De Pelgrim

Welkom Dominique

Het is al vaker gezegd, ook als we niet in Stünzel zijn beleven we toch dingen in Stünzel.  Ook afgelopen was dit weer eens het geval. Er had zich een reiziger gemeld aan de deur van het Gasthaus, de buren zagen hem en stonden hem te woord. De man vertelde op een pelgrimstocht te zijn en vroeg of hij mocht overnachten.  Via Whatsapp werd er aan ons gevraagd of dat goed was. Uiteraard stemmen we hier mee in, want pelgrims weiger je niet lijkt me.


De man komt uit Frankrijk en heet Dominique en loopt al jaren door heel Europa. Hij kwam nu van Schmallenberg en was onderweg naar Passau (Oostenrijk) om van daaruit naar Polen te gaan.  Hij heeft een alleraardigst  briefje achter gelaten in verschillende talen. De eerste zin is  Zweeds  (met dank aan Hubertus), daarna stukjes Frans en Italiaans. Met hulp van de vaste blog lezeressen Sil en Marjolein hebben we het kunnen vertalen in:

Leuk briefje

"Hartelijk bedank voor het overnachten. Veel dank voor je gastvrijheid in dit antieke "gast-huis". Dat God je moge zegenen en op de weg naar de vrede en de broederschap leiden. Ik ben pelgrim vanaf 1996 en mijn motto is vrede in de wereld. Ik zou een vogel willen zijn en de wereld vanaf de hoogte willen zien. Vrede en goeds."

Wat is een pelgrim eigenlijk ? De Wikipedia zegt: Redenen voor het ondernemen van een bedevaart (pelgrimage) zijn om over een hogere waarheid, God of het leven na te denken; om respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen; om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan; om 'de ervaring'; 'om er geweest te zijn'; of om andere mensen te ontmoeten.

Volgende etappe

Vind je het dan niet eng zo maar een wild vreemde in je huis te stoppen, zonder dat je er zelf bent ? Tja, wat is er anders aan een pelgrim dan een willekeurige vakantiegangers die een huisje huren? Ik heb altijd begrepen dat je pelgrims altijd onderdak verleent, zo zijn de conventies aan een lange afstands-wandelpad (E1). Ik ben ook niet zo bang voor onbekende mensen, hij had vast veel hele interessante verhalen, jammer dat we er zelf niet waren, had graag met de man gekletst.

Het past ook wel bij de traditie van het huis, dat immers altijd open is geweest voor reizigers, toeristen en niet te vergeten vluchtelingen. Na de tweede wereldoorlog is het huis jaren  toevluchtsoord geweest van gevluchte Duitsers uit heel Europa. Ja, ook vele Duisters waren ooit zelf vluchteling in 1945 en niet te vergeten 1989 voor Ossi's die, net als de vluchtelingen van nu, ook via Hongarije vluchten. Ook vandaag zijn er weer mensen op de vlucht voor de oorlog. De geschiedenis herhaalt zich helaas, het is maar goed dat er ook nog steeds mensen zijn die in vrede geloven. Het gaat je goed Dominique!

Biomeiler na 10 maanden stabiel rond de 55 - 60 graden.

Eind April - Rond 60 graden

Hoog tijd voor een biomeiler update, de vorige update was in februari.

Sinds de winter rond 10 april toch echt wel over was, en er geen nacht temperaturen van -10 C meer werden bereikt, ben ik aanmerkelijk minder energie uit de biomeiler gaan onttrekken. Dit had gelijk effect op de temperatuur van de biomeiler, langzaam begon deze op te lopen en na drie weken werden weer temperaturen over de 60 C gemeten. Heb zelfs even helemaal geen energie genomen, en toen begon de biomeiler zelfs de 70 C te naderen.

