A-Team bouwt mobiele sleuvenslijper

Afgelopen met de feestjes, tijd om wat te doen, daarom dit weekend een begin gemaakt met het frezen van meer dan een kilometer sleuven ten behoeve van het verwarmingssyteem en de vernieuwing van het elektra. Had al eens eerder een poging gedaan, maar was toen tot de conclusie gekomen dat alles aftekenen op de muur en met de hand een zware freesmachine vasthouden niet haalbaar was. We moesten een machine maken om het makkelijker en sneller te kunnen doen.

Onlangs besprak ik dit probleem met andere dorpsgenoten op een verjaardag, en één van de aanwezige gasten, Hubert, zei toen dat hij wel een machine kon bouwen om dit probleem op te lossen.  Het bleef niet alleen bij praten alleen, we hebben gelijk een datum geprikt. Afgelopen donderdag was het zover en ben ik samen met hem, het onderstel van een stevige bureaustoel  en een lasapparaat naar het Gasthaus gegaan, om aldaar ter plekke de situatie te aanschouwen en oplossingen te bedenken.     

Het probleem was snel duidelijk en al ras werden een soort A-team dat met de aanwezige materialen een machine gaat bouwen. Als basis namen we de bureaustoel die mooi in hoogte verstelbaar is en ook niet onbelangrijk, alle kanten op kan rijden. Stap twee is meer hoogte te creëren, door de beugels van de linker leuning ook recht rechts te gebruiken, door ze op elkaar te zetten. De sleuvenslijper klemmen we vast in ijzeren beugels van een schuttingpaal. Oude draadeinden worden gebruikt om meer verband in het systeem te krijgen.  Praktisch alle benodigde materialen worden bij elkaar gescharreld in huis, zelf de aan/uit knop wordt verlengd met een oude beitel die nog tot het voormalige Gasthaus/Bauernhof behoorde, toch nog een tweede leven voor dit antieke stuk gereedschap.

Eerste prototype

Na een dag klussen, hebben we een werkende machine inclusief bouwstofzuiger die aangaat als de frees aan gaat. Mooi strakke rechte sleuven slijpt de machine, het stucwerk tussen de twee slijpgleuven tikje er zo uit met een bijltje. Probleemgevallen blijven nu alleen nog de hoeken en doorgangen van de ene naar de andere kamer, daar komt nog wel een en ander aan handwerk bij kijken.

Moe geworden van deze creatieve uitbarsting rijden we naar Bad Berleberg om bij lekker te eten bij Restaurante Roma. Een goed restaurant die naast goed Italiaans eten, ook Schnitzels en Argentijnse biefstukken biedt en Wifi, en bovendien ook nog niet duur.  Altijd fijn als je hard gewerkt hebt en in divers gezelschap bent met ieder zo zijn eigen eetvoorkeuren. Ik kom er graag, en wordt inmiddels al herkend door het personeel.

De mobiele sleuvelslijper

De volgende dag gaan we meters maken, is de bedoeling, we pakken de drie kamers op de tweede verdieping aan. Die kamers wil ik als eerste af hebben, zodat we daar kunnen bivakkeren als we de eerste verdieping gaan aanpakken.  Omdat ik maar één keer in een enorme stofbende wil zitten gaan we naast verwarmingsleidingen ook gelijk de elektraleidingen slijpen. Geen probleem voor de machine en in amper twee uur zijn alle lange stukken klaar.  Het meeste werk zit echter nog in doorgangen tussen kamers, plinten verwijderen, hoekjes en ramen.

Voor de leiding die langs de vloer loopt maakt Hubert nog een apart hulpmiddel op de boormachine, zodat ook dit makkelijker gaat. Door de boor schuin op de hoek muur/vloer te houden en diepte te borgen heb je als het ware een hoekfrees gemaakt, ook dit is een flinke tijdwinst.

