Wederom op de duitse TV en een kalender

Hoe het gekomen is weet ik niet, maar ook dit jaar zijn wederom Denkmal Des Monats van januari geworden. Dit jaar staat ons Gasthaus daardoor opnieuw op de monumenten kalender, met mooie foto's. De professionele fotograaf was hartje zomer al eens langs geweest, maar ik was dit inmiddels alweer vergeten. Nu openen wij dus 2014 met mooie zomer foto's terwijl er in werkelijkheid nu 20 cm sneeuw ligt.

Het is overigens al de tweede keer, sinds wij het huis bezitten, dat ons huis op een kalender prijkt. Vorig jaar schitterden we in de maand oktober 2013 in de kalender van de FotoFreunden Feudingen. Een kalender die door heel Wittgenstein bij de boekhandels te koop was, en toevallig door Jessica werd ontdekt.

Als Denkmal des Monats krijg je de WDR op bezoek, net als vorig jaar. Dus reizen wij weer met een clubje (Erwin, Bert Z. en ik)  naar Stünzel om daar samen met Heinz, Rosie en haar dochter de WDR te woord te staan.

Het verhaal dit jaar is eigenlijk een vervolg op vorig jaar, we hebben dezelfde interviewer en cameraploeg. Het verhaal gaat verder waar het vorig ophield, met het zogenaamd werken aan het vakwerk in de schuur.  Alles voor de film, dus zetten we enige zaken (vrij knullig) in scene, en sta ik wat met leem te prutsen terwijl het de verkeerde leem soort is, en ook nog eens veel te koud. Verder wat interviews met de presentator en enige gefilmde gesprekken dit alles voor het dagelijkse programma Localzeit Südwestfalen. 

Het geheel zorgt voor een behoorlijke drukke middag, die begint als we aankomen. Het is dan 3 graad in de kamer en we gaan eerst flink stoken, daarna koffie zetten, TV ploeg komt, voorbesprekingen, veel heen en weer lopen, nog meer besprekingen, koffie inschenken, meer koffie, biertjes halen voor de presentator, interviews geven, meer biertjes, enzovoort, enzovoort, enzovoort, geen seconde rust. En dan waren we de Kuchen ook nog vergeten, hoe kan ik nou zo stom zijn, dat is toch wel regel numero uno in Duitsland.  Moet wel zeggen dat het interview niet helemaal lekker liep, had mijn media manager (PJ) en media trainer (Jessica) niet mee, ja dat merk je aan de kwaliteit en aan mijn Duits dat niet erg lukken wou.

Rond 17:00 is alles klaar, en kan ik eens eindelijk rustig gaan zitten en bijkomen. Bert en Erwin hebben de kachels goed bijgehouden en veel hout gehakt, dus inmiddels is het lekker warm en tijd om zelf ook eens een biertje te nemen.  Ding dong, de bel, verzekeringsman aan de deur, helemaal vergeten dat hij langs zou komen. Hij maakt het echter gelijk goed, want hij heeft drie grote Kuchen mee, komt het toch nog goed. We bespreken snel even de zaken en dan storten we ons op de Kuchen met echt Hollandisch bier, wat onze Duitse vrienden vandaag erg kunnen waarderen.  De echte passie van de verzekeringsman blijkt voetbal, en met name voetbal uit de jaren 70, de tijd van Neeskens, Cruijf, Arie Haan, etc. Hij kent noch steeds alle spelers van het Nederlandse elftal uit zijn hoofd, en kan vele anekdotes over dit elftal vertellen, zeker als je hem een bier geeft dan stopt hij nooit meer.

Kijk de reportage op de WDR site. iPad gebruikers, naar het eind van het filmpje gaan, de directe link werkt niet. Gezien het materiaal hebben ze er best iets leuks van gemaakt, profi's! Hieronder de Youtube versie met dank aan Caroline.




En dit is de kalender 2014.