Rond begin mei was de temperatuur in de verwarmde delen van het huis rond de 13/14 graden. Buiten fluctueert het de laatste drie weken van mei tussen de -2 en +17, gemiddeld ongeveer 9 dus. Met deze binnen temperatuur blijft het huis mooi droog en dat merk je. Het is een enorm verschil met voorgaande jaren, en je voelt duidelijk een beter binnen klimaat. Uiteraard heeft het tempierungs warmte afgifte systeem hier ook een grote rol in, ben blij dat het werkt in combie met de biomeiler.

begin juni (Stunzelfest)

Inmiddels is het eind augustus en de biomeiler is stabiel rond 50 a 60 graden. De bult is inmiddels aardig gekrompen, en dat heeft geresulteerd in een verzakking van de tyleen-slangen, die op zijn beurt de biomeiler-thermomterdraad hebben doen breken. Nu kunnen we dus niet meer zien bij de bult zelf hoe warm deze is, gelukkig kan ik nog wel van het binnenkomende water de temperatuur meten, en daar gaat het natuurlijk om.  Bij de volgende moeten we nog beter letten op deze verzakkingen en hiermee rekening houden bij de bouw.

Tomaten

Met de biomeiler is het uiteindelijk de kunst de energie afname nooit meer te laten zijn dan de hoeveelheid energie die de biomeiler kan leveren op een ieder moment. Dit vereist een nieuwe soort sturing die ik samen met mijn zoon en Stichting Biomeiler aan het ontwikkelen ben. Komende winter gaan we hiermee preciezer het vermogen meten door middel van temperatuur sensoren in de aan- en afvoer van warm biomeiler water, en we plaatsen sensoren in het afgifte systeem plus we  installeren een pompsnelheidsmeter. Met deze gegevens kunnen we ieder moment het vermogen van biomeiler bepalen, en daarmee de maximale afname regelen.

Voor dit ontwikkeltraject is een eindeloze hoeveelheid geduld en doorzettingsvermogen nodig, te meer omdat we dit naast ons gewone werk en studie doen, maar we komen er!

Oost Indische kers

Mijn grote hoop is nu dat de biomeiler het nog genoeg vermogen heeft om ons nog een winter door te helpen. Zoals het er nu naar uit ziet gaat dit lukken. Met Stünzelfest 2016 kunnen we dan top kwaliteit compost gaan verkopen. U kunt nu al vast reserveren.

Mid winter 2014/2015

Nog een keer de E1 en het Holzbildhauerfestival

Het eerste Stünzeler internationale holzbildhauer festival is voorbij en was een groot succes mede dankzij de zeven hoog zomerse dagen op rij. Inmiddels is de boel opgeruimd en heeft de Dauerregen ingezet, perfecte timing van de weergoden!  OK, nog een keer een Holzbildhauer blog dan!

Wat over blijft zijn nog vijf  beeldhouwwerken die te koop zijn voor de liefhebber. Het werk van de Zwitser Martin Bill blijft in Stünzel omdat het de E1 langs Stünzel verbeeldt, dat zou nergens anders kunnen passen.  Er wordt inmiddels gezocht naar een passende mooie plek in het dorp, keuze uit meerdere mogelijkheden, gaat vast goed komen (ik hoop natuurlijk stiekum hier voor de deur).

Kunstwerken te koop

Talloze krantenartikelen zijn er inmiddels aan gewijd, de WDR televisie en radio hebben een reportage gemaakt en ook Radio Siegen besteedde er aandacht aan.  In de kranten vinden we dit artikel, en deze, en deze, en nog een, en nog een recensie. Te veel om op te noemen, op de website staan nog meer, en komt tzt. het volledige overzicht. 

De WDR televisieploeg aan het werk

Met de kunstenaars op stap

Een aanfluiting

E1 lopers

Het was bijzonder leuk om met de kunstenaars een middag een stuk van de E1 te lopen, langs de Waldskulpturenweg. Dat paste natuurlijk mooi bij het beeldhouw-thema, want deze skulpturen staan  ook langs de E1. De Finse kunstenaar Risto Immonen is zelf ook landschapskunstenaar en had wel enige punten van kritiek waar ik me wel in kan vinden. Erg jammer bijvoorbeeld dat de grote vogel niet meer zichtbaar is want het hele gebied is dichtgegroeid, zijn ze vergeten te snoeien?  De kunstwerken liggen ver uit elkaar, er is echter voldoende ruimte om ieder jaar wellicht nieuwe dingen toe te voegen. Jammer ook dat het groene huis kapot is, zo is het een een aanfluiting kan echt niet zoiets.