Heb nu nog een paar technische problemen over, te weten:

• overgangen bij deuren, en we moeten daar oversteken met koperbuis, hoe werk je dat weg?
• hoe sleuven weer dicht maken met kalk en buis en er zeker van zijn dat er geen luchtbellen achter blijven? Kunnen we kalk gieten of spuiten met een soort van slagroomspuit zoals koks die gebruiken?
• De leiding bij vloer heeft weinig houvast, als we niet uitkijken zweeft deze in de lucht. Hoger leggen is een optie, maar niet de beste. We moeten daar meer houvast creëren.

Aldoende leert men, en aldoende krijg je steeds betere ideeën hoe een en ander op te lossen. Als ik het zo inschat dan zal het uiteindelijk een dag per kamer kosten om de leidingen er in te krijgen en weer dicht te smeren. Daarbij komen dan nog stijgleidingen en het trappenhuis, die zullen wel hun eigen merites hebben.


Hiernaast een filmpje van de mobiele sleuvenslijper.

De eerste sleuven

Leuke bijkomstigheid bij dit soort tripjes is dat je in 48 uur, vage bekenden behoorlijk goed leert kennen zeker als je maar met zijn tweeën bent. Nu weet ik dat een heleboel mensen, met name vrouwen,  nu graag een uitgebreide beschouwing over de sociale aspecten van een dergelijk experiment  willen lezen. Jammer,  dit houden jullie nog te goed in een toekomstig blogje, ik zit nu een beetje in een technische stand, en een man kan maar een ding tegelijk, dat weten jullie. Voor nu zeg ik alleen dat  ik mooi weer een vriend rijker ben, een mooi en gezellig weekend heb gehad en ook nog goede voortgang gemaakt heb.

Stünzelfest 2013

Eén keer per jaar wordt het rustige dorpje Stünzel het centrum van Wittgenstein en ver daar buiten, dan vindt het legendarische Stünzelfest plaats. Dat wilden we natuurlijk wel eens meemaken en daarom gingen we met een ploegje notoire feestvierders die kant op.  Vrijdag halverwege de middag kwamen we  na een lange rit over drukke wegen, zelfs de landelijke wegen waren druk, aan in Stünzel. Het weer zat gelukkig goed mee, 27 graden en zonneschijn, dus snel alle ramen open gezet om het koude huis op te warmen.

Stünzelfest

Toen we 's morgens om 07:30 wakker werden keken we opeens  uit op een veld vol auto's, het jaarlijkse festijn begint al vroeg, de eerste bezoekers komen al om zeven uur. De aanvoer van vee is de hele nacht doorgegaan, maar wij hebben er niets van gemerkt. Grote drommen mensen, 20.000 ieder jaar, passeren vanaf het parkeerterrein ons huis  en lopen richting de Festplatz aan de andere kant van het dorp. In het voorbij gaan hoor je ze iets fluisteren over die Holländer in Das Alte Gasthaus, maar wat precies is net niet te verstaan.

Al 181 jaar vindt er in Stünzel jaarlijks een veemarkt plaats met paarden en koeien. Daaraan gekoppeld zijn er diverse veekeuringen en demonstraties.  We hebben prachtige paarden gezien die voor de gelegenheid natuurlijk helemaal mooi gemaakt waren. Behalve de paarden ook nog imposante stieren, sommige groter dan een paard, erg mooi om te zien. Ik bedenk me opeens dat je tegenwoordig eigenlijk nog maar zelden een stier ziet, de meeste zullen wel snel in het vlees verdwijnen met de hedendaagse fokprogramma's, zonde want het zijn erg mooie beesten.  Ook ontbrak natuurlijk niet een bonte verzameling  soorten koeien. 

Voor wie niet van vee houdt is er verder nog een uitgebreide markt, kermisattracties, de fanfare en natuurlijk lekker eten en bier. Op de markt diverse bio-voedsel kramen, lekkere eet-dingetjes, bloemetjes, planten, kleding, eet-tentjes, en standwerkers, zelfs een Nederlandse bloemenhandelaar die goede zaken deed. Dan is er ook nog wat gevolgelte, veel mensen kopen bij het huiswaarts gaan een gans of een kip in een doos voor in de tuin of in de pan.  De buren stonden er met een zelfgemaakte Kuchen-kraam, en ze serveerden er onkruidsap betaande uit: vers appelsap met zevenblad, brandnetel en munt, een bijzonder lekkere combi.

