Het leemweekend dat vooral een relax weekend werd

Het oorspronkelijke plan was om het laatste weekend van maart het klussen weer op te pakken en het vakwerk in de schuur dicht te maken met leemstenen. Had een hoop mensen geregeld en ook de weersvooruitzichten waren perfect, kon niet beter.  Het liep helaas wat anders dan gedacht.

Had via via een fabrikant (Conluto) van leemstenen  in de buurt gevonden, en gezien het gewicht van dergelijke producten wil je korte aanvoerlijnen om de vervoerskosten te beperken.  Fabrikant leverde echter niet rechtstreeks aan particulieren en raadt ons een andere firma aan die dat wel kan, allemaal  prima niks aan de hand. Tien keer gevraagd of ze binnen twee weken konden leveren, was allemaal geen enkel probleem, maar u voelt hem al aankomen, twee dagen van te voren nog steeds geen bericht. Ik maar eens bellen, en ja hoor ze kunnen in principe wel leveren maar vanwege logistieke problemen nu even niet. Baaaaaaal, net een hoop hulp geregeld, en nu kan het niet doorgaan. 

We gaan echter niet bij de pakken neerzetten, en besluiten gewoon naar ons Duitsland af te reizen en er gewoon een gezellig weekend van te maken met een iets kleiner gezelschap. Het was tenslotte prachtig weer en ook de voorraden drogisterij artikelen en Duitse yoghurt moesten nodig weer worden aangevuld.

Een prima weekend om eens lekker in de tuin bezig te zijn,  te zonnen, uitrusten en onze favoriete hobby: hout hakken. We hebben wederom een paar kuub hout gehakt en nog een tweede leuke stapel gemaakt met een Wittgensteiner hart, dit naar aanleiding van deze leuke houtstapelkunst site. Dat is toch allemaal vele malen moeilijker dan gedacht, en we (Tim, Ekko, Peter Jan en ik) beginnen diverse malen opnieuw, onder het motto durf-te-falen. Het resultaat valt in de categorie klungelig leuk, de betere huisvlijt, waar ik best blij en trots op ben!

Geen Stünzel zonder verrassingen, en die was er deze keer in de vorm van een cursus Appelboom snoeien bij Heinz in de boomgaard. Een professionele fruit boom deskundige kwam langs om aan vijftien enthousiastelingen alle kneepjes van het vak uit te leggen  en wij mochten gewoon aansluiten. Er valt heel wat te leren, en de les duurde maar liefst twee uur, geweldig!

Van al dat houthakken, buitenlucht en niet te vergeten boswandelingen krijg je honger, Aafke en Peter Jan en de kinderen hebben twee heerlijke maaltijden verzorgd. Ook dat valt onder de categorie het betere levensgenieten.

 's Avonds geen maan en strak helder, eindelijk weer een mogelijkheid om de sterrenhemel te bestuderen. Dit keer een goed zicht op Jupiter, de rode planeet Mars en natuurlijk de gebruikelijke sterren, zo blij met de Skyview app, wie kan er nog zonder?. Volgende keer verrekijker mee dus. Over verrekijkers gesproken, de roofvogels zijn ook weer terug in grote getale, dus betekent dat er weer voer is, in de vorm van muizen. Nu maar hopen dat de roofvogels hun werk goed doen, en dat de muizen lekker buiten blijven.

Zondag nog even de Dahlia-knollen in de grond gezet, wilde bloemen gezaaid, vleermuizen nest opgehangen en de goten leeggemaakt. Kortom het weekend weer wel besteed ondanks het feit dat de oorspronkelijke plannen niet door gingen.

PS. Uiteindelijk zijn de leemstenen vandaag (maandag) geleverd, dan gaan we ze er met de pasen maar eens lekker inzetten.

Tien kuub hout hakken, hoe doe je dat ?

Vorig jaar hebben we 10 kuub brandhout gekocht via de boswachter uit de bossen hier direct achter het dorp. De beuken-, en ook een paar eikenhouten  stammetjes werd aangeleverd in lengtes van 3m lang en lagen al sinds mei vorig jaar in de tuin. Had al lang gekloofd moeten worden, maar de prioriteit lag even op andere zaken, nu moest het er maar eens van komen en samen met mijn zoon en zwager hebben we deze klus aangepakt.

In Wittgenstein is het de gewoonte om het hout te zagen in stukken van een meter lang, die dan te kloven en dat dan twee jaar in de open lucht te laten drogen. Overal in deze omgeving zie je dergelijke stapels die vaak door specialistische bedrijven worden gemaakt. Nadeel van stukken van een meter is dat deze te lang zijn voor de gemiddelde kachel, en dus moet je later alsnog je hout op de juiste lengte zagen met een afkortzaag.

Typische Duitse houtstapel

Wij kiezen er voor om de stukken gelijk op lengte te maken van 40 cm. Mijn zwager Sicco heeft speciaal hiervoor een kettingzaag voor ons gekocht, en gaat voortvarend aan de gang. 's Middag komt ook buurman Heinz nog even met zijn twee maten grotere zaag, en is de klus in een paar uurtjes geklaard.

Heinz en Sicco in actie.

Na het zagen kunnen we kloven en besluiten we het hout als een soort schutting langs het terras te stapelen. Met de kloofbijl sla je de stukken redelijk makkelijk in kleinere stukken, nadeel is echter dat de stukken alle kanten op vliegen en dat je steeds moet bukken om ze weer op te rapen (dat bukken is het meest vermoeiend). Toen zag ik dit filmpje waarin een heel handige truc wordt toegepast door een elastiek om de stam te doen. Dit hebben we zelf ook gedaan, en dat werkt heel prettig, zie filmpje hieronder.

 

Later kwamen we ook nog deze kloofmethode tegen, dit lijkt me een nog handiger manier, en zeer het overwegen waard voor de volgende keer. Grote plus punt, geen elastiek nodig, en je kan de gekloofde stukken zo in de kruiwagen schuiven.

  

Alle gekloofde stukken hebben we opgestapeld twee rijen breed op de oude stenen van de lelijke hooischuur muur, scheelt weer een container en hergebruik is altijd goed natuurlijk.  Voorlopig hebben we het even bij een simpele rechte stapel gelaten. De stapel is tevens schutting nu, zodat we iets minder te kijk zitten vanaf de weg.  Later willen we er nog iets artistieks mee doen, iets met het Witgensteiner Herz bijvoorbeeld, op deze site zijn er legio voorbeelden.

We zijn een heel eind gekomen, denk wel acht kuub hout verwerkt. Er liggen nu nog zo'n 150 stammetjes klaar om gekloofd te worden, dit voor de liefhebber die zich eens helemaal wil uitleven of zijn agressie kwijt wil. Voor eten en taart wordt gezorgd, want dat hakken maakt extreem hongerig.

De stapel

De stapel met een idee van de breedte.

De rest, ongeveer 150 nog te kloven stukken, voor de liefhebber.