Restaurant Glashütte

Aansluitend op de bijna 12 kilometer wandeling werden we door de eigenaar Edmund Dornhöfer van top restaurant Glashütte getrakteerd op een heerlijk culinair avondje in een prachtige ambiance. Behalve het goede eten is het gebouw zelf  ook bijzonder vanwege de grote hoeveelheid moderne en oude kunst.

Ik had het al gezegd in het vorige artikel maar ik noem nogmaals het feit dat het bijzonder leuk is om kunstenaars live in actie te zien. Nog leuker is dat het meerdere zijn, en dat je goed de verschillende manieren van werken kan observeren, erg leuk en interessant. Ook met deze inspirerende mensen spreken terwijl ze werken voegt toch wel echt iets toe, een veel rijkere ervaring dan hun werk in het museum te zien.

Verder resteren er de vele positieve reacties van de bezoekers uit de buurt, en  ook van ver weg, sommigen kwamen speciaal van honderden kilometers verderop. Een behoorlijk aantal bezoekers was duidelijk toerist en velen daarvan kwamen uit Nederland. Het was de hele dag van 's morgens 07:00 tot een uur of 20:00 een komen en gaan van belangstellenden, wat zelfs kleine files in het dorp veroorzaakte, normaal staan de bewoners bij de derde auto op een dag voor de ramen te kijken wie dat dan wel niet mag zijn, nu was het een gekkenhuis.

Terugdenkend blijft vooral een goed gevoel over, het was een mooie gebeurtenis en fijn om er deel van te hebben mogen uitmaken. Zou me niks verbazen als er een deel twee komt!

Recensies

 

Houtbeeldhouwers in actie

Bezoekers helpen een handje

Er ging ongeveer een jaar voorbereiding aan vooraf om het eerste internationale houtbeeldhouwersfestival in Stünzel te organiseren, de moeite was niet voor niks want we zitten nu midden in een geweldige goed bezochte happening.

Der Festplatz

Aan het begin van het bos ligt de "Festplatz", het is hier waar het jaarlijkse Stünzelfest plaats vindt. De plaats is zeer idyllisch gelegen tussen mooie grote beukenbomen met een doorkijk naar het dal, de ideale plek voor een houtkunst festival, immers alles draait om hout hier in Stünzel (Wittgenstein), en het is goed dat ook dit culturele aspect van hout eens in de spotlights komt. Vanwege het Stünzelfest is de plek permanent van stromend water, elektriciteit en toiletten voorzien. Ook zijn er overdekte hallen, zodat zelfs in geval van regen het gehele gebeuren naar binnen kan worden verplaatst indien nodig, gelukkig hebben we al dagen mooi weer en zijn  ook de verwachtingen goed.

Onze buurman Heinz (75) is de drijvende kracht achter dit festival, hij heeft tot zijn pensioen altijd als bosarbeider gewerkt en is na zijn pensioen als houtkunstenaar verder gegaan. Hij maakt prachtige objecten die hier in de omgeving op diverse plaatsen te zien zijn.

Contouren worden zichtbaar

Opening

Afgelopen zondag was de opening, een echte ouderwetse opening zoals je ze bij ons in Nederland niet meer ziet.  Verschillende notabelen kwamen opdraven om allen hun eigen redevoering te houden. Om te beginnen is er de kerkdienst die voor de gelegenheid op de Festplatz wordt gehouden, een briljante zet want je hebt gelijk een hoop (wat ouder) publiek. De dominee had een mooie speciale preek gemaakt over de verbinding tussen bos, mensen, cultuur en onze speciale opdracht fatsoenlijk met de schepping om te gaan. Ben geheel niet kerkelijk  maar sta volledig achter deze stichtelijke woorden.

Auch Frauen lieben Stihl (sponsor)!