Tripje Marburg

Zaterdag tijd voor boodschappen en toerisme.  's Ochtends eerst even een boswandeling. Daarna  rijden we naar de bouwmarkt om te fun shoppen en kopen we een gasfles, bruinkool en wat andere zaken, daarna de supermarkt in om de nodige eerste levensbehoeften te kopen en als we klaar zijn gaan we toeristisch naar Marburg rijden. De route naar Marburg over bad Berleburg is aanmerkelijk mooier dan via Bad Laasphe, je passeert allerlei leuke dorpjes met mooie huizen (o.a. Münchhausen).  In Marburg bezoeken we het kasteel, de Creperie en genieten we van de mooie pandjes.  Verder bezoeken we ook hier diverse winkels om te fun shoppen, mijn reisgezelschap is  namelijk op zoek naar zeer speciale Duitse drankjes die bijna nergens te krijgen blijken te zijn, behalve dan bij de Kaufland in Biedenkopf.

 

Terug gaan we via Biedenkopf  naar Bad Laasphe op zoek naar een onbekend Schnitzelparadijs dat we vinden in de Königstrasse in "Zum Roten Ochsen". Heerlijke schnitzels plus salade gegeten, en voor geen geld natuurlijk maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Het bleef nog lang gezellig!

Veelzijdig leem geeft ook weer keuzestress, wat te doen ?

Niet alleen de jeugd heeft last van keuzestress ook ik heb daar bij tijd en wijlen last van. Wat is het probleem dan zult u denken ?  Ik wil graag van het voorjaar het vakwerk van de hooischuur noordzijde dicht maken met leem. In de herfst waren we al begonnen om met stampleem de vakken dicht te maken, het is zwaar werk en van verschillende kanten wordt me gezegd dat stampleem voor vakwerk wellicht niet de beste manier is, omdat het moeilijk stampen is in die vakken en ten tweede kun je problemen krijgen als de (nieuwe) balken krimpen of uitzetten. Verder is stampleem een fysiek nogal zware werkmethode en daarom ben ik nu aan het kijken naar alternatieven.

Op Youtube vond ik een hele interessante documentaire (in het Duits) waarin de verschillende leembouw technieken worden behandeld. Kortweg zijn er drie manieren:

1. Stampleem, leem wordt met mokers aangestampt tot een dichte massa, dit is de methode die we in de herfst toegepast hebben.
2. Smijtleem met vlechtwerk, met  wilgen takken het vak van een raamwerkje voorzien en dan natte leem er op smijten, daarna glad strijken
3. Stapelleem, leemstenen maken (of kopen) en dan deze netjes in de vakken stapelen en  aan elkaar vast maken met leem, alsware het bakstenen met cement. 

Onze wilg in NL

Bloed......

Nu we ervaring hebben met stampleem lijkt het mij goed om ook eens te experimenteren met smijten en stapelen. Voor het vlechten vandaag alvast wat takken gezaagd van de wilg hier in de tuin, het is toch winter en dat het moment om takken uit een wilg te halen. Lette echter niet helemaal goed op en zaagde met de handzaag in mijn duim, een bloed als een rund dus voorlopig even gestopt.

Zodra we weer in Stunzel zijn lijkt het me een goed idee om zelfs eens wat leemstenen te maken met een mal en deze lekker enige weken te laten drogen. Zodra het dan weer voorjaar wordt, hopelijk al half maart, kunnen we dan aan de slag om ze te verwerken. De keuzestress wordt dus opgelost door met alle drie de technieken ervaring op te doen. Dat geeft niks want ooit zullen we ook nog de zuid- en westzijde moeten doen, daar zit nu slechts blik (wat sommigen dan ook nog weer mooi vinden).

Stucwerk voorkant

Als het leem er in zit, is de volgende stap de buitenkant netjes af te stucen met kalk, op dezelfde manier als de voorkant is gedaan. En verder natuurlijk nog een aantal deurtjes plaatsen zodat het geheel weer er uit ziet als de aloude schuur. Helaas is er tot nu toe nooit een oude foto van schuur opgedoken, ondanks de oproep op radio Siegen, dus hoe het er origineel uitgezien heeft blijft onbekend. Wat wij nu gaan doen is een spiegeling van de voorkant met alleen iets grote vakken voor luiken, zodat er te zijner tijd grote ramen geplaatst kunnen worden. Belangrijkste doel is de schuur dicht te maken zodat de steiger weg kan en we ons kunnen concentreren op het verwarmingssysteem.  Kan dus nog wel een paar vrijwilligers gebruiken die medio maart een keer, of twee keer een weekendje mee willen helpen met de leemwerkzaamheden. Een goede gelegenheid om weer een wat nieuws te leren!

Hieronder de documentaire over leembouw, aan het eind ook nog een paar leuke massakachels.