De Festplatz is een plek aan de rand van het dorp aan het begin van het beukenbos, waar het festijn plaats vindt. De paarden en koeien boxen staan er permanent het gehele jaar door, sommigen hebben zelfs een naambordje van de eigenaar. Dan heb je nog een overdekt muziekkapel, een bargebouw en een toiletgebouw. De biertenten bestaan uit een boomstammenskelet en worden voor de gelegenheid met een zeil dichtgemaakt. Verder zijn er permanente wateraansluitingen op het terrein en is er een mobiel stroomsysteem. De opbouw van het gebeuren gebeurd in slechts één dag en een dag later is alles weer weg, alsof er nooit wat gebeurd is.

Het was een prachtige dag en op zo'n dag wordt er natuurlijk flink gedronken, de eersten zagen we 's morgens rond 10:30 al terug waggelen, de laatsten om een uur of acht 's avonds. Taxi's en bussen reden af en aan en deden goede zaken. De volgende dag komen de laatsten hun vergeten auto van het parkeerterrein halen, en is de rust weer helemaal terug.

Ook in NL kennen we dit soort feesten, een paar verschillen die me opvielen wil ik toch wel vermelden. Er ligt nauwelijks troep op het terrein zelf, en ook de weg er heen vanaf het parkeerterrein blijft geheel schoon.Verder wordt alle drank in echte glazen verstrekt, dus geen plastic, toch blijven bijna alle glazen heel en worden ze door de mensen zelf teruggebracht.  Er is geen loeiharde muziek, de muziek die er is op normaal nivo, dat is wel zo prettig.

Terugkijkend kan ik zeggen dat het een erg leuk en gezellig Fest was, bijzonder  voor echte paardenliefhebbers en mensen werkzaam in de veeteelt. Maar ook als je geen beroepsmatige interesse hebt, dan is het zeker de moeite waard. Dit jaar hadden we bovendien ook nog een zon overgoten editie, zie ook het artikel in de Siegener Zeitung voor het verslag.

Zeis

Behalve feestvieren zijn we ook nog bezig geweest het inmiddels alweer flink gegroeide gras te maaien met een zeis.  De zeis intrigeert me nogal vanwege een artikel waarin wordt gesteld: "Down at the human scale, though, the scythe still reigns supreme". We hadden dat zeisen al eens eerder geprobeerd, maar toen ging het niet vanwege het feit dat de zeis nogal bot was. Nu hadden we deskundige hulp mee in de persoon van Peter die precies weet hoe je een zeis scherp kan maken. Allereerst heb je een klein aambeeld nodig, dat we kochten op de Stünzelfest markt, echte DDR kwaliteit werd er nog bij gezegd. Dan ga je het zeisblad met een zware hamer plat slaan, zodat het iets oprekt en scherp wordt, mijn zoon had direct de slag te pakken. Daarna met een slijpsteen nog even navijlen.  Dan laat je je zoon het gras zeisen, en dat blijkt hij dan ook nog spontaan te kunnen! In no time werden er flinke stukken gras gekortwiekt, zouden we dan toch zonder lawaaiige bosmaaier kunnen ?

Ekko in actie met de zeis. Op de achtergrond parkeerterrein.

Het het hele feest en weekend was weer heerlijk genieten, lijkt wel of we een week weg zijn geweest. Van klussen komt natuurlijk helemaal niks, maar we praten er leuk over en zo doe je ook weer nieuwe ideeën en inzichten op. Niets overhaasten is het devies, we hebben nog alle tijd, het huis is prima bruikbaar zoals steeds maar weer blijkt in weekenden zoals deze.

Verrassingen zijn altijd leuk

Never a dull moment in Stünzel zouden de Engelsen zeggen, komen we (Peter Jan, Rixt en ik) donderdagavond aan ligt de hele tafel vol met bloemblaadjes, lieve bedank briefjes, snoepjes en cadeautjes in  de vorm van nieuwe handvaten voor de kinderstepjes.  Dat is nog eens fijn binnenkomen! Bleek dat de buurman een hele ploeg mensen had rondgeleid en die waren zo aardig geweest dit allemaal achter te laten.