Na de dienst komt de Ortvorsteher, de vertegenwoordigster van het dorp naar de gemeente, aan het woord. Zij heet  iedereen welkom en begroet alle genodigden.  Volgende spreker is  de burgemeester van Bad Berleburg die ook namens de burgemeester van Bad Laasphe spreekt om het kort te houden. Daarna een vertegenwoordigster van regio Wittgenstein, en als laatste de Graaf Henning von Kanitz die ook weer iedereen begroet en bedankt. En dergelijke begroeting is een opsomming van allerlei mensen van de organisatie, sponsoren en notabelen, die vervolgens andere notabelen begroeten, uiteraard met in acht neming van  de juiste hiërarchische verhoudingen. Aan de Graaf de taak  de honneurs van I.K.H. Prinzessin Benedikte von  Dänemark und S.D. Prinz Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berlburg waar te nemen, die helaas hebben moeten afzeggen vanwege een sterfgeval. Hij introduceert vervolgens Heinz die op zijn beurt de kunstenaars introduceert.  Al met al een hoop plichtplegingen die je bij ons in Nederland  niet echt meer meemaakt op deze officiële manier.

Kunstenaars

Stünzel ligt in het midden van het lange afstandswandelpad E1 dat van de Noordkaap tot Sicilië loopt. Uit alle zeven landen langs dit pad zijn kunstenaars uitgenodigd. Helaas is het met de Zweed niet gelukt en zitten we nu met zes kunstenaars, maar dat mag de pret niet drukken. Een leuke Nederlandse link is dat de Noorse kunstenaar (Hubertus Schaper) een geboren Amsterdammer is die al sinds 1977 in Noorwegen woont. Ook de aanvankelijke Deense kunstenaar (Rene van Uden) bleek een Nederlander, maar hij is echter helaas plotseling overleden. Gelukkig hebben we met Kurt Schmidt een goede vervanger gevonden. Uit Duitsland komt de enige vrouw in het gezelschap: Martina Kreitmeier, een echte power vrouw die als geen ander een kettingzaag weet te hanteren en aan het einde van de dag met haar eigen perslucht generator haar haar weer in model brengt. Uit Italië komt de  jonge talentvolle Luca John Nash die normaal met steen werkt, maar laat zien ook met hout te kunnen omgaan. Uit Finland, of eigenlijk Lapland, komt ervaren kunstenaar Risto Immonen, en uit Zwisterland Martin Bill.

Kunstenaars in actie

Het is prachtige om te zien hoe alle kunstenaar een geheel eigen stijl van werken hebben, de een doet veel met de ketting zaag, de ander gebruikt een slijpmachine en weer anderen hakken met  beitel en guts het complete kunstwerk. De kunstenaars vinden het ook prachtig om zo buiten in de natuur met elkaar en met publiek bezig te zijn, een heel andere ervaring dan in de eigen studio.

Aanloop 

We zijn blij te zien dat al het werk in de web site door aanvankelijk mijzelf en later voornamelijk Jessica de Rooij (van Zaantraining) zijn vruchten afwerpt, de site wordt goed bezocht en er is de hele dag door publiek op de Festplatz dat enige uren blijft. Ook vele Nederlanders weten de weg naar het Holzbildhauer Festival te vinden, sommigen zijn er zelfs speciaal voor gekomen.  Zelfs maandagmorgen loopt er al weer een hoop publiek, zodat wij het nu al een succes vinden, we hadden deze aanloop niet durven dromen.

Naast het aanschouwen van de kunstenaars in actie, wat op zich al erg leuk is, zijn er nog allerlei randactiviteiten zoals diverse wandelingen met en zonder begeleiding, activiteiten voor kinderen, verhalenvertellers, zelf beeldhouwen, enzovoort.

Leuk voor mijzelf is dat een aantal vaste lezers van deze blog het festival hebben aangegrepen om het festival te bezoeken en gelijk ook onze droomplek even mee te pikken, vind ik erg leuk!

Voor uitgebreide foto series en verslaggeving check www.holzkunst-stuenzel.de