Die Frühe Historie des Gasthaus

Ich versuch es mal auf Deutsch, weil so viele Leute auf dem Stünzel und Umgebung auch gern über die Geschichte des Altes Gasthaus Grübener wissen wollen. Von der Stünzeler haben wir alte Postkarten und Kopien von ein Historie Buch bekommen, damit können wir ein Bild geben wie das alles früher war.

Die Älteste Informationen der wir haben sagen:

Der "Corporal Reppel" wohnt zunächst als unbehauster Beisitzer auf dem Stünzel und zahl 1757 - 1762 jährlich 3 Reichstaler Besitzergeld. Am 10.02.1762 stellt er einen Bauantrag, der auch genehmigt wird. Das Haus wird 1764 erbaut und Reppel zahlt ab dem folgenden Jahr 6 Reichstaler Canongeld. Der Familienname wird zum Hausnamen. Dieses Gebäude ist das erste Beisitzerhaus auf dem Stünzel und das erste Anwesen auf der Westseite der Straße "Zum Festplatz". 

1836: Grundbesitz 18 Morgen 173 Quadratruten 58 Qudratfuß = 4,8 ha.

Der Johann Friedrich Reppel heiratet im 1756 mit Elisabeth Magdalene, Drehbach. Drehbach ist das Haus wo wir hin gucken am Norden. Sie bekommen, ein Jungen und fünf Mädeln. Zwei Mädchen sterben aber allen bevor der fast vier sind, ganz tragisch.  

Das Haus ist von Anfang an in 1764 ein Bauernhof, die Scheune hinter ist noch Orginal von der zeit. Der Sohn Johann Friedrich wird geboren am 26.06.1756 und sterbt 22.07.1822 als Gastwirt. Also irgendwo bevor 1822 muss das Haus ein Gasthaus geworden sein. Es bleibt dann Gasthaus Reppel für viele Generationen. Im 1857 Heiratet der Heinrich Grübner der Anna Elisabeth Reppel, und seit dann ist es Gasthaus Grübener. 

Dan in 1912 wird das Gasthaus umgebaut und bekommt es die heut zu tage Anblick. Es ist die Zeit von aufkommendes Tourismus und die Familien Grübener will gern darin mitgehen.  Später schreib ich noch mal über die Geschichte nach 1912.

Rechts untun, das Gasthaus bevor 1912. Zwei Wohnlagen, Fachwerk Maur und ein Strohdach

Rechts unten, das Gasthaus nach 1912, drei Wohnlagen und Schiefers.

Weiter lesen wir das der Besitzer  immer zwei berufen haben. Bauer und Gastwirt, Schreiner und Gastwirt, Schuhmacher und Gastwirt, Tagelöhner und Gastwirt. Und heut zu tage, Informatiker und Gastwirt.

Für dem Holländer

Voor de Hollanders die bovenstaande niet helemaal begrijpen:

• Beisitzer, is een kostganger denk ik. 
• De Korporaal Reppel, zat waarschijnlijk in de kost ergens, wellicht bij zijn meisje in Drehbach, het prachtige huis aan de andere kant van het weiland aan de noordzijde.
• Toch leuk dat er dan later ene Bert "Korporaal" meehelpt het huis nieuw leven in te blazen.
• Schiefers = leisteen

1920 ?  1930 ?

Neu Fachwerk

Als je aankomt rijden zie je het gelijk, die vreselijk lelijke stenen in de hooischuur waar eens vakwerk zat.  Die vreselijk lelijke plek, daar willen we van af, het moet weer in oude glorie worden herstelt, zodat het huis weer volledig kan schitteren. En met wat hulp en hoop inspanning gaat dat hopelijk dit jaar nog lukken.

Nu zijn er een aantal problemen, hoe zag het er oorspronkelijk uit? We hebben wel bouwtekeningen uit 1912, maar dat stuk staat nergens op, die tekening ontbreekt. Op de vele oude foto's staat ook dat stuk huis niet, althans niet op de foto's die wij gezien hebben. Wat te doen ? Gelukkig hebben we wel de tekeningen van de zuidzijde, en omdat het de hooischuur symmetrisch is kunnen we tekening eenvoudig spiegelen en dan krijg je dit:

De benodigde balken voor het Fachwerk, gekregen we vorig jaar van de graaf, en liggen al in de tuin te drogen nadat we ze vorig jaar zelf uit de boomstammen hebben gezaagd. De benodigde formulieren zijn ingediend bij de Denkmalschutz autoriteiten, en met een beetje geluk kunnen we in de meivakantie aan de slag.