Doel van ons bezoek was eigenlijk een radio WDR 5 uitzending bij te wonen en tevens te figureren in deze uitzending. De uitzending van Thema NRW, "Gut leben auf dem Dorf", ging over de plattelandsproblematiek van ontvolking, vergrijzing, voorzieningen die verdwijnen enzovoort. We kennen dit ook in Nederland, wij zijn ooit in 1996 in Spierdijk gaan wonen omdat er in dit dorp zoveel voorzieningen waren: bank, postkantoor, bus, pinautomaat, twee supermarkten, restaurant, cafe, garage en bakker. Anno 2013 resteren alleen de laatste drie nog, de rest is weg, en in Duitsland is het niet anders dus. Gaan de voorzieningen weg, dan trekt uiteindelijk ook de jeugd weg en ontvolken de dorpen, dat was het thema van de uitzending.

De live uitzending vond plaats vanuit het café tegenover, en er werd live geschakeld naar een aantal andere locaties in de streek, o.a. naar ons in het Gasthaus. Er volgde een kort interview met buurman Heinz en mij over de redding van het huis. Leuke was dat we op de achtergrond verbouw geluiden moesten maken, dus zaten we met een ploegje met hamers te timmeren en zaaggeluiden te maken, het leek wel een hoorspel. De boormachine deed het ook goed trouwens, en Peter-Jan werd gemaand het zachter te doen, omdat ik de interviewer niet meer kon verstaan, ik moest op een bepaald moment wel moeite doen om serieus te blijven tijdens het interview.  Maar alles voor het goede doel, de luisteraars in het café zeiden dat het perfect te verstaan was en geluiden slechts op de achtergrond te horen waren, knap werk van die audio technici.

Vooraf aan de uitzending nog een heerlijk uurtje gelopen in het bos in de storm en regen, ik dacht dat het nooit waaide aldaar, maar nu hebben  we dus toch eens een echte herfstdag meegemaakt. Windkracht 8, horizontale regen en dat de hele dag. Ik zei tegen Heinz, dat dit ongeveer het dagelijkse kost is in Noord Holland en toen keek hij mij iet wat ongelooflijk aan.... Maar volgens mijn schoolgaande kinderen is het echt zo, als zullen de statistieken vast iets anders uitwijzen.

Peter Jan, heeft ons nog een perzikboom geschonken die we op een mooie zonnige plek hebben gezet. Ben benieuwd wanneer we kunnen oogsten, en hoe ze zullen smaken.  Verder in de tuin als verassing 10 kuub beuken stookhout (ik dacht dat komt pas in oktober), dat nog gekloofd moet worden, en dan nog twee jaar moet drogen. Nog een leuk klusje voor sterke mannen, of zullen we maar een machine inhuren ?

Goldeiche

Dan zijn we nog wezen kijken bij de Goldeich (iets voorbij Bad Berleburg), een aparte eikenboom die drie weken goud geel blad heeft en dan weer groen wordt.   Leuk om een keer te zien, alleen ontbrak de zon voor een echt spectaculaire foto, dus wellicht volgende week nog een kans.

Na de uitzending zijn we op bezoek gegaan bij een bevriende bio-boer / aannemer (mensen hebben hier vaak twee beroepen, ga ik ook nog eens iets over schrijven) in de omgeving, die nog een grondstuk te koop heeft waarop vrij gebouwd mag worden. Hij wil dat ik het onder aandacht breng bij Nederlanders, en ik doe dat natuurlijk graag. Hij woont ongeveer een bergrug verder en de locatie van het stuk grond is echt heel mooi, daar kun je inderdaad een prachtig iets met veel uitzicht realiseren. Verder gebruikt hij een heel interessante Oostenrijkse ecologische houtbouw variant waarmee een energie zuinige woning naar wens gemaakt kan worden. Ik ga voor hem een mooie advertentie op marktplaats zetten.

Wij gingen voor een dagje heen en dachten maar weinig te zullen beleven, nee in Stünzel maak je altijd wat mee.