muur. Het plafond dekt ook na drie keer verven nog steeds niet 100% en is wat streperig. Maar ook deze ik-vertrek-jank-momenten hebben we doorstaan. En met veel doorzettingsvermogen zijn alle muren gedaan, behalve die naast de kachel, zo houden we ook nog wat werk voor de volgende keer.
Behalve schilderen hebben verder ook nog Jessica's Geburtstag gevierd, heeft Aafke alle kamers heringericht en gordijnen opgehangen, hebben we heerlijk drie dagen buiten in de zon geluncht en de Chinees in Bad Laasphe bezocht. Alles uiteraard afgeserveerd met lekkere Bosch biertjes, wijn en Torte! Het was het waard, het is mooi geworden, het is nu een "Blue Hotel", zeer toevallig ook nog een van onze favoriete artiesten: Chris Isaak. Hij is bij deze uitgenodigd voor de opening.
Elke twee jaar is er in Bad Berleburg de traditionele Wittensteiner Holzmarkt. Hier presenteert de bosbouw industrie het nieuwe speelgoed, is er een braderie, zijn er de "lumberjack games" en is er ruimte voor houtkunst.
Martina Kreitmeier
Voor de kunst waren twee kunstenaars uitgenodigd die vorig ook schitterden op de 1e Internationale Holzkunst Festival in Stünzel. Omdat zo'n beeld maken uit een drie en halve meter lange eiken stam met een doorsnede van 80 centimeter een hele klus is waren de kunstenaars alvast een week eerder gekomen om bij ons in de tuin alvast het grove voorwerk te doen.
Wij zelf waren deze week niet aanwezig, maar buurman Heinz regelde het allemaal en stuurde regelmatig foto's per whatsapp, zodat ook wij op de hoogte bleven van de vorderingen.
Donderdagavond gingen we ook naar Stünzel, en door onoplettendheid misten we de afslag naar de A45. De navigatie stuurde ons vervolgens via een andere snelweg die echter wegens "bauarbeiten" na enige kilometers volledig gesloten was. Hierdoor dwaalden we bijna een half uur door Dortmund om uiteindelijk weer op de A45 te komen, maar als gevolg van deze omweg kwamen we pas heel laat aan. De volgende ochtend werden we echter alweer heel vroeg wakker geschud doordat er een LKW de kunstwerken uit de tuin kwam ophalen om ze naar Berleburg te brengen.
Met het prachtige licht van de opkomende zon ontwaarden we de twee schitterende kunstwerken van Martina Kreitmeier en Martin Bill. Nog snel een paar foto's, en weg zijn de beelden en het gevolg met een stuk of 8 zeer wakkere Duisters. Wij drinken eerst nog maar eens een koffie en realiseren ons dat we de kunstenaars helaas niet aan het werk zien, ons rest alleen een kuub zaagsel en brandhout.
Bijl werpen
Tijdens de Lumberjackgames zijn we getuige van het bijl werpen en zo snel mogelijk drie gelijke plakjes van een boomstam zagen. Zagen van boven naar beneden, dan naar boven en dan weer naar beneden. Dit is echt een serieuze sport en de deelnemer van team "Houtworm" won met gemak deze wedstrijd, volgende keer doen we ook mee, we gaan het hele jaar oefenen.