Maar voor we aan de slag kunnen met opbouwen moet eerst het restant hooi van de hooizolder worden gehaald. Hier zoek ik nog een paar energieke jongeren voor die dit willen doen. Uiteraard rijkelijk beloond met bier, eten en een gezellige weekend(en).  Wie hebben er zin om dit te doen ?  Het hooi kan eenvoudig naar beneden worden gegooid en van daar worden afgevoerd naar de tuin.

Zodra het hooi weg is kan er binnen een steiger worden gebouwd zodat de restanten van de verrotte uitbouw veilig verwijderd kunnen worden. Verder kunnen dan de dakpannen worden verwijderd zodat er ruimte ontstaat om te gaan bouwen.  Als laatste moet dan de lelijke muur zelf er uit geslagen of gehaald worden. Ideeën hoe dit het beste aan te pakken zijn van harte welkom.  Ik heb al voorstellen gehoord om er een balk achter te zetten en dan met een touw aan een trekker het in één keer er uit te trekken.  Maar wellicht zijn er betere en minder riskante ideeën onder de lezers.

Het ligt natuurlijk voor de hand om de balken nog op de grond te verven, dat is ook wel even een klus, die vast enkele keren zal moeten. Verder gaan we een traditionele huisspreuk opnemen, en dat is iets wat natuurlijk veel makkelijker is uit te voeren zolang de balken nog niet hoog in de muur zitten. Over de spreuk schrijf ik nog wel een apart artikel, want ook dat is weer een project op zich.

Dan kan de opbouw beginnen onder leiding van een professionele vakwerktimmerman. Hulp is er wel nodig, want die balken zijn lang, zwaar en lastig te hanteren. Dus als je sterk bent, niet bang voor hoogtes (12m) en eens wilt helpen dan hoor ik het graag.

Nadat het vakwerk er in zit, moet het dak weer dicht gemaakt worden, dat is iets waar we al ervaring mee hebben, dus daar voorzie ik niet echt problemen.  Voorlopig doel is de schuur slechts water dicht te maken zodat het eigenlijk alleen een kwestie is van panlaten en dakpannen herplaatsen.

De vakwerkmuren wil ik dicht maken met traditionele leem op wilgentakken. Daarvoor zoeken we dus iemand die dat al eens gedaan heeft, en ons de techniek wil leren. Lijkt me echt echt ontzettend leuk om dat te kunnen.  Maar het kan natuurlijk ook zijn dat er ergens een klas jongelieden is die oude bouwtechnieken willen eren en nog een leuk stage project zoeken.  Mocht je die kennen of dit zelf willen, laat het eens horen. Voor gratis kost en inwoning kan natuurlijk voor gezorgd worden!

Artist impression hoe het er straks uit gaat zien.

Stuifsneeuw en ander ongemak

Sinds oud & nieuw niet meer in Stünzel geweest en ter compensatie dan nu maar even twee weekenden achter elkaar. Het had net als bij ons twee weken flink gevroren en er lag 20cm sneeuw, prachtig, echt winter!

Stuifsneeuw en heel koud.

Toen we vorige week aankwamen in Stünzel was het -5 in huis en durfden wij het niet het water aan te sluiten, bang de dat de leidingen zouden springen. Wij hadden dan ook flessen water meegenomen om in ieder geval, koffie en thée te kunnen maken. De WC spoelden we door met water uit de put, prima te doen voor een keertje, lekker primitief kamperen zeg maar.

Denkmal

Stuifsneeuw

Er lag flink wat sneeuw en we hebben heerlijk in de bossen gelopen en natuurlijk flink lopen stoken met de houtkachel. Maar voordat je het van -5 naar wat draaglijker temperaturen hebt, met zo'n klein potkacheltje, mag je wel enige uren stoken rekenen. Gelukkig wordt je van al dat houthakken ook warm.

Ook op zolder had koning winter toegeslagen er lagen verscheidene bulten met stuifsneeuw. De zeer fijne stuifsneeuw waait naar binnen langs de randen van de kilgoten, en vormt dan een soort van duintjes. Gelukkig zijn we er bij voordat de sneeuw gesmolten is en kunnen we het snel afvoeren in emmers, scheelt dan weer een aantal water balletten. Aan de naden bij de kilgoten moeten we dus nog maar wat doen, dicht purren bijvoorbeeld, maar kan pas als het weer buiten boven de 5 graden is.

Nu de steiger weg is, konden we eindelijk het Denkmal bordje op de gevel bevestigen. Dat was natuurlijk wel even leuk moment, waarom weet ik ook niet precies, laat ik maar zeggen dat het goed voelt en ik er gewoon erg blij mee ben! 

Woest Wild Stroompje om de hoek

Gesprongen leidingen.

Deze week buiten nog steeds wat sneeuw, maar het was inmiddels wel weer plus vijf graad in huis, lekker warm! Met temperaturen boven nul zou het water weer veilig aangesloten kunnen worden. Maar eerst maar eens een inspectie om te kijken of de leidingen en afvoeren nog goed zijn. Aftappen, is namelijk een kunst op zich en je blijft toch vaak nog plekken overhouden die niet helemaal leeg zijn. Dit ondanks het feit dat ik nog de afgetapte buizen heb geprobeerd leeg te blazen.  

Goed inspectie nu. Op één punt, vlakbij de geiser, blijkt een 15mm sok te zijn los gevroren.  Is ook wel logisch, want hier is een stuk buis in de warmwaterleiding die je dus niet makkelijk leeg krijgt. Met hulp van John passen we het gelijk goed aan, en fixen we het nu inclusief een aftapkraan. Het water kan er weer op, en gelukkig blijkt alles nog te werken, zelfs de boiler en en geiser hebben het overleefd. Enige andere probleem zit in een stortbak van de WC die niet meer vol loopt. Aanvankelijk dachten we nog dat het probleem zat in de aansluitkraan, maar uiteindelijk bleek het probleem in de stortbak zelf.  John had het snel weer op orde, en dus is  ook de dames WC weer in functie.

Verder het weekend heerlijk relaxed doorgebracht met lekker wandelen in de zon en genietend van de smeltende sneeuw en woeste kolkende meanderende riviertje hier vlak om de hoek, die ik nog nooit had gezien. Na een lange wandeling is het heerlijk borrelen en dan koken, eten, drinken, lachen en kletsen, kortom levensgenieten.  Ondertussen natuurlijk wel de kachels op stoom houden, maar ook dat is heerlijk.

Houthak team

Zondag hebben Erwin en John nog een enorme bult met hout gehakt, kunnen we voorlopig wel even mee voort denk ik. Ruimt ook gelijk weer een stukje schuur en zolder op, weg met al die resten duivenhok en ander afvalhout met houtworm. Top!

Lezen we op de laatste dag van januari ook nog in de plaatselijk kranten Siegener Zeitung, WAZ en LWL dat we "Denkmal de Monats" zijn, Monat Januar dus, zijn ze mooi op tijd mee. En dan kreeg ik ook nog een E-mail van de WDR dat ze komen filmen, maar wanneer is niet echt duidelijk. Soms denk ik wel eens dat we in een film terecht zijn gekomen, met al die snelle opeenvolgende gebeurtenissen en publiciteit.

Team bubblefolie

Raam met bubblefolie

Aafke en Heleen hebben nog de ramen boven dichtgeplakt met bubbeltjes plastic, las in een artikel op Internet, dat bubbelfolie behoorlijk goed isoleert en makkelijk is aan te brengen. Gelijk een rol van 100m gekocht en plakken maar!  Spul kost haast niks, dus je kan je er ook geen buil aan vallen.  Nu maar hopen dat de slaapkamer iets langer de warmte vast zal houden, moet het wel eerst opwarmen.

Uitzicht op Winterberg

Meanderende rivier vlak om de hoek